Yüce Bolu Dağı,gelip te gördüm,
Yemyeşil saçların biraz kırlaşmış.
Uzun kışlarını, doğaya serdim
Bizim ki kısadır,zaman sırlaşmış.
Dikçe tepelerin,beyaz kar dolu,
Yürüyenler yapmış,ince kar yolu.
Ormansız kalınca şu Anadolu,
Yağan yağmurların,sel olup akmış.
Sana güvenenler,hiç aç kalmamış,
Geyikler zevk için karda oynamış.
Silinen izlerden avcı aldanmış
Silah seslerinden korkanlar kalkmış.
Haşin rüzğârların,dalda uğuldar,
Buz gibi suların,yerde çağıldar.
Bulunduğun yerde,büyük coşku var
Orman ağaçların, dal dala takmış.
Sonbahar da yaprak dökenlerin var
Sırıtıp dururlar, kel kel kayalar.
Adalet uğruna,söz hukuk arar
Köroğlu beylere,kılıçla çakmış.
Asaletin tepe,gönlün dereler,
Dallarda ki kuşlar,sakin öterler.
Şifalar dağıtır,koyu gölgeler
Lokman otlarına,burada bakmış.
Tanrı lütfu orman,yaşam membağı,
Doğumdan ölüme,sağlık kaynağı.
Hayvanlar da sevmez,kel olan dağı
Yağmurlu bulutlar,yeşile akmış.
Yangınlar,kesimler,ölüme ferman,
Yüzyıllar da ancak olursun orman.
Büyük bir mucize,yeşille durman
Kanı bozuklarsa,doğayı yakmış.
Kış ayı gelince zulüm yolusun,
Yolların kapanır,çile dolusun.
Bize demirbaşsın,Türk'ün malısın
Tersi düşünen de,hiç akıl yokmuş.
Seni koruyanlar,ağaç dikmeli,
Orman yetiştiren,terfi etmeli,
Çiçek deryasında,sağlık bitmeli
Çölde yaşayanın, bedeni kokmuş.
12/ 02/ 1989....içehçesi kitabından.sayfa 101
