Hayatta ne yapmak istedi isem hep hayallerde kaldı. Başkalarını mutlu edebilmek için kendimi feda etme pahasına da olsa hayatımı harcadım. Kimin işi var peşine gittim, kimin derdi var çare olmaya çalıştım. Onların sorunlarını halletmek için gece sabahlara kadar düşünüp beynimi yedim. Aman o üzülmesin, aman bu kırılmasın diye dilimin ucuna gelen sözleri içimde yara olma pahasına yuttum. Hayatım hep hezeyanlar, hayal kırıklıkları ile geçti. Küçük şeylerle mutlu olma oyunları oynadım, Pollyanna’yı kendime örnek aldım. Çocuklarıma sarıldım her hayal kırıklıklarında yeniden yeniden. Onlar hep benim olacak benimle kalacak sandım, aslında bildiğim halde ileriyi düşünmek istemedim hiç. O gün gelince düşünürüm diye hep arkama attım o düşünceleri. Onların gülüşleriyle mutlu oldum onların üzüntüleriyle üzüldüm, onlarla büyüdüm dallandım budaklandım. Onların kahkahalarıyla çiçek açtı dallarımdaki tomurcuklar. Ailem, annem, babam, kardeşlerim, yeğenlerim, arkadaşlarım, komşularım vs   hep etrafımdakilere odaklı yaşadım hayatımı.

Annemin bir sözü vardı ‘’ Kan kussan kızılcık şerbeti içtim diyeceksin,,  onu uygulamaya çalıştım. Mutlu olduğum günler şen kahkahalar attığım günlerde oldu tabii ki hayatımda ama nedendir bilemiyorum onları pek hatırlayamıyorum. Hayatımda, yaşantımda aldığım her darbe sonrası ilk zamanlar sendeledim ama asla kimseye belli etmedim. Sonraları bunlar tekrarlanmaya başlayınca yıkılmaya başladım ama gene de birkaç gün yıkıntıya dönüşsem de hep ayağa kalktım kötülere inat beni yaralamak isteyenlere inat. Bu aralar gene yıkıntı durumlarındayım çırpınıyorum ayağa kalkmak için ama zorlanmaya başladığımı hissettim. Gücüm yok eskisi gibi. Bir şeylere tutunmaya çalışıyorum, sarmaşığın bir duvara sarılıp ayağa kalkması gibi ama her çabamda dallarımı kesmeye çalışıyorlar.

Artık kendim için yaşamak istiyorum, kendim için bir şeyler yapmak istiyorum… Sen kaç yaşındasın, torun sahibisin, sana yakışmıyor vs söylenip duruyorlar…

Yeter, yeter artık diyorum. Ben birazda kendim için yaşamak istiyorum, hata da olsa, yanlışta olsa kendim yaşayıp görmek istiyorum. Sahte kahkahalardan bıktım usandım. İçten gelerek doyasıya gülmek istiyorum. Kimseyi tanımadan BEN olmak istiyorum…

Kırkından sonra azanı teneşir paklar demişler ya… J Teneşir paklasa da yapmak istediklerim azma tabir edilemez ama gene de BEN’İ BEN olarak yaşamak istiyorum hepsi bu…

( Ben başlıklı yazı SakineBAHADIR tarafından 6.04.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.