Bir çiçek büyütmek istedim, gönlümde
Þöyle güzel kokulu ve gösteriþli..
Tek olsun istedim ömrümde..
Açtýkça aydýnlansýn yüzüm,
gülüþlerim gamzeli..
 
Sonra bir bahçem, lalemde olsun Gülümde..
Þöyle sýra sýra  ve renkli renkli..
Koklamak istedim hepsini tek nefeste..
Sarhoþluðu sarsýn dört yanýmý,
 Hevesliydim o denli..
 
Ama…
   Gülle baþladý herþey.. Masum bir gül.. Tek derdi bana güzelliðini sunmak.. Kokusuyla, asaletiyle, görkemiyle.. Yer etmek istedi gönül bahçemde.. Korkuyordum, ya hakkýnI veremezsem, ya bir gün yalnýz býrakýrsam seni.. Ya hissedemezsem kokunu.. Ama o kadar masum yaklaþýyordu ki.. Canýn saðolsun dercesine.. Korkularýmla davet ettim.. Korkularým aldý karanlýða götürdü beni.. O kadar kör olmuþtum ki.. Iþýðý unutmuþtum.. Bakamadým bahçeme, baksam da göremez olmuþtum O masumca çabayý.. Beni tekrar kendisine dönderme çabasýný.. Belki biraz yaklaþsam okþasam yapraklarýný..Ama olmadý.. Gün geçtikçe bükmeye baþladý boynunu, arada bir irkilmeye çalýþtý.. Hani olur ya diye.. Dönemedim.. Bu nasýl bir körlüktür.. Göremedim.. Biliyordum önceden ,küserse gül, güler mi bir daha yüzüme.. Dayanacak gücü kalmayýnca býraktý kendini, ilk baþlarda yumuþak ama gün geçtikçe katýlaþan sert yüreðime.. O nasýl bir düþmektir öyle.. O kadar mý mecalsiz kaldýn.. O kadar mý direndin.. O kadar mý acýmasýz kaldým sana ben.. Düþtüðünde serpti yüreðime kurumaya yüz tutmuþ yapraklarýný.. Hüzün kokmaya baþladý her yaným.. Piþmanlýk ise cabasý.. Kendime olan kýzgýnlýðým ve piþmanlýðým sonunda akan gözyaþlarýmý damlatsam da yüreðe, yeþertmedi..
     Bir masum güle mezar olan katý yüreðimi onarma çabasý.. Artýk o bekleyiþ sýrasý bende. Bir zamanlar güldeki duygu, olur ya hani? Gelirse bir misafir, ýþýðýmý çevirmicem ondan.. Herþeyimle onu güzel aðýrlýcam.. Aklýmdan da çýkmýyorki, güle mezar olmuþ bir gönül..
  Derken..
Þans mý desem, kaderim mi?
Bir çiçeðe daha rastladým.. Bembeyaz yapraklarý, temiz tertemiz..Kokusu ta ötelerden hissedilmiþti zaten.. Ama neeeerdeee… Gelir mi hiç bana? Girmek ister mi bu gönlüme ?Bunlarý söyleten de vicdandý.. Dýþarýdan görünmeyen vicdan.. Duymamýþ olmalý ki gülün hikayesini, bana yaklaþýyordu.. Düþündüm bir an, vicdanýn sýcaklýðý mýydý onu çeken?O da yalnýz olmalý ki, yapraklarý gibi bembeyaz be temiz bir ses tonuyla, bahçende yer var mý? Bakakaldým.. Ya konuþmayý unuttum, ya da çiçeklerin dilinden anlamaz oldum.. Ama bu farklý bir þey sevinçle endiþe arasýnda bir duygu.. Kýsýk bir sesle buyur ettim.. Güle yaptýklarým aklýma geldikçe, daha çok baðlandým.. Her yapraklarýna baktýkça, tertemiz bir sayfa açýyordum ömrüme..Bu ömrümü ise yaptýðým güzelliklerle süslüyordum.. Her sabah yeni bir sayfa heyecanýyla uyanýyordum.. gün geçtikçe de büyüyordu.. Hem benim ona olan baðlýlýðým, hem çiçeðin kendisi.. Daralmaya baþladý artýk yüreðim.. dar gelmeye baþladý.. sýðamaz oldu.. Tam o olmadan yaþamýn zor olacaðýný düþünmeye baþlamýþken, ya giderse korkusu baþladý.. Hani bir zamanlar gülün gitme ihtimalini umursamayan gönül vardý ya o iþte þimdi bunlarý yaþayan.. Ama gül gitmemiþti, ölmek pahasýna da olsa son nefesine kadar beklemiþti beni.. Þimdi ayný þeyleri bekler oldum..Umursamamazlýk yerini, terk edilme korkusuna býrakmýþtý..
Belkide yaþadýklarým gülün ahý  mýydý? Hayýr dedim, o gül ah etmeyecek kadar temizdi..
     Beklenen korkum gerçekleþti..Bir sabah açamadým hayatýma yeni sayfa.. Býrakmýþtý beni..terk etmiþti.
Gülde iken gömüldüðüm karanlýk, ýþýða o kadar muhtaç etmiþti ki, beyaz çiçeðin en küçük ýþýðýna aldandým.. meðerse o kadarda masum deðilmiþ.. Bunlarýn bütün suçlusu benim tabi ki, hayatýna ýþýk tutanlara önem vermezsen, sahtelere muhtaç olur ve aldanýrsýn..
  O kadar derin izler oluþtu ki yüreðimde, ne bahar gelir, ne de baharý bahar yapan bir çiçek..