Köy yerinde yaþamak þehrin göbeðinde yaþamaya benzemez.  Doktoru, hastanesi, saðlýk ocaðý, eczanesi, bakkalý, hükümeti ayaðýnýn dibinde deðildir.  Bu yüzden köy yerlerinde bu ihtiyaçlarý karþýlamak için çeþitli savunma mekanizmalarý geliþmiþtir. Genelde köyün muhtarý köyün her iþine koþuþturur. Ama bunun dýþýnda köyde bir ebe nine, bir muskacý hoca, bir kýrýkçý çýkýkçý muhakkak bulunur. Bulunmadý mý efendim civar köylerden birinde vardýr.  Öyle baþýn her aðrýdýðýnda hastaneye, eczaneye gidemezsin.

Orta Anadolu’nun kýþlarý soðuk ve yaðýþlý, yazlarý sýcak ve kurak bozkýrlarýndan birinin orta yerindeydi Akçasaray köyü. Baðlý olduðu ilçeye de vilayete de oldukça uzaktaydý. Köylü kurak topraklar üzerinde buðdayla arpadan baþka ürünü ekip biçmezdi. Keçi ve daha çok koyun, bunun dýþýnda da her hanenin bir kaç baþ kara sýðýrý vardý o kadar. Toprak evler birbiri ardýna ulanmýþ gibi görünürdü uzaktan. Her köyde olduðu gibi bir köy meydaný, bir harman yeri bir de köy konaðý vardý. Muhtar Ali Osman köye salma salarak zar zor yaptýrmýþtý köy konaðýný. Kaymakamdan izin almak için az mý aþýndýrmýþtý ilçenin yollarýný.

-          Sayýn kaymakamým, köy yerinde köy konaðý bir muhtarýn eli ayaðý gibidir. Yalnýzca muhtarýn mý tüm ahalin, misafirin gelir, devletin memuru gelir, düðün olur, cenaze olur, seçim olur.  Geçen seçimde gelen memurlarý nerede aðýrlayacaðýmýzý bilemedik. Müsaadeniz olursa köyümüze bir köy konaðý yaptýracaðýz.

Kaymakam önce muhtar para istiyor sandý. Ama baktý para istemiyor izin verdi muhtara köy konaðý için. Zaten izin vermeyecekti de ne yapacaktý? Muhtar Ali Osman köy kahvesinde kaymakamla nasýl konuþtuðunu kertine kertine anlattýktan sonra salma saldý tüm ahaliye. Elbette muhtarlýk seçimlerindeki rakipleri köy kurulunun parasýný çaldý dedikodusundan geri kalmadýlar. Ama muhtar Ali Osman kulak arkasý etti bu dedikodularý.

Akçasaray köyünde en az muhtar kadar önemli ve köy halkýnýn saygý duyduðu birisi de köyün kýrýkçý çýkýkçýsý Sýnýkçý Cafer’di. Malum köy yerinde damdan düþen olur, eþekten düþen olur, attan düþen olur, çalýþýrken sakatlanan olur. Her defasýnda hastaneye koþamazsýn ya, doðru Sýnýkçý Cafer’in evine.

Efendim bu Sýnýkçý Cafer’in mesleði babasýndan mirastýr kendisine. Ne zaman ki birinin eli, kolu, bacaðý sakatlansa Sýnýkçý Cafer’in ellerine teslim eder kendini. Yalnýzca bu köyün deðil civar köylerinde bir tane kýrýkçý çýkýkçýsýdýr. Bunun dýþýnda birkaç dönüm tarlasý, birkaç tane koyunu, bir ineði bir de eþeði vardýr.

Üç kardeþin en küçüðü Cafer’inde altý tane çocuðu vardýr. Köy yerinde kolay mý anam babam altý çocuða beslemek, büyütmek? Allah’tan baba mesleði kýrýk çýkýkçýlýðý öðrenmiþ de, onunla döndürüyor deðirmenini. Ama köy yerinde her zaman para beklemek olmaz. Kimisi bir teneke buðday getirir, kimisi iri bir tavuk, kimisi iri bir horoz. Bunlar evin ihtiyacýný karþýlar karþýlamasýna da bir de bunlarý satmak iktiza eder.

Önceleri eþeðinin heybesine yükler ilçe pazarýnda satardý gelenleri Sýnýkçý Cafer. Sonra baktý olacak gibi deðil, karýsý Hacer’in düðünde takýlan beþi bir yerdelerini de satarak kendine eski bir pikap aldý. Hani þu kaportasýný keçi yiyenlerinden. Köy yerinde pikap almak ne demek anam babam?  Bir anda Sýnýkçý Cafer, Cafer aða oluverdi.

Cafer bir eþek gibi kullandý bu yeni aracýný. Hem tarlaya götürür getirir, hem ilçeye pazara, civar köylere de kýrýkçýlýða çýkýkçýlýða gider. Mühim adamdýr caným Sýnýkçý Cafer. Köyde namý almýþ yürümüþtür.

-          Sýnýkçý Cafer gibi olacaksýn aðam

-          Öðretmez mi mesleðini bizim çocuklara?

-          Verir mi sýrrýný caným?

-          Gelecek seçimde muhtarlýða aday olacakmýþ

-          Görüyor musun sen bizim Sýnýkçýyý?

-          Olur anam babam olur, þehirde doktor neyse köyde sýnýkçý o.

Gelgelelim bizim Sýnýkçý Cafer’in bir huyu vardýr ki herkesin malumudur; çok gamsýzdýr, dünya yansa umurunda olmaz. Bileði burkulmuþ, ciyak ciyak baðýran çocuðu götürürsün evine, ne bir heyecan ne bir telaþ. Sanki sinirleri Allah tarafýndan alýnmýþ. Bu gamsýzlýðýyla köy ahalisi her yerde güler eðlenir ama Sýnýkçý Cafer’den de çekinir. Herkesin güle güle bir olduðu hikâye þöyledir;

Sýnýkçý Cafer pikap aldý almasýna ama eþeði bile idare edemezken nasýl sürsün pikabý? Yaptýðý küçük kazalarýn haddi hesabý yoktu. Yine günlerden bir gün komþu köye ailecek giderken büyük oðlu Ramazan’a vermiþ pikabý. Kendisi de yamacýna oturmuþ.

Ramazan biraz gel git akýllýdýr, serde biraz gençlik olduðundan aklý bir karýþ havadadýr.  Pikabý babasýndan alýnca basmýþ gaza, basmýþ gaza toprak köy yollarýnda. Pikapta babasý, annesi, kardeþleri varmýþ kim dinler? Sanýrsýnýz Sýnýkçý Cafer’in pikabý kanatlanmýþ uçuyor. Baþkasý olsa bir tane yapýþtýrýr oðluna. Ama Sýnýkçý Cafer’in gamsýzlýðý herkesçe malumdur. Hiç ses etmemiþ.  Kardeþleri, annesi arkada korkudan periþan.

Yolun uçurumlu bir yerinde Ramazan kaybetmiþ direksiyon hâkimiyetini.  Pikap bir anda savrulmuþ. Uçurumdan aþaðý düþseler kurtulmanýn imkâný yok. Pikabýn içinde herkes çýðlýk çýðlýða. Yalnýzca bizim Sýnýkçý Cafer sakin. Öldürmeyen Allah öldürmüyor iþte. Tam da uçuruma düþmeye ramak kala durmuþ eski pikap. Tüm aile þok içindeymiþ. Pikaptan inmiþler soluklanmaya. Kimisi aðlýyor, kimisi baðýrýyor. Ramazan babasýndan kesin bir zýlgýt yiyecek farkýnda korkuyor. Ama korktuðu gibi olmamýþ Ramazan’ýn. Babasý önce bir uçuruma bakmýþ, sonra eki pikaba. Ramazan’ýn yanýna gelmiþ ve

-          Çok lüzumsuz bir ölüm olacaktý demiþ.

Köy kahvesinde bu hikâyeyi duyup da haykýra haykýra gülmeyeni yoktur.

-          Demek öyle demiþ ha?

-          Ölümün lüzumlusu nasýl oluyor aceb?

-          Der der, bizim oðlanýn ayaðý çýktýydý da tüm köyü sardýydý çýðlýðý, adam aðzýný bile açmadý be.

-          Çok gamsýz be

-          Gamsýz da laf mý gamsýzýn gamsýzý

-          Bunun babasý da böyleydi.

Bu hikâye kulaktan kulaða anlatýladursun Günlerden bir gün Sýnýkçý Cafer yine doldurdu ailesini pikaba, komþu köye gezmeye gidecekti. Hacer’i yanýna oturttu, altý çocuðunu pikabýn kasasýna. Hacer korkuyor olsa da köy meydanýndan geçerken övüne övüne baktý köyün diðer kadýnlarýna. Kimde var böylesi pikap köyde. Kocasý alacak da gezmeye götürecekti diðer kadýnlarý öyle mi köy yerinde? Ýþin aslý Cafer’de gezmeye götürmüyordu ya neyse, gezmek bahane kalmýþ borçlarýný toplayacaktý.

Köyden çýkýp da toprak yola girince, pikap birden bire sallanmaya baþladý.  Zaten korkan Hacer’in korkusu ikiye katlandý. Sýnýkçý Cafer frene bastý ama durmuyordu. Bir süre öyle gitti pikap. Ardýndan baktý olacak gibi deðil þoför kapýsýný açýp;

-          Çocuklar! Aþaðýya atlayýn, durmuyor araba! Diye  baðýrdý Cafer.

Çocuklar birer birer atladýlar pikaptan. Kimisi topraða düþtü, kimisi kayaya.  Sonra Sýnýkçý Cafer karýsýna döndü;

-          Sende atla Hacer, durmuyor bu meret dedi. Karýsý aðlýyordu;

-          Atlamam Cafer, atlamam dedi.

-          Neden atlamazsýn?

-          Ben sensiz yaþamayý neyleyim? Öleceksek beraber ölelim.

Baktý Hacer’in atlamaya niyeti yok. Kapýyý açtý ve bir tekmeyle arabadan aþaðý attý Hacer’i. Ne olacaksa kendine olacaktý. Ama biraz sonra fren yerine gaza bastýðýný anlayýp durdurdu pikabý. Belki bir yere çarpsalar daha az yaralanacaklardý. Karýsý, çocuklarý yol kenarýnda yatmýþ acý içinde baðýrýyorlardý. Hepsini birer birer topladý Cafer. Kiminin eli incinmiþti, kiminin kolu burkulmuþtu, kimi yaralanmýþtý. Aðlaya aðlaya eve gittiler. Konu komþu ahali toplandý Sýnýkçý Cafer’in evine. Kýsa süre sonra kaza yaptýklarýný öðrendiler.

Sýnýkçý Cafer birer birer tedavi etti ailesini kimisinin çýkýðýný sabunla ovdu, kimisinin incinmiþ yerine zeytinyaðý sürdü. Tüm ailesi savaþtan çýkmýþ gibiydi. Tüm köy ahalisi geçmiþ olsuna geliyorlardý. Sýnýkçý Cafer;

-          Babamdan Allah razý olsun, lüzumsuz bir meslek öðretmemiþ bak, gün geldi lazým oldu diyordu. Her gelene.