Bir sonbahar günü dağlarda rüzgâr
Sessizce başlayıp tipiye döndü
Düşerken yapraklar yere sitemkâr
Solmuş mazlum birer ruha büründü.
Ayrı düşen yitik sevgili gibi
Her biri bir yerde görünmez dibi
Oynuyor onlarla amansız tipi
Ümitti uzakta... ne çabuk söndü.
Düşen yaprak titrer boynu da bükük
Saçıldı umutlar yitik ve çürük
Koskocaman dünya daraldı , küçük
İğne deliğinden geçer göründü.
Solgunca bir beniz dokunsan ağlar
Kapuk tutmuş yara elleme kanar
Hayat verecekti ona bir pınar
Ama o da yasa, hüzne büründü.
Olmuş şimdi yeşil edalı yaprak
Yerlerde sürünen ölü bir varak
Sımsıkı kavramış da kara toprak
Bugün onun için bir kara gündü.
(
Yaprak başlıklı yazı
NURİ BAŞ tarafından
17.05.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
