Demek gidiyorsun Müfit !
İçimde kurduğun işkence tezgahlarını
Şiirle bırakıp,
Yüz çeviriyorsun
Çamurunla kardığın testilerimden…

Sahi
Kalan mı suçludur hep Müfit ?
Her defasında
Ardılın ekmeğine kan doğranıp
Gidenin hayalleri mi aklanır her defa ?
Yada
Çöl ortasında kalan kendileriymiş gibi
Hep masum kervancıyı mı oynar
Çölün en azgın bedevileri ?

Sus/ma Müfit !
İki kelam et ayrılık üzerine…
Madem gideceksin
Bir şiir daha düşür yüreğinden yüreğime,
Birkaç kelam daha intihara meyletsin
Ve 
Bir çocuk daha ölsün düşlerinde
Ki
Efsanler türetilsin
Gidişinin hürmetine ! 

Oysa ;
ne çok şiir yazmıştık seninle !
Bir fahişenin anılarından tut da
Doğmamış kız çocuklarına,
Ellerinden tutamadığımız p/iç’lerin alın yazılarından
Bir maşuğun hamuşluğuna ,
Ve dahi
Bir körün görmez gözünde gizlenen
O garip dünyaya…
/ Hissi kablel vuku, hey hat ! /

Şimdi hepsini
Tersiyle itip elinin
Gidiyorsun öyle mi ?
üstelik
Köşe başlarında dilenen 
Masum çocuklar bakıyor ardından,
Ellerinden tutmadığımız kız çocukları ağlıyor ardın sıra
Ve sen yine 
Hiçbir şey olmamışcasına
Dönüp sırtını yığınla anıya
Gidiyorsun öyle mi ?
O vakit bil !
Şiir sana küstü,
Ve Şiir, kustu bana…

/… Bir mendil alır mısın Müfit ? …/



İkibinonaltı’nın Mart’ı
İstanbul...
( Toprağımdan Testiler Karılıyor-ııx başlıklı yazı Erkut Durmuş tarafından 12.03.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.