Penceremden vuran ışık!

Aydınlatma gözlerimi,

Artık olma bu kadar yüz göz!

Çek odunu-ocağını

Karanlığa hapsettim

Kendim bile utandığım

Her şeyimi.

Yine kafam darmadağınık,

Kapıyorum son deliği.

Sen hep dışarıdan vuracaksın

Ben içeride istemem seni!

Sen yoksan aynalar yok!

Suda yansımak nedir bir daha hiç…

Karanlık dehlizde bir kuyu…

Kör kuyu ıssızlığı...

Ola ki tek çarem, yine ışığım olsan…

Uyanınca da yalnızlık…

Uyutunca da halsiz

Gözlerimi…

Lugatımdan da çıkacak parlama

Hiç parlak olmadımsa da

Mehtap, yakamoz, sahil, ışıklar…

Hepsi bir bir ve hayal meyal

Tıpkı umulmaza ummadan düşmüş

Sinağrit Baba gibi

Sonsuz ve çaresiz...

                               BURHAN ŞİMŞEK

( Karanlık başlıklı yazı B. ŞİMŞEK tarafından 26.05.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.