Ýbrahim ile Halil Gibi Olmalý Kardeþ

   Kardeþ, týrnaðýn acýsa senden çok caný yanan tek kiþidir anne ve babandan sonra. Kimi çok þanslýdýr birden fazla kardeþi vardýr bu dünyada, kimi þansýzdýr evin tek çocuðu olarak gelmiþtir bu fani dünyaya. Kimse sahip olduklarýnýn yokluðunu bilmez, bilemez. Bir kardeþin yokluðu, küslüðü, uzak oluþu belki de dünyadaki en derin yalnýzlýktýr. Kardeþ en iyi oyun arkadaþýdýr bazen de hayallerinize eþlik eden en yakýn yol arkadaþýnýzdýr. Çok küçükken ben polis olacaðým diye hayal kurarken o ise ben asker olacaðým diye size eþlik etmiþtir. Oyuncak tabancalarýnýzla hýrsýz-polis oynadýðýnýz günlerin ardýndan bir gün elinizde gerçek tabancalarla asker, polis olmuþ karþýnýzdaki düþmanla boðuþursunuz. Ve bakarsýnýz ki düþman diye boðuþtuðunuz, size silah doðrultmuþ kiþi bir zamanlar polislik hayali kurduðunuz kardeþinizdir. Ne acýdýr o sahne?

   Günümüzde de sýk sýk yaþandýðý gibi yýllardýr hiç görüþmediðiniz o lise arkadaþýnýz bir gün bir meydanda elinde taþla sopayla molotoflarla karþýnýza dikilir. Siz ise polis arabalarýnýn ardýndan kendinizi savunursunuz. Orada o sahnede bozuluverir tüm kardeþlikler, dostluklar. Ne acýdýr anlamsýz düþünceler, kýþkýrtmalar, yalan yanlýþ dolduruþlar yüzünden insanlar birbirine düþer nedenini bilmeden. Apayrý görüþler savunulur herkesin doðru bildiði tek görüþ karþýsýnda. Evin iki delikanlýsý ayrý takýmlarý tutar, biri Beþiktaþ diðeri Galatasaray diye inletir ortalýðý. Maç günü geldiðinde ayrý tribünlerde izlerler taraftarý olduklarý takýmý. Yenilgi karþýsýnda birbirlerine küfür eder, taþ, sopa atarlar. Söyleyin þimdi kardeþlik Halil ile Ýbrahim gibi mi olmalý yoksa Habil ile Kabil gibi mi? 

   Kardeþlik sadece kan baðý ile birbirine baðlý olmak deðildir. Kardeþlik hiç tanýmadýðýn bir insanýn acýsýný yüreðinin en derininde hissetmektir. Bazen sýra arkadaþýnýn bazen yüzünü hiç görmediðin sadece varlýðýndan haberdar olduðun bir insanýn, bazen ise sokakta yardým bekleyen kimsesiz birisinin derdine derman olarak, acýsýný paylaþarak kardeþlik yaparsýn. Ne güzel þeydir kardeþ olmak, kardeþ olmayý bilmek, kardeþçe yaþayabilmek hiç kimsenin dilini dinini rengini hesaba katmadan sadece insan olduðunu bilerek. Öyle ya kardeþlik duygusu o kadar yüce ve kutsal ki herkes yüreðinde barýndýramýyor iþte.

   Ýlla ayný anneden babadan mý olmak gerekir sorarým sizlere? Ayný vatanýn topraklarýnda yaþamak, ayný dünyanýn atmosferinde nefes alýp veriyor olmamýz yetmez mi birbirimizi kardeþ bilmemize? Kardeþlik için önce sevgi saygý gerekir yürekte. Yaþlýna hürmet ister kardeþlik. Kalbindeki nefretini, öfkeni, alýp atacaksýn dipsiz bir kuyuya. Sarýlacaksýn, elini uzatacaksýn sonra sokaktaki aç kardeþine, Soma’da babasýz, evlatsýz kocasýz kalan kardeþine, yokluðun içinde, hastalýðýn pençesinde eriyip yiten insanlýða.

Büþranur ERAYABAKAN