Ustamýn belalý bir iþi, düþmanlýðý filanda bulunmuyordu. Beraber olduðum yýllarda kimseye bir yanlýþý olmamýþtý. Bu nedenle bayaðý meraklanmýþtým. Akþamýn bu saatinde lokanta önünde yolumuza çýkanlar ne istiyorlardý. Böyle düþüncelerle onlara bakarken, adamlardan biri cüzdanýný çýkararak;

---Biz polisiz,

Dedi. Ýçimden Allah Allah Polisin bizimle ne iþi var ki? Ýçlerinden biri, sertçe;

---Arkanýzý dönün.

Ustam ve ben arkamýzý dönmüþtük ki, az önce seslenen adam yanýmýza gelerek sýra ile üzerimizi aradý, ceplerimizi karýþtýrdý. Oldukça dikkatli ve sakindi acelesi yok gibiydi. Kimliklerimizi almýþlar, baþkada bir þey bulamamýþlardý.

---Bizimle geleceksiniz. Ancak önce arabanýza bir bakacaðýz, açar mýsýn?

Usta arabanýn kapýsýný açarken;

---Neler oluyor, memur bey neler?

---Konuþmada arabayý aç,

Bu ses çok sertti, adeta emir gibiydi, bende irkilmiþtim. Gerçekten neler oluyordu acaba? Adamlardan biri arabanýn içine girdi elinde bir fenerle saðý solu ararken bizler dýþarýda bekliyorduk. Yaðmur durmuþ, ama hava serinlemiþti. Birkaç meraklý, þoförde uzaktan bizleri izliyordu. Ýçeri giren adam bir süre sonra elinde bir paketle dýþarý çýktý. Sanki aradýðýný bulmanýn rahatlýðý ile:

---Tamam, burada gidebiliriz.

Onlarýn bulduklarý paketin içinde ne olduðunu bilmediðim için meraklanmýþ ve gelenlerin gideceklerini sanmýþtým. Adamlardan biri bize dönerek:

---Hadi arabanýzý iyice kilitleyin, paranýzý, giysilerinizi alýn, bizimle geliyorsunuz. Bilmediðim olumsuz bir þeylerin olduðunu anlamýþtým. Ancak benimle bir ilgisi olmadýðý için rahattý. Hepimiz birlikte, yani beþ kiþi arabaya yöneldik. Usta ve ben arka koltuða otururken polislerden biride yanýmýza iliþti. Hareket emiþtik ki dayanamadým:

---Amca neler oluyor, sen anladýn mý?

Dememe kalmadý, deminki ses yine ön taraftan gürledi:

---Sesinizi kesin, yoksa aðzýnýzý kapatýrým.

Þaþýrmýþ ve korkmuþtum. Akþamýn bu vaktinde bilmediðim, anlamadýðým bir þeyler olmuþ ama ben hala farkýna varamamýþtým. Ustam daha sakindi, ancak hafifçe terlediðini fark ettiðim zaman korktuðumu itiraf etmeliyim. Daha önce defalarca trafik polisleri ile karþýlaþmýþ, bazen ceza alýyor, bazen de bizlere gülerek hayýrlý yolculuklar diliyorlardý. Ama bu sefer durum farklýydý.  Memurlar sivil ve sert görünümlüydüler. Biri orta boylu enli, diðerleri uzun boylu daha inceydiler. Hepsi temiz týraþlý ve býyýksýzlardý. Belli ki önemli görevleri vardý.

    Heyecaným, korkuya karýþmýþ kalbimin atýþlarý hýzlanmýþtý. Ne olacaktý bu iþin sonu diye merakým artmýþ, gençliði verdiði tecrübesizlikle yaþadýklarým bana bir oyun gibi geliyordu. Gerçi ben kötü bir þey yapmamýþtým ancak ustam bir suç mu iþlemiþti? O pakette ne vardý ki, daha önce Ustamýn elinde böyle paketleri görüyor, herhalde eve aldýðý hediyelerdir diye çok ilgilenmiyordum. Ýyide Polis olduðunu söyleyen bu kiþiler neden paketle ilgilenmiþlerdi.

Bir taraftan da açlýðým iyice artmýþ, içim kazýnýyor bu yüzden canýmda sýkýlýyordu. Bir an önce bu iþ bitsin diye dua ediyordum. Birde bizi nereye götürdüklerini tam anlayamamýþ, ama þehir içinde ilerlediðimizi fark ediyordum. Bu düþüncelerime dalmýþken çok geçmeden ön kýsmýnda Emniyet müdürlüðü yazan binanýn önünde durduk. Önce onlar aþaðýya indiler, ardýndan bizlere dönerek,  inmemizi istediler. Kapýnýn önü kalabalýktý ve birazdan yanýmýza baþkalarý da geldi. Kollarýmýza girerek hýzla binanýn içine aldýlar. Ben bu arada:

---Ne oluyor, ne yapýyorsunuz, bizi buraya neden getirdiniz?

Diye seslenirken Ustamýn sesi hiç sesi çýkmýyordu. O kabadayý, korkusuz adama ne olmuþtu da kuzu gibi susmuþ, bana da bir þey dememiþti.

    Ýçeride ýþýklarý yanan koridorlardan geçerek bir kat aþaðý indik. Loþ ýþýklý nem kokulu bir yerdi. Ön kýsmý demir parmaklýklý odalardan geçerken birisi kapýda sanki bizi bekliyormuþ gibi odalardan birine girmemizi istedi. Usta ve ben ayrý ayrý odalara konduktan sonra kapýlar kapatýlmýþtý. Polisler gittiðinde yalnýz kalmýþ, bir hayvan gibi kafese kapatýlmýþ hissine kapýlmýþtým. Hayat tecrübesini tam olarak alamamýþ olmanýn eksikliði ile olaylarý bir türlü çözemiyor, bir polis merkezinde bir odaya kapatýlmýþ olduðumu biliyordum, ama niye?

    Oda küçük bir yerdi ve kýsýk bir ýþýðý vardý. Lamba çok yukarýda bulunuyordu. Arka tarafta boyu bir insan boyu ve yerden yarým metre yüksekte tahta bir oturak duruyordu. Dip tarafta pis kokularýn geldiði bir çukurluk gözüme iliþti. Tuvalet diye geçti aklýmdan. Odada ayakta, garip ve korku dolu düþüncelerle ne kadar dolaþtýðýmý bilemeden, yorulmuþ olmalýyým ki tahta oturaða oturdum. Arkama yaslandým ama hemen öne geldim, çünkü duvar çok pisti ve iðrenerek tekrar ayaða kalktým. Bu arada az olan ýþýkta sýk sýk kesilmekte, bazen uzunca bir süre karanlýkta kalmaktaydým. Bu karanlýk anlarda düþmemek için olduðum yerde beklemek zorunda kalýyordum. Irmak kenarýnda olsa, karanlýða aldýrýþ etmez korkmazdým. Ancak burada durum farklýydý. Ýt gibi kapana kýsýlmýþ ne olacaðýný bilemeden bekliyordum. Ara sýra derinden derine sesler geliyor fakat ne olduðunu anlayamýyordum. Korkusuz olan ben korkuyu tanýmaya baþlýyordum galiba. Açlýk, yorgunluk, üzüntü, telaþ birbirine karýþmýþtý. Özgür dünyam bir kâbusa dönüþmüþ, tüm benliðimi buradan çýkma telaþý sarmýþtý.

    Temizliði çok severdim. Arabacýlýk zor iþti, sýk sýk üstüm kirlenir, fakat her defasýnda temizliðimi yapar bundan býkmaz, kirlerden temizlendiðim an çok rahatlardým. Bu pis yer bana göre deðildi, ah birde neden kapatýldýðýmý bilebilseydim!

    Tekrar yorulmuþ olmalýyým ki aklýma oturmak geldi ama bu sefer arkama yaslanmamýþtým. Bir taraftan da açlýðým beni son derce rahatsýz ediyordu. Ýçim kazýnmakta, yaþadýðým þoktan dolayý zaman zaman titremekteydim. Benim kötü bir huyumda buydu. Bazý heyecanlý olaylarda vücudum titremeye baþlardý. Hele bir kere Çorum’un Osmancýk kazasý yakýnlarýnda hemen önümüz sýra meydana gelen kazada, yaralýlara yardým ederken, vücudum öyle bir titremeye baþlamýþtý ki, bazý insanlar beni de yaralýlardan sanmýþlardý.

    Arkaya yaslanamadýðým için baþýmý ellerimin arasýna almýþ dirseklerimi dizlerime dayamýþ vaziyette ne kadar geçtiðini bile hatýrlamadan dalar gibi olmuþtum. Birden kapý gürültü ile açýldý, iki kiþi içeri girerek yanýma geldiler, birinin elinde demir halkalý bir þey vardý.

---Uzat ellerini.

Dedi. Ellerime demir kelepçe takýlýyordu, týpký filmlerdeki gibi. Kelepçelerin takýlmasý hoþuma gitmemiþti. Çünkü kelepçeler filmlerde devamlý suçlulara takýlmaktaydý. Bende suçlu muydum ki, iyide neden? Kollarýma girdiler ve dýþarý çýkarýp yukarýya doðru ilerlememi söylediler, kendi aralarýnda hiç konuþmuyorlar ve asýk suratlarý vardý.  Yeni bir odaya girdiðimizde baktým,  burasý biraz daha temiz ve büyüktü. Ortada bir sandalye duruyor, etrafa baktým hiç pencere yoktu. Beni buraya getirenler dýþarý çýkarken, içeriye üzerleri gömlekli, kollarý yukarýya sývanmýþ, iri görünüþlü, yüzleri daha da asýk, iki kiþi girmiþti. Henüz gençtim, iri kýyýmlý sayýlýrdým. Yaþýmdan daha fazla gösterdiðim için çok insan askerlik yapmadýðýma inanmazdý, bu nedenle gelenlerin bana bakýþ ve tavýrlarýndan ürkmüþtüm. Beni yaþlý ve kötü biri olarak görüyorlardý herhalde. Ýyide benim ne suçum vardý da buraya gelmiþtim? Ustaya ne olmuþtu? Sormalýyým diye geçti içimden, neler olduðunu anlamalýydým.

---Beni niye buraya getirdiniz? Ne iþim var burada?

---Kes sesini burada sorularý biz sorarýz.

Dedi biri, azarlayarak

---Birde utanmadan konuþuyorsun ha?

Dizlerimin baðý çözülmüþ, yine ufak ufak titremeler baþlamýþtý.

Ýçlerinden biri karþýma geçerek bana;

---Ne o korkudan titremeye mi baþladýn? Kalýbýndan utan, suç iþlerken korkmuyordun anlaþýlan. Þimdi soracaðýmýz sorulara doðru cevaplar verirsen canýný fazla yakmayýz diye söylendi. Ýyice þaþýrmýþtým, ne suçu, ben ne yaptým ki?

---Tamam, sorun ama suçum ne?

Dedim.

---Adýn ne?

---Hikmet

---Baba adýn

---Hüseyin

---Yaþýn kaç?

---On yedi.

---Yalan söyleme

---Yaþýn kaç?

---On yedi dedim ya! Cüzdanýmda yazýlý, onu aldýlar.

---Nerelisin?

---Turhal.

---Kaç yýldýr bu arabadasýn?

---Hemen hemen beþ yýl oldu.

---Þoförün nesi olursun?

---Hemþerisi, akraba deðilim.

---Kaç yýldýr bu iþi yapýyorsunuz?

---Ne iþi?

Enseme þiddetli bir tokat geldiðinde caným çok yanmýþtý. Bir an arkama dönmek istedim,

---Önüne bak soruma cevap ver.

---Kaç yýldýr bu iþi yapmaktasýnýz?

---Ne iþi dedim ya! Arabacýlýk mý?

---Dalgamý geçiyon lan köpoðlu, bizi alaya mý alýyon?

---Ne dalgasý ne dediðini anlayamadým. Hangi iþ Abi?

---Ne abisi ulan, ben senin nerden abin oluyom? Soruya cevap ver.

---Ustan her þeyi anlattý, birde sen anlat.

---Neyi anlatayým onu açýkça söyleyin?

---Paketi kime götürüyorsunuz?

---Ne paketi? O paket Ustamýndý.

---Kimden aldý?

---Neyi?

---Paketi ulan paketi.

Bana baðýrdýkça þaþýrýyor, düzgün konuþamýyordum. Ne vardý pakette acaba? Dayanamadým:

---Pa—Paket—Pakette ne var ki diye sorabildim.

Vay sen misin soran, enseme daha þiddetli bir tokat daha geldiði an gözlerim kararmýþtý.

Açtým, yorgundum, korkuyordum, nerdeyse aðlayacaktým, dayanamadým artýk. Aniden ayaða kalkýp ileri bir hamle yaptým. Þaþýrmýþlardý, geri çekilirlerken baðýrdým:

---Benim suçum ne? Paketlerde ne vardý? Allah’ýnýzý severseniz bana da söyleyin, derken yavaþça yere doðru eðilmiþtim. Birden kafama gelen bir tekme ile geriye doðru düþtüm. Kafam arka duvara çarpmýþ, caným çok yanmýþ, baðýrmamýþtým bile. Karþýmdakilerin üzerime eðildiklerini hayal meyal hatýrlýyordum.

    Yeþilýrmak’ýn kenarýnda yatýyorum, suyun ve rüzgârýn sesi geliyor, oh be rüyaymýþ yaþadýklarým diyorum, ama neden baþým çok aðrýmakta ve kulaklarým uðuldamakta. Irmaðýn sesi böyle deðildi ki!

    Birilerinin yaný baþýmda konuþtuklarýný, gezindiklerini hissettim. Susamýþtým, gayri ihtiyari:

---Neredeyim ben? Su verin bana.

---Amirim kendine geliyor bakýn,

Diye bir ses duyar gibi oldum, gözlerimi araladým. Etrafýmda ne aðaç nede ýrmak vardý, rüya deðilmiþ diye düþündüm.

---Kendini nasýl hissediyorsun?

---Baþým çok aðrýyor, ne oldu bana?

---Düþerken baþýný duvara çarpmýþsýn.

Kendime gelmiþ olup biteni hatýrlamaya baþlamýþtým.

---Ben düþmedim, tekme attýlar.

---Ýyide sen onlarýn üzerine gitmiþsin.

Yattýðým yerden yavaþça doðrulurken bir memur bana yardým ediyordu.

---Bana bilmediðim sorular sordular, çok bunalttýlar, bilmediðim cevabý nasýl vereyim.

---Tamam, þimdi biraz dinlen artýk sorularý ben soracaðým, istediðin bir þey var mý?

---Bir su verin,

Su getirdiler, ben bu arada saati sordum:

---Saat bir buçuk,

Dediler. Tahmini beþ altý saatten beri buradaydým. Zaman nasýlda geçmiþ, açlýðým tekrar azmýþtý.

---Çok açým yiyecek bulunur mu?

Sakin ruhlu görülen amir:

--- Elbet, þimdi sana yiyecek bir þeyler getirsinler, yedikten sonra konuþuruz.

    Gerçekten biraz sonra bir parça ekmek, biraz peynir, birazda helva gelmiþti. Suda vardý, oturup gelenleri yedim. Tam doymamýþtým ama olsun buda yeterliydi. Sonra Amirim dedikleri adamýn sakin tavýrlarý bana güven vermiþ, biraz rahatlamýþtým. Tekrar düþünmeye baþladým. Burada ne arýyordum? Ustam neredeydi? Adý geçen pakette ne vardý? Bu sorularýn cevabýný hala bilmiyordum. Amire sorarým diye düþündüm. Ellerim de hala kelepçe vardý ve bu durum beni biraz korkutuyordu. Çok zaman geçmeden iki memur gelerek bana:

---Hadi bakalým Amir Bey bekliyor.

Kalktýk beraber yürümeye baþladýk. Hangi katta olduðumu bilmiyordum. Birbirine benzeyen koridorlardan geçerek bir kapýnýn önünde durduk, kapýyý sonra içeri girdik. Dikkatle baktým, sorgulandýðým odaya gelmiþtik. Korkum gene artmaya baþlarken bir sandalyeye oturdum. Heyecaným tekrar artmýþ, olacaklarý düþünüyordum. Amir beni dinleyecek, söylediklerime inanacak mýydý? Bir müddet oturduðum yerde böylece düþünürken, kapý açýldý:

---Buyurun Amir Bey.

Dediler ancak dýþarý çýkmadýlar, odada benden baþka üç kiþi vardý.

---Bak oðlum þimdi soracaðýmýz sorulara doðru cevap ver. Bizi yorma olur mu?

---Tamam, Aðabey sorun.

---Paketi kime götürüyorsunuz?

---Hangi paketi abi,

---Oðlum bak karþýnda bir ilçe amiri var, dalga geçme.

---Bizim memurlar arabanýzdan bir paket almadýlar mý?

---Evet gördüm.

---Ha! Ýþte onu. Nereye götürecektiniz?