Online Üye
Online Ziyaretçi
Eline aldıysan doğru baltayı
Ağacı biçtikçe unut azmayı.
Kolda ne güç kalır nede yumruklar
Yontuyorsan tek tek yeşil
tomruklar:
Haktır alın teri doğruluk bezi
Kokusunda nefes güldürür yüzü!
Şehit nevalesi açılır kopça
Son yemekmiş gibi boşalır bohça…
İnek iştahıyla binek gücüyle
Çukura bakarken öcü böcüyle:
Uzanmış baltalar susmuş naralar
Kurumuş kan kara, hani kankalar?
Toprağı eşenler olur şaşanlar
Derslerini alır haddi aşanlar!
Toprak, balta, insan, yeşile
umman
Gölgesinde sultan şahit asuman…
Saffet Kuramaz