AÞKIN ÝNTÝKAMI

   Köyde ilk vapura binenlerden biriydi. Geri döndüðünde bu olayý anlatýrken vapur yerine papur deyince lakabý Papur Hasan kalmýþtý. Nerde iki kiþi görse, binlerce kiþiye hitap eden siyasetçi edasýyla konuþmaya baþlar. Sohbetin ardý arkasý kesilmezdi. O yüzden dinlermiþ gibi yapýp kimse fazla dinlemezdi.

   Bir gün kahvenin yanýna vardýðýn da gene öyle hararetli bir konuþmasý vardý. Bir taraftan çayýmý içerken bir taraftan Papur Hasana kulak misafiri oluyordum. Birden aðzýndan bir kelam döküldü.

-         “Bakýn oðlum, aþk ne isterse verin, yoksa hayatýnýzý alýr.”

   Bu söz yüreðime mýh gibi çakýlmýþtý. Çok büyük sözdü. 17-18 yaþlarýndaydýk, yerimizde duramýyorduk. Arkadaþým biriyle tüfekleri alýp ava çýkmýþtýk. Birbirimizle inat ediyorduk. Bugün bir þey vurmadan eve gelmeyecektik. Ormanýn en kör noktasýna kadar giriyorduk. Bir ara arkadaþ bir ses duyduðunu söyledi. Kayalýk uçurumunun dibine yaklaþtýkça, kayalarýn dibinden bir leþ görüntüsü belirdi. Arkadaþ domuz ölüsü galiba dedi. Biraz daha yaklaþtýk. Bu görünen maalesef insan cesediydi. Cesedin gözleri yoktu. Birde hayâlarýný bir þey yemiþ. Oysa yattýðý yere kum serip ayakkabýlarýný baþucuna koyup öyle yatmýþtý. Derhal köye dönüp haber verdik.

   Bir saat sonra bizi jandarma alýp götürdü. O mezraya vardýðýmýzda bütün mülki amirler ordaydý. Garnizon komutaný,  hâkim,  savcý, doktur, dedektif, cinayet masasý hepsi yerini almýþtý. Bize olayý anlattýrýp raporu tuttular. Uzman anlatmaya baþladý.

-         Bakýn arkadaþlar insan cesedi o kadar pistir ki onun etini hiçbir mahlûk yemez. Gözlerini büyük ihtimal karakuþ çýkarmýþtýr. Hayâlarý ve parmaklarýný da sansar yemiþtir. Ceset yaklaþýk altý ay önceden.

   Kayýp tarihiyle tespit birbiriyle örtüþüyordu. Cenaze kaldýrýldý, bizde köyümüze geri geldik. Bu ceset komþu köyden deli bir adamýn cesediydi.

   Aradan bir süre geçtikten sonra hasat mevsimiydi. Halam ardýç göl gecesinde çayý demlemiþ beni çaðýrmýþtý. Halam çok çalýþmayý pek sevmez, keyif ehli biriydi. Baþkalarýnýn bir günde yaptýðý bir iþi o üç günde yapardý. Nedenini sorunca filozof gibi konuþurdu. 

-Yavrum bu zamana kadar dünyanýn iþini bitirebileni gördün mü? Bitmez. Dünya seninle dalga geçeceðine sen dünyayla dalga geç. Nasýl olsa akýbet bir top bez.

   Sözü döndürüp dolaþtýrýp ceset meselesine getirdi. Laf cambazlýðýnda üstüne yoktu zaten.

-Yavrum bu ceset iþini çözdünüz mü siz?

-Evet, halacýðým çözüldü. Ormanda ölmüþ. Rapor tutulup defnedildi.

-Yani hepsi bu kadar, olay bitti.

-Halacýðým tabuda koyup gökyüzüne mi çýkaralým, ne yapalým. Yapýlmasý gerekenler yapýldý.

 -Evladým! Bu erkek milletinin hepside öküz mü? Siz hiç olaylarýn manevi tarafýný düþünmez misiniz?

-Delinin biri ormanda ölmüþ. Bana bunun manevi tarafýný söyler misin?

-Bak yavrum

   1) Deli neden bizim köyün ormanýndaydý.

   2) O adam neden delirdi.

-Deliye sebep sonuç olur mu?

-O adam eskiden pehlivandý. Çevrede onunla güreþ tutabilecek bir erkek yoktu. Tam bir baba yiðitti. Bizim köyden bir kýza aþýk oldu ve kýzý kaçýrdý. Kýzý ailesi istemeyip geri gönderdi. Ondan sonrada kafayý bozdu. Geceleri o kadar yolu gelir. Uzaktan sevdiðini seyreder kimse görmeden geri köyüne giderdi.Velhasýl o deli diye baktýðýnýz adam sevdasýnýn uðruna öldü.

-Halacýðým bu adam deli. Deli geçmiþini nerden bilsin onda beyin yok ki.

-Ulan geri zekâlý yavrum. Bu adam neden delirdi? Aþký yüzünden. Aþký yüzünden deliren aþký unutur mu? Aþka teslim olan kiþiye deli denir. 

   Ýkinci çiviyi de halacýðým çakmýþtý gönlüme. “Aþka teslim olan insana deli derler.”sözü aklýmdan hiç çýkmamýþtý. Ömründe okul yüzü, kitap yüzü görmeyen bu insanlar bu kadar þeyi nasýl biliyordu Yarabbi.

  Veliyi karýþtýrýrsan altýndan aþk çýkýyor.

  Diriyi karýþtýrýrsan altýndan aþk çýkýyor.

  Deliyi karýþtýrýrsan altýndan aþk çýkýyor.

  Ölüyü karýþtýrýrsan altýndan aþk çýkýyor.

   Bu aþk nasýl bir þeydi Yarabbi. Bütün evrenin hücrelerine kadar sirayet etmiþti gücü. En sonunda Papur Hasan’ýn sözü aklýma geldi.

“Bak oðlum aþk ne isterse verir yoksa hayatýnýzý alýr.” 

    Ahmet çiftci (ÇÝFTÇÝ BABA)