Yalnızlık bir tek O’na özeldir. O eşsiz ve tektir! O’nun olduğu yere erişmek ve O’nun kadar yalnız kalabilmek biz insanların haddine mi?
Acılar büyütür, olgunlaştırır, çaresiz bırakır, kimsesiz bırakır, sesinizi sessiz bırakır ve asla unutulmaz, mutluluklar gibi pembe değildir rengi, karadır, katran karası, hadsizdir!
Akşamın rengini denizin sonsuzluğuna bırakıyorum, her sabah aynı umutla doğuyor güneşim üzerime. İçimden atamadığım acılarım, kimsesizliğim, çaresizliğim, kalemimden kâğıtlara damlıyor; acım haddini bilmiyor! Canım yanıyor, içim ağrıyor, çığlığım var, güçlü, gür ama sessiz bir çığlık, kimse duymuyor…
Hiç kimsenin kimseden üstünlüğü yoktur!
‘Had’ diye bir şey var, bildiniz mi?
Tuğba TOPAL
