Kaleme hücum eden mısraları bilirim
Bir ok gibi saplanır yüreğime eylemler
Hemen inmez duadan dokunduğun ellerim
Bedenime saplanır uzar gider enlemler
Parmağımda yüzüğüm senden kalan tek nişan
Koskocaman anılar heyhat silinip gitti
Secdece Dünya değil tüm kâinat perişan
Hüzünlü bir vedayla sanki aşkımız bitti
Seni senle yaşamak senden kalan tek hüner
Ummanlara açılmış koskocaman gemiyim
Ufukta kaybolurken yolu şaşıran fener
Şiirlerime ilham sözcüklerin demiyim
Uyusam ve uyansam acılarımı silsem
Takılmasa ayağım sebepsiz duran taşa
Yalnızlık rıhtımında sevdanla ölebilsem
Kalsam orda öylece hayalinle başbaşa
Şimdi abdal ruhumda bir akşam serinliği
Ufukta belirirken hüzünlü bir kızıllık
Böyle fırtına olan gözlerin derinliği
Ta ezelden seslenir Araf’ta kalan yıllık
Tekrar çalar mı bilmem notasız kalan türkü
Tellerimiz kırıldı öksüz kaldı sevdalar
Çeşmenin başındayken kaleme düşer öykü
Yenildim ben aşkına bitiversin kavgalar
Emsali hiç olmayan bir aşkın eşiğinde
Yoruldum yıllar boyu tükendi hep dermanım
Kimsesizlik giyindim yokluğun beşiğinde
Koynumda ismin yazar boynumdadır fermanım
https://www.facebook.com/ZekeriyaEfilogluSiirleri
https://twitter.com/Zefiloglu