Sevmek bir sanattýr; bir müzik enstrümaný çalmak, bomboþ bir tuvale resim çizmek ya da koca bir sahnede bir rol icra etmek gibi. Emek verirsiniz, ilmek ilmek dokuyarak bir yapýt ortaya çýkar adeta, öyle eþsizdir ki ortaya çýkan bu eser, sevdiðinizi gözünüzden sakýnýrsýnýz. Onu incitmek, zedelemek sevginin doðasýna aykýrýdýr.

Sevmek, topraða tohum dikip bir müddet sonra ortaya çýkan güzelliði seyretmekle eþ deðerdir. Yeþeren filiz, büyüyen yapaklar, eþsiz güzellikte açan çiçekler o denli naif, o denli mükemmeldir ki bakmaya, dokunmaya kýyamazsýnýz. Nasýl ki sarmaþýk dolanýr ve tutunacak bir yer arar kendine, sevdiklerimiz de bizi hayata baðlayan, hayata tutunmamýzý saðlayan deðerlerdir.

Sevgi sadece karþý cinse duyulan aþkla sýnýrlý deðildir; türleri vardýr sevginin ama özünde tektir sevgi: Yalýndýr, eþsizdir, özeldir; anlatýlamaz, biçimlendirilemez, asla sözcüklere sýðmaz.

Pekâlâ, cansýz bir nesneye, bir hayvana da sevgi duyup, baðlanýlabilinir. Sonsuzdur sevgi kavramý, sýnýrsýzdýr, emsalsizdir.

Sevgi, öncelikler insanýn kendini sevmesiyle baþlar; eðer kendinizden hoþnutsanýz, kendinizle barýþýksanýz, öncelikle þükredip, Allah’a yönelirsiniz; O’nun ulvi varlýðýný, inanýlmaz kudretini hissedip, Yaradan’dan dolayý insanlarý, tüm canlýlarý seversiniz. Bu sevgi büyür büyür büyür.

Çýkarsýz, riyasýz sevgiler en kutsalýdýr. Hiçbir beklenti duymadan sevmek sizi daha da yüceltir ve herkesten yeni þeyler öðrenirsiniz: Þefkat gibi, merhamet gibi; yeri gelir; hüzün gibi, acý gibi…

Paylaþmak insaný mutlu eder, haz verir. Dostlarla paylaþmak, sevdiklerinizle paylaþmak hayatý anlamlý kýlar.

Eksik yönleriniz, zaaflarýnýz olabilir, ama sizde olmayanlar asla bir eksiklik deðildir, tam tersi kendinizi geliþtirmek adýna bir fýrsattýr; sonuçta herkes kendine has özelliðiyle kendine özeldir ve tektir. Farklý yönleri ile dost olanlar aslýnda birbirini tamamlamaktadýr. Herkes mükemmel olacak diye bir kaide de asla yoktur.

Duygular coþar sevince, insan olmanýn tadýna varýrsýnýz. Öðrendikleriniz, öðrettikleriniz, yeri geldiðinde artýlarýnýz bazen eksileriniz sevgi çerçevesinde bütünleþir ve sevgi sayesinde tüm zaaflarýnýzdan arýnýrsýnýz.

Sevgi severek çoðalýr ve anlam kazanýr. Coþku, inanç, mutluluk dostudur sevginin. Sevebilmek ama gerçek anlamda sevebilmek bir sanattýr tabir-i caizse,  herkese de bu potansiyel Yaradan tarafýndan bahþedilmiþ muazzam bir özelliktir. Yaþadýkça deðeri daha da iyi anlaþýlan temel bir ruhani ihtiyaçtýr. En büyük sanatkâr olan Yaradan böylesine ulvi bir duyguyla bizi donatarak adeta insan olabilmenin anahtarýný da bize vermiþtir. Biz insanlara düþen, bu duyguyu yaþamak ve bize teslim edilen tüm manevi deðerleri korumaktýr. Paylaþtýkça çoðalýr, hayatla olan irtibatýmýzý daha da saðlamlaþtýrýr bu duygu.

Severek, içimizde potansiyel olarak var olan menfi duygularý törpülerken bir yandan da gerçek kimliðimizi þekillendiririz, farkýnda olsak da olmasak da…