Cennetten Gelen Melek

Gözleri deniz, kokusu gül annem.

Ýnce sýzýlarýmýn merhemi,

Deniz gözlü annem,

Bana bakarken gözlerinin içi gülerdi annemin.

Tek gözyaþýna yakardým dünyayý.

Ne dost, ne eþ boþ gözümde.

Bana annem yeter bu dünyada.

Yalnýzlýðýmda dostum oldu annem.

Hüzünlerime neþe oldu.

Karanlýðýma ýþýk,

Yoluma yoldaþ,

Saçlarý sarý annem,

Taramýþ o upuzun ince saçlarýný.

Kokusuna hasret kaldýðým gül tenine deðerek,

Omuzlarýndan süzülüyordu.

Ben en çok kokusunu severim annemin.

Kulaklarýmýn pasýný silen sesini,

Adýmý söylediðinde titreyen sesinin severim annemin

Bir dokunuþuyla cehennemi cennet yapar benim annem.

Benim annem melektir.

Benim annem ömürdür.

Gözleri deniz gibidir benim annemin.

Bakmaya doyamadýðým,

Her baktýðýnda ise huzur bulduðum.

Benim annem melekti.

Cennetten gelen.

Büþranur Erayabakan