Kime yazdýklarýmý okutsam, mübalaða yapýp sen þair ol yazar ol paraya para demezsin diyor. Bunun beni mutlu edeceðini sananlar daha en baþta yanýlýyor. Ve eðer bende buna seviniyorsam, büyük yazarlara, þairlere haksýzlýk etmiþ olurum. Ve bilenler bilir. Þairlerin nasýl sefil bir hayat yaþadýklarýný, gerçekten yazdýklarýyla para kazanma peþinde olsalardý daha en baþta yoksulluk içinde yaþadýklarý için býrakýrlardý yazmayý. Gerçekten hak ettikleri deðerleri görseydi aydýnlarýmýz, ülkemizdeki cehalet böylesine çok olmazdý.

 16.yy en önemli þairi olan fuzuli alanýnda en iyilerden olmasýna raðmen hak ettiði deðeri görememiþtir. Ve beyhude hayatý hep sefillik ve yalnýzlýk içinde geçmiþtir. Azeri Türkçenin yanýnda Arapça ve farsça da yazmasýna raðmen maddi sýkýntýlar içinde yaþamýþtýr. Ve bir dilekçe niteliðinde olan en ünlü mektuplarýmýzdan olan ''Þikâyetnameyi'' yazmýþtýr eserin içeriðine göre talep ettiði yaþlýlýk maaþý olan dokuz akçeyi alamadýðýndan yakýnan bir þairi anlatýyor ?' selam verdim rüþvettir diye almadýlar'' diye de ekliyor þair ve gerçekten aydýnlarýmýzýn dünyasý karanlýk olduðu içindir önümüzü göremememiz. Nasýl ki direðe baðlý olduklarý için dönme dolaplar, bir birleri ardýnca hiç düþmeden ayakta kalabiliyorsa. Ýnsanlar da var olan aydýnlarýmýz sayesinde huzur içinde yaþýyorlar...

 Ülkemizde yapýlan araþtýrmaya göre; Türkiye'nin en büyük sorunlarýndan biri de okuma yazma oranýnýn ve düzenli kitap okuma oranýnýn çok düþük seviyelerde olmasý. Durum böyle olunca, ülkemizdeki cehalet kaçýnýlmaz bir gerçek oluyor. Ýnsanlarýmýz gerçekten bu konuda duyarlý olsalar, ülkemiz kültürel alanda geliþmiþ olur. Emile Zola’nýn da dediði gibi’’ Pýrlantadan alýnmayan vergi kitaptan alýnýyordu. Çünkü pýrlanta alandan deðil, kitap okuyanlardan korkuyorlardý. Okumak insanýn yaþama gayesidir nitekim Allah da yüce kitap da ‘’ oku Yaradan’ýn adýyla diyor’’

Ülkemizdeki en üzücü olaylardan biride,  birinin deðeri öldükten sonra anlaþýlmasýdýr. Gerçekten ülkemizdeki bu yanlýþ sistem yüzünden nice aydýnlarýmýzýn deðerini ancak onlar bu dünyadan göçtükten sonra anlýyoruz. Ve eðer bir gün bu unvana layýk görüneceksem de yaþarken takip edileyim istiyorum. Öldükten sonra kýymete binmenin kime ne faydasý var...

Bir gün yalnýzca ülkemizdeki yanlýþ algýyý düzelte bilmek için karakola gittim. Ve orada bulunan amire ‘'beni iki günlüðüne nezarete atabilir misiniz?'' dedim. Ve orada bulunan amir Þaþkýn þaþkýn yüzüme baktý ve benden bir açýklama beklediði yüzündeki þaþkýnlýktan belliydi. ‘'Gerçekten mahkûmlarýn neler yaþadýðýný hissetmek için istiyorum bunlarý'' dedim. Ve orada bulunan amir kendinden emin ve de yapmacýk bir babacan tavýrla ‘'bak evladým hapishane öyle sandýðýn gibi bir yer deðil ben 20 senedir bu iþi yapýyorum öyle her baba yiðidin harcý deðil sen iki günlüðüne de olsa nezarette yapamazsýn'' dedi. Ve bunlarý da ekledi'' sen bir suç iþlemedin ki neden böyle bir þey istiyorsun hapishaneye yalnýzca suçlular girer'' dedi.  Belki de söylediklerinde haklýydý iki günlüðüne de olsa nezarethane de yapamazdým. Peki,  fikrini özgürce haykýrmadýkça, dýþarý da yaþamak da hapis sayýlmaz mý? Ama katýlmaðým bir noktada vardý amire'' gerçekten yalnýzca suçlular atýlsaydý hapishaneye Nazým hikmet, Ahmet Hamdi Tanpýnar vb. þair ve yazarlar hapishaneye girmezdi.

Þairlikte yalnýzca gönüllülük esastýr. Amaç para kazanmaksa daha yola çýkmadan kaybetmiþiz demektir. Þimdi dostlarýmýn sözlerine bakýyorum da ayný karakoldaki amir kadar yapmacýk geliyor. Eðer dedikleri gibi olsaydý. Þiirler öksüz ve þairler yoksul olmazdý.