Online Üye
Online Ziyaretçi
Nedense
Umutsuz bir hayat beslercesine
Karanlığı okşar düşlerin
Hasretin pranga vurmuş izlerinde
Urun urun ararken aşkı
Hep kaçardın arzularından
Yüzündeki gölgelerde
Yanar yüreğim
Ve serinlemek ister
Sen limanım
Sen kumsalım
Sen çarptığım kayalıklarım ol
İplerim sana bağlı
Bulutlar yakar diye ağlarken
Ya maviye kavuşmazsa özlemler
Koklamazsan balkonda çiçekleri
Ya kurumazsa ağlamaktan gözlerin
Söyle nerededir yürek dediğin
Aklı mahşere düşmüşken
Ah! sevgilim
Yanan yürek değil görmez misin?
Aşk için yanan bir adamım baştan aşağı
Hep yarım
Hep eksik yokluğunda
Yalnızlığa kapanırken düğmelerim
Sevgilim;
Dudaklarına yağmur bulaşmış
Bir buse bıraktım
Uyusun gözlerin gözlerime diye
Zamanı gözlerine boyarken bil istedim
Hüzündür her şairin en son durağı…
Âdem Efiloğlu