Aksak bir týnýsý var hem de alabildiðine ve o kekremsi hatýrat iken mecrasý þu dinmek bilmeyen en sakil rüzgâr, sýrtýmý siper ettiðim.

Kaygan bir zemin adeta düþ baz sevinçlerimi çalan sokak çalgýcýlarý ama görmediðim ama duymadýðým ama bilmediðim…

Süslü ve riya dolu sivri dillerine pelesenk ettikleri tedirgin lehçesi münzevi boyutun, þu adsýz sarkaçta ve en sarkýk gölgede belki gecenin indinde sarkýt düþünceler boðarken mahrem uykularýmda dilimden düþmeyen adýný.

Karanlýðý boðmaktansa karaya çalan beyaz pikemin yýrtýk ucunda sallandýrdýðým düþ maliki cüce ve beynamaz kâfir püsküllerden ibaretim düþ perilerinin usul iniltilerine karýþýrken üç harflilerin saldýrýsý: Üç harften ibaret dünya, üçün uðuru, on üçün laneti, yirmi üç yaþýnda kaybolduðum, otuz üçümde yeniden doðduðum ve bilmediðim nice üçle yolum kesiþecekken ve inlerken evren; aþk diye diye…

Taarruzu sayýlarýn ve bitmek bilmez kavgasý sessiz harfler tetikteyken ve avazý çýktýðý kadar baðýran kalan sesli harfler…

Ya ben? Ses miyim de sessizliðe sözüm geçmiyor?

Yoksa son harfi miyim sözlükte esir alýnmýþ bir baðlacý tetikleyen nasýl bir þaþkýnlýksa, sayýsýz ünlemin doluþtuðu?

Þapkasý kayýp bir harfin en hazin þarkýsýyým, çala çala ezberlediðim, nakaratýný yeni baþtan yazdýðým ve mahrem bir soruya vermediðim cevabý yinelerken sorgu hâkimleri.

Kýrýk dünlerin en kýrýlgan imlecinde sýðýntý bir özne olmaktansa kaybolmayý seçeli oldu bayaðý. Gizli ve tedirgin yine de gözü pek zaman zaman ve bir o kadar yýlgýn, yeri geldi mi sýkýlgan ve tüm eklentilerine sahip çýkmaktansa ölümü yeðlemiþ bakir bir baðlacým.

Ekli zamanlarda, dolaysýz tümleçlerle doldurduðum havuzumda boðulmak ise en sevdiðim. Devindikçe harfler arasýnda rast geldiðim hangi cümle ise süzgecinden geçiriyorum önce ruhun sonra zihnin ve kaybettiðim tüm algýlarýmý geri çaðýrýyorum.

Þair nasýl da nüktedan ve nasýl hazin bir hatýrata sahip çýkmak adýna soruyor usulca: ‘’Sizin hiç babanýz öldü mü?’’

Cevabýný bilsem de asla yanýtlamadýðým ve zulmüne yenik düþtüðüm bir muharebeyi bir kez geçit bilmiþken…

Soruyorum bu sefer:’’Ya, senin?’’

Oysaki o da babasýyla ayný mezarý paylaþmakta. Ya, ben?

Derken yelteniyorum sormaya ki utanç dolu bir izlekte yansýyor berduþ bir gülün çapkýn gülüþü: Aðlayan ben miyim yoksa bir göz yanýlsamasý mý?

Bilinmezden öte bir yol, gide gide tüketemediðim ama tükendiðim; türetemediðim ama çoðaldýðým.

Genlerim iþ baþýnda: Önce babadan kalma bir mesleði icra etmeye yeltendiðim sonrasýnda kaybolduðum.

Dirayetim sýnanmakta ki takdir-i Ýlahi yine de çözmeye yeltenip çarpa çarpa bölündüðüm, bölündükçe eksildiðim, arttýkça yeniden kaybolduðum.

Mühimmatým cebimde ama göðsümün. Delikten akýp tüketemediðim bir cephane ve insanlýk adýna, insan olmakla mükellef kýlýndýðým bir yolda hangi rüzgâra maruz kaldýmsa, kanadýna takýldýðým bir kuþu her sabah ellerimle beslerken. Gönüllü olup olmadýðýmý asla sormayýn lakin cevabýný bilsem de açýklamak istemiyorum üstelik ne zaman ve neye istinaden bu yola baþ koymuþluðumu izah edecek hiçbir veri yok elimde. Ve fazlasýyla korkuyorum, alabildiðine kaygýlýyým da.

Zanlardan zan beðendikçe insanoðlu ve suretlerden suret seçtikçe piþkince sýrýtmayý da ihmal etmiyor: Kaç suratsa artýk ve kaçmakla muktedir bir imgeye rast gelmiþken gecenin kör vakti.

Geçmeye yeltendiðim kaçýncý sýrat köprüsü ise olmaz mý bir hikmeti ve her nasýlsa ölmeden öldürüldüðüm bir ömrün güncesini sayfa sayfa irdelerken anlamsýz bir vakitte anlýk bir sevinçle ve boþ vermiþliðimi mimleyen bir sarkacýn taarruzuna yenik düþmüþken… Ýþin yoksa dön baþa!

Bu sefer yeniden mimliyorum varlýðýmý üstelik durduk yere ne de olsa… Ne yazýk ki; hiçbir açýklamasý yok oysa nasýl da dilimde tüy bitmiþti öncesinde:

‘’Açýl susam açýl!’’

Kapan, demeye yeltenemem zira asla açýlan bir kapý olmadý öncesinde yine de açýlmayan bir kapýyý hangi akla hizmet, boykot edeceksem düþüyorum dizlerimin üstüne. Hayret, doðrusu… Ne kanýyorum ne de caným yanýyor belli ki tedarikliyim yine de sorun addedilen hiçbir vukuatýn ayrýntýsýna girmeden, baþýmdaki miðferle bu kez giriyorum düþlerimdeki o karanlýk tünele.

Bir sorgu sualdir gidiyor bekçilerin bitmek bilmez düdüklerine takýlý aklýmýn kancalarýna takýlmýþlýðým ve taktýðým su götürmez gerçekleri yalanlarken sorgu hâkimleri. Anlýk rötuþlarla ýskalýyorlar gölgeleri ve aldýðým darbelerin aymazýnda bin bir zahmete girmekten sýkýlmýþ o kayýp dirayetime yenik düþüp, ürkünç bir resme dâhil olup, ardýmdan okunan Fatihalara denk geliyorum. Sahi, ben ne zaman öldüm de hala yaþadýðýma dair geliþtirdiðim inancý anamýn ak sütü gibi helal biliyorum?

Kýskacý mý maruz kaldýklarýmýn yoksa yeniden doðmak isteðim mi?

Þahsýma sorulmamýþ bir soruyu ne tehir edebilirim ne de bir cevap vermek gibi hakkým var. Boykot etme hakkýmý da kullanamazken, kurulu bir mekanizma tetikliyor kayýp dirayetimi de çaldýrdýðým aklýmýn çýlgýn ve ürkünç yansýmalarýndan çýkmýþken yola, geride kalmýþlýðým hiçbir anlam ifade etmezken soluklanýyorum rahvan bir tümcede üstelik ilk kez tanýk olacaðým bir görüntüye takýlýyor gözlerimi alamazken anlamsýzlýktan.

Sanrýlardan ibaretim, demekse asla bir teselli deðil bilakis tecellisi hükümsüzlüðümün girdabýnda ahenkle raks eden bir imleci boykot ederken ve derken takýlý kalýyor pikabýn iðnesi: Duyulan o tok ses ve inliyor pikaptaki plak: Dönülmez akþamýn ufkundayým… demek akýl karý olmasa da dünden miras bir þarkýnýn beyanatýnda kaybolmuþluðunu rahmet biliyorum, þarkýnýn aidiyet coþkusuna kapýlmýþken ve bir enkaz iken geride býraktýðým.