Ben bu yaþýma geldim hayatýn ne olduðunu anlayamadým, hayata bir anlam veremedim. Hep gelecekten gelecekteki günlerden iyi þeyler bekler dururuz her ne hikmetse bu günler bir türlü gelmez. Bebekken büyüceðimiz günü çocukken ergen olacaðýmýz günleri, ergen olunca seveceðimiz, kararlarýmýzý verebileceðimiz niþanlanýp evleneceðimiz günleri bekleriz. O gün geldi evlendik bir yuvamýz oldu derken çocuðumuzun olacaðý günleri evimizin eksikliklerini gidereceðimiz günleri bekleriz. Bir çocuk olur onun ihtiyaçlarý evimin eksiklikleri dersin hep kendinden saðlýðýndan giyiminden hatta yiyeceðinden bile ödün verir hep onlarýn boynu bükülmesin dersin. Sonra ikinci bazen üçüncü çocuk olur onlarýn mamasý, giyimi okulu yaþantýsý vs hayatýndan durmadan ödün verirsin.

         Hele bir büyüsünler, okusunlar ayaklarý üzerinde dursunlar ben onlardan bir þey beklemiyorum bana muhtaç olmasýnlar yeter dersin.  Onlar kendi ayaklarý üzerinde dursunlar o zaman gezerim, o zaman giyerim hayatýmý yaþarým dersin durursun… ?

        Peki, o gün gelir mi? Bence çoðu kiþi için hiç gelmez. Evet, çocuklarýn ayaklarý üzerinde dururlar, sana muhtaç olmazlar belki ama insanýn ihtiyacý bitmez. Paraya hep ihtiyaç vardýr bir türlü iki ucunu bir araya getiremezsin. Sonra saðlýk problemlerin çýkar hiç istemesen de doktorlarýn hastanelerin yolunu tutarsýn. Etrafýndakiler aman sende hastaneden beri gelmiyorsun kafana takmayacaksýn der. Çünkü kimse kimsenin çektiðini anlayamaz. Bunu yazarken yaþadýðým bir þey geldi aklýma. Kardeþim sezaryen ameliyatýndan çýkmýþtý caným yanýyor diye inliyordu. Bende acýyacak tabi anne olmak kolay deðil benimde caným yandý ama dayandým dedim. Kardeþim yok abla yoook bu seninki gibi deðil benim caným bir baþka yanýyor demiþti. Bunu hala anlatýr güleriz, çünkü kimse kimsenin canýnýn nasýl yandýðýný bilemez.

         Aman çocuklar büyüdü biraz gezeyim dersin ne iþin var bu sýkýntýda derler oturursun ya da bir þeyler yapar gidersin korka korka kýzacaklar diye. Bazen de saklarsýn gezmeye gittiðini birilerinden. Aynalara bakarsýn, nüfus cüzdanýndaki tarihlere bakarsýn ve yaþýný sorduklarýnda çekinerek söylemeye baþlarsýn. Hayat avcuna aldýðýn su misali kayýp gidiyordur. Yaþayamadýklarýn, içinde kalanlar gelir aklýna için yanar. Düþüncelere dalarsýn hani hep büyüyünce çocuklarýný büyütünce yaparým önce onlar dediðin þeyler gelir aklýna yýllar film þeridi gibi akar geçer gözlerinin önünden. Piþmanlýklar, keþkeler yakar kavurur içini ama geri dönüþü yoktur kaybettiklerinin, geçip gitmiþtir artýk. Vitrinlere bakarsýn renk renk kýyafetler cezbeder seni ama yaþýn gelir aklýna bu yaþta bu giyilir mi derlerse der içini çekersin. Dallý güllü, rengârenk kýyafetleri giyeceðin yaþlarýn çocuklarýný büyütürken geçip gitmiþtir.

          Artýk her gün ayný iþleri yapmaktan býkýp usanmýþsýndýr biraz sosyal olayým. Canýmýn istediðini yapayým çýkýp dolaþayým arkadaþlarla takýlayým, gençliðimde yapmak isteyip te yapamadýðým þeyleri yapayým dersin. Kimileri býyýk altýndan güler bu yaþta yapýlacak þey mi diye, kimi þaþýrmýþ der. Bazen de ailen bu yaþta yapýlacak iþ mi ne iþin var senin onlarla otur evinde der. Daha neler neler.

          Yaaa iþte hayat yaþamak istediðin ama çoðunu yaþayamadýðýn, günü gelsin yaparým dediðin ama o günün hiç gelmediði, günü geldiðinde ise ayýplarýn yasaklarýn yakýþtýrmalarýn önünü kestiði içinden çýkýlmaz bir denklemler düðümüdür. Ýþte dostlar daha yazmak istediðim o kadar çok þey var ki sayfalar dolusu kitap olur. Bir an içimden geldi kýsaca yazmak istedim. Siz inþallah bu denklemi çözüp yaþayabilenlerden olmuþsunuzdur. Güzel bir ömür geçirmeniz  dileklerimle hoþ kalýn, hoþça kalýn….