-PART 2-

Zaman durdu sanki onun için. Sanki bir suç iþlemiþti ve bu suçun piþmanlýðýyla terliyordu. Ormandan gelen adam onun içindekileri hissetmiþ gibi hiçbir þey demeden yoluna devam etti. Kalkýp arkasýndan adamý incelemeye baþladý. Eski bir alýþkanlýktý onun için. Yaþlý birine benziyordu. Beli bükülmüþ saçlarýnda yer yer beyazlýklar vardý. Ancak anlam veremediði bir heybet vardý onda ve bu onu korkutmuþtu. Eski özgüveni olsaydý kendinde eðer bu kadarcýk bir yaþlý insandan korkup tedirgin olmazdý. Artýk zamanýn play tuþuna basmalýydý biri.  Zira yaþlý adam çoktan gözden kaybolmuþtu. Ama o hala boþ patika yola bakýyordu.

Öðle saati olmasýna raðmen hava yavaþ yavaþ kararmaya baþladý. Kararmanýn sebebini ise aðaç yapraklarýna çarpan yaðmur damlalarýnýn sesleri açýklýyordu. Bizimkisi kendine gelince oda þehre doðru yürümeye baþladý. Ormanýn içinden çýkýp yaðmur damlalarý yüzüne daha sert vurmaya baþlayýnca daha hýzlý yürümesi gerektiðini düþündü. Hatta belki de koþmalýydý. Normalde yaðmur altýnda ýslanmayý çok severdi. Sýk sýk ýslak eve geldiði için arkadaþý tarafýndan azarlanýrdý. Yaðmur eski bir anýydý onun için artýk ve bu yüzden yaðmurla savaþ veriyordu adeta. Savaþýn galibi ise çoktan belliydi.

Sonunda otele vardý. Vardý ama gelene kadar tamamen ýslanmýþtý ve baþka elbisesi de yoktu giyecek. Bu kadar çaresiz kalmasýna çok sinirlendi ve bu yüzden homurdana homurdana merdivenleri hýzlýca çýktý. Resepsiyonda ki adam ona bir þey söylemek için seslenmiþti ama o sinirle ve hýzla onu görmedi. Odanýn kapýsýna vardý çoktan. Hýþýmla içeri girmeyi düþünüyordu. Odanýn kapýsýnýn açýk olduðunu çok geç fark etti ve olanca hýzýyla odaya daldý. Ensesinden aþaðýya o soðuk piþmanlýk terleri yolculuða baþlamýþtý. Yukarýnda aþaðýya doðru gelen kýlýç darbesinden zar zor kurtuldu. Þaþkýnlýk hâkimdi üstünde, ikinci bir saldýrýdan kurtulamayacaðýný düþünüyordu. Çünkü korku ve çaresizlik vücudunu ele geçirmiþ, hareket etmesine izin vermiyordu.

‘ Artýk gözlerini açsan diyorum. Kendimi kötü hissetmeye baþladým hani. Eðer seni öldürmek isteseydim zaten çoktan ölmüþ olurdun.’

Yavaþça gözlerini açýp ayaklarý üzerine doðruldu. Ve ikinci bir þok daha yaþadý zihninde. Þuan kendisine saldýranýn orman da yanýnda durup hiçbir þey demeden yoluna devam eden ihtiyardý.

‘ Sen o ihtiyarsýn? ’

‘ Ýhtiyar mý? Bak þimdi kalbimi kýrdýn. O kadar da yaþlý deðilim bence.’

‘ Bana neden saldýrdýn, beni nereden tanýyorsun, beni nasýl buldun, neden...’

‘ Aðýr ol evlat. Birincisi seni tanýmayan yok ikincisi kimse senin öldüðüne de inanmýyor. Sen nasýl bir insansýn hala anlamýþ deðilim. Hem seni býraktýðým yerde buldum. Bu çok normal deðil mi?’

‘ Ne yani, sen bana not býrakan kiþi misin?’

‘ Evet.’

‘ Neden beni kurtardýn?’

‘ Dedim ya, kimse senin öldüðüne inanmýyor. O kadar insanýn inancý boþa mý gitsin.’

‘ Ben daha kendi deðer verdiðim insanlarý kurtaramamýþken baþkalarýnýn bana umut baðlamasý çok saçma.’

‘ Sen arkadaþlarýndan bahsediyorsun sanýrým. Sorun þu ki düþmanlarýn da senin öldüðüne inanmýyor. Aslýnda bu iyi bir þey, çünkü senin arkadaþlarýný hayatta tutan þey senin öldüðüne tam olarak inanmýyor olmalarý. Garip, deðil mi? Senden neden bu kadar çok korkuyorlar hala anlamýþ deðilim. Az önce neredeyse ölecektin. Yani eðer kendimi geri çekmeseydim. Üstelik sana býraktýðým elbiselere ve en önemlisi kýlýca elini sürmemiþsin. Yani daha hiçbir þeyi keþfetmemiþsin.  O zaman beraber keþfedeceðiz.’

Sözünü bitirir bitirmez kýlýcýný ona doðrulttu ve ona býraktýðý kýlýcý masanýn üstünden almasýný istedi. Yavaþça masada duran kýlýcý eline aldý. Ýçinde garip bir his belirmeye baþladý, sanki elindeki kýlýçtan yüreðine doðru yýkýcý bir güç akýyordu. Ne yapacaðýný bilemediðinden daha fazla korkmaya baþladý. Ýhtiyar onu rahatlatmak için konuþmaya baþladý tekrardan.

‘ Kýlýcý kýnýndan çekmeden mi kapýþacaðýz. Bu arada neden kimse senin ismini bilmiyor da herkes senden o diye bahsediyor. Havalý gözükmek için güzel bir yol ama anlamsýz.’

‘ Demek arkadaþlarým ismimi kimseye söylememiþ. Bu zamanda bir isim taþýmak zor bir þey bilirsin. Ben bu zorluðu çekmek istemedim. O yüzden altýnda ezilmeyeceðim daha hafif bir takma isim kullanýyorum.’

‘ Neymiþ o takma isim?’

‘ ismi meçhul’

Takma ismini söylerken siyah kýnýndan kýlýcý çýkarmaya baþladý. Kýlýç kýnýndan sýyrýldýkça yüreðinde artan gerilim ve hisler kelimelere dökemeyeceði kadar yaþanmamýþtý daha önce. Sanki binlerce yýla dahi sýðdýramayacaðý bir hasret vardý kýlýçla arasýnda. Ve sonunda kýlýcý tamamen kýnýndan çýkardý. Siyah mý yoksa yeþil mi olduðu ayýrt edilemeyecek kadar koyu bir kýlýç… Hiç parlamýyordu ama dikkatlice bakýnca sanki içten içe yanýyordu. Savurmaya korktu çünkü içinden yeþil alevler çýkmasýndan korkuyordu.

‘ Madem kýlýcýný da çektin görelim bakalým sizin hüneriniz neymiþ.’

‘ Sizin derken?’

Daha fazla konuþmasýna fýrsat vermeden saldýrmaya baþladý. Art arda gelen saldýrýlar karþýsýnda sadece savunma yapabiliyordu. Zaten çok ta uzun sürmedi bu kapýþma, beþinci hamleden sonra elindeki kýlýcý daha fazla tutamadý ve odanýn diðer tarafýna fýrladý kýlýç elinden.

‘ Yaralarýn daha iyileþmemiþ, öðrenmen gereken çok þey var. Ve benim de sana yardým edebilmem için senin hakkýnda öðrenmem gereken çok þey var. Bu arada benim adým Alagan, Algan da desen olur. Ama sen hala ismini söylemedin.’

‘ Memnun oldum, dedim ya Ýsmi Meçhul.’

‘ Ne yani sen de mi bilmiyorsun ismini!!!’

‘ Off, neden kimse anlamýyor anlamýyorum. Ýsmi meçhul ismin kendisi, Ýsmi meçhul isim zaten.’

‘ Sen çok garip bir insansýn, senle çok eðleneceðiz sanýrým.’

Kýsa süreli bir sessizliðin ardýndan Ýsmi meçhul konuþmaya karar verdi. Bütün merak ve hüzün bulutlarý sanki baþýna toplanmýþtý. Haftalardýr süren sessizliði bitmiþti sonunda. Artýk daha yeni tanýþmýþta olsa konuþabileceði biri vardý. Ve üstelik onu anlayabiliyordu. En azýndan o öyle düþünüyordu. Bütün korku ve heyecanýný derin bir iç çekerek dizginlemeye çalýþtý önce. Ve sonra cevabýndan çok korktuðu o soruyu sordu sakince.

‘ Alagan, arkadaþlarým neredeler?’

‘…’

DEVAM EDECEK

                                        Ýsm-i Mechul