Online Üye
Online Ziyaretçi
Güneş Batarsa Batsın....
"Sev" demişsin hayata; âdetâ
yalvararak;
"Bir kerecik olsa da, ağlayan yüzüme gül!
Boyun eğdim çilene, hep hayıra yorarak
Koskoca bir "hiç" oldu, bana
verdiğin ödül."
Şayet laf anlasaydı, beni severdi hayat
Gül diktiğim bahçede, hazan olup esmezdi.
Vicdanını sızlatır çektiğim ah, her feryât
Tutardı ellerimden; bahtım bana küsmezdi.
Çok sabrettim diyorsun; var mı başka çaremiz?
Hazân esen bahçede baykuşlar ötüşüyor.
Ne dostumuz kalıyor, ne de ciğer paremiz
Can cânâna doymadan, can toprağa düşüyor.
Ben de çok sitem ettim, hatta küstüm hayata
Baktım oralı değil, insafsız, aldırmıyor.
Ömür istiyor benden; hem
de ucuz fiyata
Ne yap yap, sakın düşme! Düşeni kaldırmıyor.
Yorgunluk ne! Gel onu, benim dizlerime sor!
Sarpa sapan yolları sana bir bir anlatsın
Teselli için çok geç! Ne yorul, ne beni yor
Artık umrumda değil; güneş batarsa batsın.
Mecit
AKTÜRK