Doðasýnda var insanýn: Aidiyet duygusu, diðer bir deyiþle, bir yere ait olma, ait olduðunu hissetme.

Çoðumuz az çok biliriz Maslow’ un ihtiyaçlar hiyerarþisini. Tepelere çýktýkça, bireysel gereksinim daha entelektüel düzeye gelir.

Ve son nokta: Kendini gerçekleþtirme. Bunu gerçekleþtirmek adýna az uðraþ vermedim ömrüm boyunca, farklý sektörlerde, farklý ortamlarda bulundum ve nihayet yolum buraya düþtü. Tanýmadýðým onlarca insan… Belki de halen fazla tanýmýyorum onlarý ama en azýndan, onlarla farklý paylaþýmlarda bulunmak adýna interaktif bir etkileþim içindeyim.

Ýtiraf etmem gerekirse yazýyla olan dostluðum uzun yýllar öncesine dayanmakta; zira bu þekilde etkinlik göstereceðimi hiç düþünmemiþtim, hatta tahmin bile edemezdim. Hep bir þeyler karalamýþýmdýr ama ciddi anlamda hiçbir zaman paylaþmamýþtým. Daha ziyade okumak, araþtýrmak adýna uðraþ veriyordum, son dönemlerde bu uðraþým beni farklý bir mecraya sürükledi, açýkçasý bu kadar yürekli olduðumu da yeni keþfettim: Öyle ya, sanal bir dünyada düþüncelerini, duygularýný ortaya koyuyorsun.

Hayatýmda defalarca yaptýðým gibi, pes etme noktasýna da hani az gelmedim bu uðraþýmda, sanýrým saðduyumun sesi ve ustalarýn sözünü dinlemem sayesinde, aþtým bunu.

Gerçek anlamda; kalitesinden ödün vermeyen, mükemmel yazýlarýna raðmen mütevazý kalemleri barýndýran, yetkin bir site burasý, ben de has bel kader ufacýk bir yer buldumsa ne mutlu bana. Okuyan da okumayan da; seven de sevmeyen de sað olsun. Ýki kelam etmek, bu arada farklý tarzlarý okuyup, farklý dünyalardan esintiler taþýyan deðerleri anlamak, bir þeyler öðrenmek ziyadesiyle memnuniyet verici.

Ýþte; insan denen mefhumun kýsa bir profili yazdýklarým. Yazýmýn baþýnda da belirttiðim üzere, aidiyet duygusu insana güç veren, insan olmanýn, insan olabilmenin gereklerinden biri.

Ne büyük bir gizem insan psikolojisi denen bilinmezlik. Yaradan’ ýn en mükemmel eserlerinden biri, en komplikesi, sýrlarla dolu, merak uyandýran ve çözülmesi en imkânsýz olan. Freud bile iþin içinden çýkamazken, ben kim oluyorum da hala uðraþ veriyorum beyhude çabalarýmla. Aslýnda her þey o kadar basit görünüyor ki, ama bir o kadar da karmaþýk ve dipsiz bir kuyu. Duygular, düþünceler dile gelse de, daha neler var içimizde gizli, belki bizim bile bilmediðimiz ya da bastýrdýðýmýz.

Benim görevim, insan olmanýn bilinciyle, vazifemi en iyi derecede ifþa etmek.

Bu gün varýz, yarýn yokuz; ne demiþler: ‘’Baki kalan bu kubbede hoþ bir sada.’’

Amaç; kalýcý ve güzel bir þeyler yapýp, dostlarla paylaþmak. Gerisi ise hiçbir önem arz etmiyor.

Hayat ne garip: En yakýnlarýnla paylaþmak isteyip de paylaþamadýklarýný, bambaþka bir ortamda gün ýþýðýna çýkarýp,  farklý dünyalarla buluþturuyorsun.

Ve bu güne kadar uðruna savaþ verdiðin mesleðini elinle bir kenara itip, bambaþka bir hayata yelken açýyorsun ve sayýsýz yolcuyla beraber yoluna devam ediyorsun.

Yazdýklarýmýn nezdinde, tüm dostlara vefalarýndan dolayý teþekkür ediyorum. Tüm Edebiyat Evi ailesine, emeði geçen herkese sonsuz selam ve sevgilerimi gönderiyorum.