....................

.......................................

.................................................................


Bende derin iz bırakan sarışın Ortaokul öğretmenime ..
Anlarsınız bu yazımla benim kime hitap ettiğimi sizde!
Eğerki bunuda kabul etmezseniz oda sizin meziyetiniz olur
saygılarım her daim....
Gözleri çağla yeşili sarışın,  ipek dokunuşlu Saçların, Karadeniz`li Kadın.. Türk dilini bize sevdiren, değeri biçilmiyen, Atamız`dan yadigär,  sizler bizlere sunulan, ailelerimizden sonra, sizlerin elinde forma giren bu fidanları bir kere dinle,  bak neler dökülecek sözlerimde size ögretmenim....
Sizi orada öylece tek başına beklerken gördüğümde,  bizlerde orada  aynı kaderlerin gurbet yolcusuyduk, ne farkeder ha beş km  ha ikiyüz km.. Hep ayrılık değilmi kaderlerimiz sizcede!?...
 Hepimiz gurbet yolcusuyduk o vakitlerde..
Bizim içinde kolay değildi.. Depremleri yaşıyorduk..
Yeni hayata adımlarımızı attığımızda.. Karman karışık ruh dünyalarımızda..  Birazda gençlik deyin şuna.. şehirleşmek çok zorlandığımız zamanlarımızda oldu kendimce...
Her ne kadar basit gibi görünsede bir insanın yoğurulmasında.. Her defasında kendini yenilemek bayağı bir süreç aşamasında olduğundan!. Oda ağır oluyordu bizler için yürüdüğümüz bu ilk adımda..  Yani hayat Okulunda...
Yalnız değildim biliyorsunuz, göz göze temaslarımız olmuştu.. Selam verecek zaman bırakmadınızki..  Hemen bakış yönünüzü kaydırmıştınız.. Her defasında kendimce bir bana doğru baksada bir selam versem.. Öğretmenim yanlış anlamıştır demiştim...
Oysa siz orada köyümüze çıkışınızı almaya gelmişiniz.. Bıraktığınız ögrencilerinizde sizin bıraktığınız gibi kalmamış.. Şehir zübbeleri gibi olmuşlar zaar  şımarmışlar siz öyle anladınız.. Yok vallahada bilahada , gelecektim merhaba demeye..
Ama çekinmiştim ben.. Diger kız arkadaşım fırlamıştı.. 
Size yaklaştı selamlaştınız, ama ben hep denedim kendimi, bir türlü gelemedim, sizi sevmediğimden değildi buda...  Arkadaşımsa, "O  hep öylede fırıldaktı, her zamanki gibi, ben bunu yapamadım , sizi saygılamadığımdan değil, çekingenliğimden, çok baskılı ortamdandım, açıkcasıda yapım öyleydi de yaklaşamadım!!..
Sizde bilirsiniz  hep bana bir duvar ördünüz,  verdiğim selamıma  bilene selam almadınız!?...
Buradan bu yazımla özür diliyorum sizden öğretmenim!!..
Bilseniz  "O  "Sızı  hep içimde kaldı o günden beri, ellerinden öperim sevgili öğretmenim, siz gibi değerler unutulurmuki hiç, bizi hayata sunan:
O elleri öplesice ellerin!!..
O elleri öpülesice ellerin!!..
Öğretmenim!!...
Öğretmenim!!...
06 .01.15 Lüxemburg`dan



( Öğretmenim başlıklı yazı Mosell 07 tarafından 23.02.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.