Her eylül kaç dal düþer ve kaç gonca kýrýlýr,
Paramparça yüreðim, tam ortadan yarýlýr !

Aðzýmda acý tortu,veda demekti eylül,
Düþerken yakamýzdan, sarý ve solgun bir gül...

Takvimlere bakamam,yine eylül mü diye,
Bir zakkumla gelirler, uzatýrlar gül diye...

Kaç ney’de üflendim ben, içli,yanýk kamýþtým;
Yine eylüldü zaman, dönüp bakamamýþtým !...

Sararan yapraklarla, ruhum dalgalanýyor,
Düþmek üzereyim ben, bak dörtyaným kanýyor!...

Çok diplerde vururken,gönlümüzün sevinci!
Geçti devrin diyorlar, dizemezsin sen,inci...

Bunu þimdi anladým,düþmek demekti eylül;
Dörtbir yaným tarumar,savruluyor onca gül!...

Öptüðüm gonca gülde, arýyorum adýmý,
Her düþüþ kaya gibi, kýrarken inadýmý!...

Direnme! Anlamý yok, aralar kýþ kapýyý;
Vururken sert dalgalar, düþersin kýyý kýyý...

Birgün eteklerini,toplarken,göl ve deniz,
Sarý, silik bir adla, görünür kimliðimiz !...

Ben artýk bir ümmiyim, yok okumam,ne yazmam;
Artýk bitiyor gücüm, üflesen dayanamam !...

Asla acýmadýlar, bak zalimce, kýyarken!
Hayat, ince ve sessiz, ellerimden kayarken...

Nasýl olsa göründü, denizin,gölün dibi;
Þimdi gel, ya dað gibi, yada keskin çýð gibi!...