Aylardan Haziran,saat sýfýr bir sularý.Elleri cebinde genç adam bir saða  bir sola voltalýyor.Ýçerde ne olup bittiðinin bilmezliðinin getirdiði sitresle sýgara üstüne sýgara yakýyordu.Zehrasý beþinci çocuðuna hamile kaldýðýnda iþde oldu..Bu oðlan olacak, Benim de oðlan babasý olduðumu herkesler duyacak, bilecek...diye ne çok sevinmiþdi.

 

Zehra küçük bir evde doðum sancýlarýnda '.Hiç böyle olmamýþtým, sadece sancýlarým bedenimde deðil vucüdumun heryerinde..Ebe kadýn sýk dýþýný zehram sabaha az kaldý,ilçeye doktora gideriz inþallah saglýklýk bir bebek dünyaya getirirsin,az daha sabret emi....Zehranýn rengi solmuþ,elleri yavaþ yavaþ sovuyord Yok be halime abla ben hiç böyle olmadým...Çocuklarýmý yanýma çagýrýrmýsýn? dedi. Deli  deli  konuþma kýz çocuklarý korkutacak,Arif'ide boþuna telaþlandýracaksýn.

Yok abla,yok..sen hele bir çagýrýver..

Arif bir saga bir sola yýlgý atlarý gibi koþuþturuken,ebe kadýn seslendi,

Arif hele bir gel.Zehra seni görmek istiyor..

Arif bir hamlede içeri girdi..o da en az zehra'sý kadar korkuyordu,Doktor  bundan sonra ki doðumlarýnda çok dikkatli olun, olun demiþdi ama zehra dinlememiþ Arifine bir erkek evlat verememenin mahcubuyetini duymuþ yeniden hamile kalmýþdý.Arif Zehra'nýn yatagýnýn yanýbaþýna geldi,sapsarý olmuþdu yüzü...uzun uzun baktý. o bakmaya kýyamadýðý gözlerinin  sanki feri kalmamýþdý.

Beni istemiþsin zehra...Nasýlsýn.elini tuttu ama Allahým bu ne saðukluktu.Ýrkildi..anlýndaki boncuk boncuk ola terini birden fark etti.

Çok mu sancýn var..Ne oldu sana zehram bak sabaha azkaldý...Ebe kadýn çocuklara da seslendi,en büyüðü onikiyaþýndaydý.Uykulu gözlerle annelerinin etrafýna toplandýlar.Zehra baþýný kaldýrdý önce Arife baktý,eliyle Arif'in tuttuðu eli sýktý.Gözünden boncuk tanesi büyüklüðündeki yaþý boynuna doðru akýyordu. Arif korkutuyorsun beni,bak çocuklar da yanýnda yapma  öyle ne olur toparla kendini....Ebe kadýn bunca yýldýr köyde birçok kadýnýn  doðumunu yaptýrmýþdý ama bu doðum onuda korkutuyordu,bir türlü kanamayý durduramýyordu...Arif dedi ,Hasan'lara gitsen arabayý alýp gelsinler zehrayý ilçeye götürmemiz  gerek, Köyle ilçe tamý tamýna iki saatti. hadi Arif oyalanma oðlum...

 

Zehra tuttuðu eli bir daha  sýktý..beli belirsiz kuruyan dudaklarýndan ,

Bekle, diyeceklerim var....

Söyle zehram,söye canýmýn içi...Çocuklar ne olup bittiðini kestiremiyor,annelerinin bu durumuna bir anlam veremiyorlardý..Birbirlerine sarýlmýþ annelerinin yüzüne bakýyorlardý...Oysa kardeþ gelecek diye ne çok sevinmiþler okulda kardeþinin resmini bile yapmýþlardý,arkadaþlarýna inat....

Zehranýn sancýlarý gititkce dayanýlmaz bir hal alýyor,rengi gittikçe sararýyordu.

Arif söye zehram.. seni dinliyoruz.

Zehra; Arif sana bir erkek evlat veremedim.Eðer kýsmet olurda doðum gerçekleþirse bu da kýz olacak...Sana doðruyu söyleyemedim,üzülürsün.. biliyorum çok istiyordun...Çocuklar birden birbirinin yüzüne baktý demek anneleri onlarýda kandýrmýþdý....Arif sus konuþma ...Senden gelen  herþeye razýyým..Allahým bana senin gibi güzel kalpli bir eþ pýrlanta gibi yavrular verdi. sen benim cahilliðime bakma...Beni ve çocuklarýda korkutma....Çocuklar birköþeye çekildi sessiz sessiz aðlamaya baþladýlar...

Zehra Arif bana birþey olursa çocuklarým sana emanet mutlaka ve mutlaka onlarý okut...onlarda bizim gibi cahil olmasýnlar,Sen.. sen de çocuklarýma analýk edecek birini bulduðunda evlen...Arif,ebe kadýn ve çocuklar hüngür hüngür aðlýyorlardý,çocuklar analarýna sarýldýlar,kim seni bizden alacak dercesine kuçakladýlar annelerini....Arif yanaklarýndan öptü öptü öptü...hýzlý bir þekilde odadan  çýktý karanlýkta koþar adýmla Hasan'lara geldi. Hasan....! Hasan...! diye seslendi köy sanki sesiyle inliyordu...Pencereyi açtý Hasan ,.hayýrdýr Arif ne bu hal.. Babanýmý öldürdüler....Arif  o titrek sesiyle kalkHasan kalk dedi... Arabayla zehrayý ilçeye götürelim...doðum sancýlarý arttý....Hasan  bir cýrpýda elbiselerini giydi vearabayý alýp Ariflere gittiler.

Zehra'yý arabaya taþýdýlar,aracýn penceresinden sanki bir daha hiç göremeyecekmiþ gibi o karanlýkta evine baktý,havluyu birkez daha gözleriyle süzdü.. arkasýndan bakan yavrularýna elveda dercesine sol elini kaldýrdý....Sabah ezaný okunmaya baþlamýþdý ki köyden ayrýldýlar. Murat nehrinin üzerine geldiklerinde arabayý durdurtu  zehra inmek isdedi,kalkamayýnca pencereyi açýp aþaðýda sesiz sesiz akan Murat nehrine baktý...Oðlu olsaydý eðer adýný Murat koyacaktý..Elimi býrakma dedi Arif...Arif tuttuðu eli  ,eðildi öpmeye birden Zehranýn boynu Arifin sol yanýna düþdü...Arif Zehra'sýnýn baþýný yukarýya kaldýrdý,birini özleyen o yeþil gözleri kapanmamýþ,Murat nehrine ise ay ýþýgý çoktan düþmüþdü.