—Aman Allah’ým! Bir sinek!

Naile sineði görür görmez koþturmaya baþladý. Aceleyle ilaç dolabýndan sinek ilacýný alýp üzerine defalarca sýktý. Nerden girmiþti bu sinek eve anlamýyordu. Oysa kapýsýný, penceresini hiç açýk býrakmazdý. Ýki dakika geçmemiþti ki, sineði öldürdü. Önce onu tiksinerek büyük bir kâðýt peçeteyle aldý, evinin dýþýna býraktýðý çöp kovasýný baþka bir peçeteyle açarak sineði attý. Ardýndan sineðin düþtüðü zeminin üzerine en tesirli bildiði deterjanlarý döktü. Dakikalarca ovalayýp temizledi. Þimdi bütün evi yeniden silmesi, yeniden toz almasý, hatta perdeleri de yýkamasý gerekecekti. Bu sinek kim bilir nerelere konmuþtu?

Naile elinde bir bez, bir kova su bütün gün temizlik yapar, hiç usanmazdý. Hayata temizlik yapmak için geldiðine inanýyordu. Annesinden öðrenmiþti titizliði; ama iþi abartmýþ, hastalýk derecesine getirmiþti. Birkaç kez doktorun verdiði ilaçlarý kullanmýþ; ama temizlik aþkýný azalttýðý için devam etmemiþti. Bu hastalýðý, ortaokul yýllarýnda üzerine çöp konteynýrýnýn devrilmesiyle baþlamýþ; kendisini saatlerce yýkayan annesine temizlenmediðini hâlâ çöp koktuðunu söyleyerek bütün gün banyoda kalmýþtý. O günden beri, ayak tabanlarýnýn derisi çok ovalamaktan soyuluyordu ve dirsekleri þaþýlacak derecede temizdi. Dýþarý çýktýðýnda daima uzun kollu giyinir, çoðu zaman eldiven kullanýrdý. Her gittiði yerde dikkat çeker, bu durumundan da rahatsýz olmazdý. Mahalleli ondan bahsederken -Titiz Naile- der, bunu da her görüþtüklerinde dile getirirlerdi. Çoðu, ona imrendiðini söylese de kendisine hayatý zehir ettiðine içten içe kýzanlar da oluyordu. Sohbetini çok sevmelerine raðmen, evine fazla kimse gidip gelmezdi. Onunla konuþmak isteyen ya balkonundaki sandalyelerinde oturmaya razý olacak ya da ayakta kapý önü sohbetine katlanacaktý. Tatlý dilliydi aslýnda. Kimseyi kýrmazdý. Ýnsanlara en çok temizlik konusunda bilgi verir, temizliðin incelikleri konusunda her soruya cevap verebilirdi.

Naile’yi evine davet eden de çok olmuyordu aslýnda. Gittiði evlerde ev sahibine huzur vermez; oturduðu, kalktýðý yerin temiz olup olmadýðýný inceler dururdu. Ýçtiði kahvenin fincanýna dikkatlice bakmasý davet edeni, ettiðine piþman ettirirdi. Naile, titizlikten çok kibirli olarak anýmsanmaya baþladýðýnda da iþ iþten geçmiþ, etrafýnda sadece bir kiþi kalmýþtý. Karþý dairesinde oturan Tülay Haným… O kendisini hem anlýyor, hem de öðrettiklerini uyguluyordu. Bir çaydanlýðýn nasýl parlatýlacaðýndan, bir bardaðýn nasýl estetik konulacaðýna kadar öðretiyordu ona. Naile’ye göre temizlik öðrenilen bir þeydi. Bu yüzden bir tek Tülay ile görüþüyordu. Onun evinden gelince sadece elini yüzünü yýkayýp, çoraplarýný deðiþtirmesi yetiyordu. Tülay da arada ona çay içmeye gelir ve oturup kalkarken çok dikkat ederdi. Öyle ki eliþi yaparken ipini dahi yere düþürmemeye dikkat ederdi. O yüzden bütün dertlerini paylaþtýðý en yakýný Tülay idi. Tülay, etraftan “Naile’nin evinde nasýl rahat oturuyorsun ayol?” diyerek kendisine soranlara da onu olduðu gibi kabul edebildiði için hiç sorun yaþamadýklarýný anlatýyordu.

Üç hafta kadar önce, eþi Naile’yi terk etmiþti. Etraflarýndaki diðer erkeklere göre çok daha temiz ve düzenli bilinen Þemsi bile onun aþýrý titizliðine katlanamamýþ, evinde huzur bulamayýnca da ayrýlmýþtý. Sorunlarý ufak bir tozdan, eve girmeden çýkarmasýný istediði çoraplarýndan, banyodan bulduðu tek bir kýldan oluyor, zavallý Þemsi evde bir saat rahat edemiyordu. Artýk ondan ayrýlmanýn bir kurtuluþ olduðunu düþündüðü gün, “Sana temizlik malzemelerinle mutlu bir yaþam dilerim.” yazarak gitmiþti.

Naile’nin en çok kullandýðý malzeme sabundu. Sýk sýk el yýkamaktan el derisi soyuluyor, kendine bir türlü hâkim olamýyordu. Lise son sýnýfta okulu býrakmýþ, okulun saðlýk açýsýndan çok tehlikeli olduðunu iddia etmiþti. Ona göre her teneffüste bütün sýralar silinip temizlenmeli, mikroplardan arýndýrýlmalýydý. Annesi ve babasý da kýzlarýnýn bir an önce evlenmesini istediklerinden, kendisine en uygun olan Neriman’ýn oðlu Þemsi ile baþ göz etmiþlerdi. Neriman da oðlunu kendi gibi titiz yetiþtirmiþ, kýz gibi düzenli alýþtýrmýþtý. Ne var ki Naile, Þemsi’nin evi terk ediþini henüz ailesine bile söyleyememiþti. Tek bilen Tülay’dý ve o da haylice üzülmüþtü. Diðer komþulardan onun eve gelmeyiþini fark edenler ise bu kadar zamandýr bu kadýna dayanabilen Þemsi’yi de takdir etmiþler, ona hak vermiþlerdi.

Naile bulaþýðý iki kez yýkar; üç kez durular, iki dakika boþ kalsa nereyi temizlesem diye düþünür, ekmeði fýrýnda kendine özel yaptýrýr, meyve ve sebzelerini saatlerce yýkardý. Ona göre hayat sadece sabun ve su idi. Dýþarýya çýktýðýnda giydiði çorabý yýkayýp ütülemeden bir daha asla kullanmazdý. Çok az yemek yer, ama temizlik için enerjisi de hiç tükenmezdi. Ýnsanlar üzülüyordu. Perdeleri çamaþýr makinesine attý. Sinek muhakkak dolaþmýþtý üzerinde. Sonra bütün odalarýn lambalarýnýn tozunu aldý. Vitrinin dýþýný sildi. Sabah saatlerinde Tülay kapýdan ona yeni bir deterjan getirmiþ, dün kapýsýna gelen bir satýcýdan aldýðýný ve çok memnun kaldýðýný söyleyerek denemesini önermiþti. Þimdi o deterjanla yapma çiçeklerini yeniden silecek, ardýndan lavabonun temizliðini de yapacaktý. Üç günde bir mutfak lavabolarýnýn borularýný söker, en etkili ilaçlarla temizlerdi. Aklý hâlâ bugün evine giren sinekteydi. Nasýl girmiþti? Acaba sabah Tülay’ýn verdiði deterjaný banyoya býrakýp gelene kadar açýk kalan kapýdan mý sýzmýþtý? O sýrada Tülay’ýn sesini duydu. Balkondan kendisine sesleniyordu. Tel takýlý salon camýný aralayarak baþýný eðerek sordu:

—Efendim Tülaycýðým?

—Eve sinekler dolmuþ, sende de var mý?

—Evet, bir tane vardý; ama öldürdüm.

—Ayol temizlik ürünü satan bayan gelmiþ yine, çaðýrayým mý bakacak mýsýn? Haþarat için müthiþ ürünler var. Bak herkes alýyor.

Naile’nin gözleri parlamýþtý. En çok para harcadýðý ihtiyacý bu malzemelerdi sonuçta. Onlara bakmak, yeni ürünler keþfetmek en büyük hobisiydi. Hayýr diyebilir miydi?

—Hadi çýkýyorum hemen! der demez camýný kapattý. Lavaboya gidip ellerini sabunladý. Ardýndan terliklerini çýkardý ve onlarý terlik dolabýna özenle yerleþtirdi. Bir peçeteyle dýþarý terliðini giydi. Kapýya çýktýðýnda Tülay’ýn kapýsýnýn önünde duran bayana baktý.

Uzun boylu, sarý dalgalý saçlarý, hafif makyajlý temiz, tertipli, güzel bir kadýndý. Elinde þeffaf eldivenleri vardý. Tülay’ýn verdiði sandalyeyi bir bezle temizlediðini görünce komþusuna baktý. Gülümsedi.

—Bak Naile bu da senden, diyordu Tülay. Hatta seni de geçmiþ. Naile hem þaþýrmýþ hem sevinmiþti. Kendisi kadar titiz birini görmek binde bir rastladýðý þeydi. Satýcýyla merhabalaþtý. Bayan, elinde eldivenleri olduðu için elini uzatmamýþtý. Oturduðu sandalyeye bir büyük bez parçasý açýp dizlerinin üzerine serdi, içinde malzemelerin bulunduðu çantayý da kucaðýna aldý ve açtý.

—Naile Haným, biz komþunuza yeni ürünlerimizi tanýttýk. Size de gösterelim. Bu mutfak tezgâhý ve dolaplarý için. Bu ürünü süngerle dolap kapaklarýnýza sürüp on dakika bekliyor, ardýndan temiz su ile duruluyorsunuz. Leke, mikrop, iz hiçbir þey kalmýyor. Kirlenmesini de geciktiriyor.

—Çok güzel. Gerçi ben her gün bir kez dolap kapaklarýný siliyorum; ama yine de daha temiz olacaksa bunu da denemek isterim.

Naile bütün ürünlerin tanýtýmýný dikkatlice dinlerken, Tülay da aldýðý ürünlerin memnuniyetinden bahsediyordu. Satýcý kadýn, güzel olduðu kadar da çekici ve espriliydi.

—Hepsinden almanýzý öneririm Naile Haným, siz de benim kadar titizsiniz sanýrým. Bakýn bu özellikle haþarat için. Bunu evinize sýkýyorsunuz. Bir hafta boyunca eve giren sinek, böcek ne varsa öldürüyor, hiçbir yerinizi kirletmeden kurtuluyorsunuz. Kokusu muhteþem, özellikle eþiniz bayýlacak bunlarýn kokusuna. Erkekler aðýr temizlik ürünlerini sevmez bilirsiniz.

Naile acý bir gülümsemeyle Tülay’a baktý. Erkeði Naile’yi bu yüzden terk etmemiþ miydi zaten? Ardýndan daha samimi konuþmalar baþlayývermiþ, Tülay kahve yapýp getirmiþ, satýcý bayan da tam kendine uygun bir erkekle bu ürünler sayesinde yeni tanýþtýðýný anlatmaya baþlamýþtý.

—Adam fena titiz, çok belli etti. Tam bana göre. Memur adamdan beklenmeyecek bir hassasiyet, görünce elbet þaþýrdým. Kahve ikram edecekti. Kendine ait fincanlarýný dolabýndan çýkardý, tekrar yýkadý, dakikalarca temiz olup olmadýðýný kontrol etti. Suyu on dakika kaynattý. Çay kaþýðý bile pýrýl pýrýldý. Bayýldým adama.

—Senin titiz olduðunu anlamýþtýr. Kur yapmýþtýr, dedi Tülay. Ses tonunda ima vardý.

—Anladý, ama her anlayan böyle yapmýyor ki. Allah aþkýna hangi erkeðin çekmecesinde böyle malzemeleri var? Çaycýnýn getirdiðini temiz mi pis mi aldýrmadan içmiyor mu hepsi? Güzeller, adam üç ürün aldý, yine uðra dedi, bekâr sanýrým, yüzüðü falan yok. Belki de duldur, öylesi adamý yalnýz býrakýr mý kadýnlar?

Tülay sordu:

—Hadi hayýrlýsý. Bayýlýrým aþk hikâyelerine. Nerde çalýþýyor bu adam?

—Meydandaki postanede çalýþýyor. Tülay ve Naile birbirlerine baktýlar.

Naile’nin eþi de orda çalýþýyordu. Naile hemen sordu:

—Ýsmi ne?

Satýcý bayan, ürünlerinin dýþýný bezle silerek yerleþtirirken biraz yüzünü ekþitti.

—Ýsmi pek iç açýcý deðil, ama vallahi kendisi bulunmaz bir adam. Adý Þemsi. En kýsa zamanda yeni ürünlerle yanýna gideceðim. Belli mi olur; bekârsa kaçýrmamak lazým, deðil mi?

Naile de Tülay da cevap vermemiþti.

—Alacak mýsýn Naile Haným?

—Bilmem, ben biraz düþüneyim, sizi ararým.

Naile ilk kez böyle davranýyordu. Þaþkýnlýktan gözü hiçbir þeyi görmüyordu. Erkek milleti deðil miydi? Kendisi o kadar fedakârken terk etmiþ, birkaç hafta geçmeden de yanýna gelen güzel bayana kur yapmýþtý iþte. Bunlarýn hepsi böyleydi. Kadýn güzel olmasa Naile belki umursamayacaktý; ama kadýn aklýný çoktan takmýþtý Þemsi’ye. Henüz boþanmamýþlardý; ama kendisini terk edip giden eþinin hayatýna biri girerse, Þemsi dava açmak için bir an beklemezdi, tahmin edebiliyordu. Canýnýn sýkýldýðýný belli etmeden kadýnýn kartýný alýp evine girdi. Önce çoraplarýný çýkarýp çamaþýr makinesine attý. Ardýndan banyoya gidip duþ aldý. Üzerini deðiþtirdi. Uzun uzun saçlarýný taramakla oyalandý. Kafasý iyice karýþmýþtý.

Þemsi’yi düþündü. Aslýnda çok iyi adamdý Þemsi. Seviyordu onu. O kadar temiz ve düzenli olmasýna raðmen, bilmeden hayatý ona zindan mý etmiþti? Þemsi þimdi sahiden baþkasýyla mý ilgileniyordu? Bu güzel kadýn kafayý ona takmýþsa er ya da geç aralarýnda bir þey olabilirdi. Onu kayýp mý ediyordu? Zaten kaybetmemiþ miydi? Hayýr, henüz etmemiþti. Kendisini býrakýp gittiði gün bile bu kadar sýkýlmamýþtý yüreði. Þemsi’yi ne kadar sevdiðini fark etti yeniden. Ona haksýzlýk etmiþti. Gittiðine aldýrmamýþ gibi yapmýþ, gizli gizli aðlamýþ, bir gün arayýp sormamýþtý. Acaba bir adým atsa Þemsi evine döner miydi? O da kendisini özlemiþ olabilir miydi? Ýþyerinde hâlâ titiz davrandýðýna göre temizlikten nefret etmiyor olmalýydý. Bütün gece uyumadý. Aðzýna bir lokma bir þey koymadý.

Sabah kalktýðýnda kararýný vermiþti. Yanýna gidip konuþacaktý. Önce güzel bir duþ alýp giyindi. Demlenmiþ çayýndan bir bardak doldurup kahvaltýlýk malzemelerle masasýný hazýrladý. Birkaç lokma yerken bile boðazýna düðümlendi. Ne zamandýr bu evde tek baþýna yemek yemekten iyice sýkýlmýþtý. Evlilik hayatýndan sonra bekârlýk ne kadar aðýr bir yüktü. Temiz ve özenle hazýrladýðý bu yiyecekleri, tatlý sohbetiyle eþiyle yiyemedikten sonra sanki hayat anlamsýzlaþýyordu. Yutkundu; üzülmüþtü. Özlemiþti de. Kahvaltý masasýný topladý. Bugün temizlikle oyalanmayacak, iyice süslenecek ve eþini yeniden kazanacaktý; kararlýydý. Üzerine giydiði açýk sarý, kolsuz elbisesine uygun taþlý, þýk bir kolye taktý. Saçlarýný sardý. Makyajýný yaptý. Küpelerini taktýktan sonra kendisine aynanýn karþýsýnda alýcý gözle baktý. Orta boylu, siyah saçlý, ela gözlü bir kadýndý. Þu an dalgalý olan saçý ve hafif makyajýyla alýmlý görünüyordu. Sarý kendisine çok yakýþýyordu. Eþinin aldýðý bu elbiseyi giymesi de çok anlamlý olacaktý elbette. Topuklu ayakkabýlarýný giyerek çantasýný koluna taktý. Evi kontrol ederek kapýyý çekip çýktý.

            Gidiyordu. Acaba Þemsi onu görünce þaþýracak mýydý? Elbette þaþýracaktý. Üç haftadýr hiç arayýp sormayan eþi, onun için hazýrlanmýþ ziyaretine gelmiþse belki de sevinecekti. Yoksa artýk baþkasýyla ilgilendiði için Naile’nin ziyareti onu üzecek miydi? Postanenin önüne geldiðinde kalbi heyecandan yerinden fýrlayacak gibiydi. Postane içinde sýradaki bütün herkes dönüp Naile’ye bakmýþtý. Demek ki çok þýk görünüyordu.

Eþinin odasýna doðru ilerledi. Odasýnda kendisini iþe vermiþ olarak çalýþan Þemsi, kapýnýn vurulmasýyla baþýný kaldýrýp baktý. Karþýsýnda Naile muhteþem bir halde duruyordu.

—Merhaba Þemsi.

Þemsi ayaða kalktý. Ýstemsizce eli saçlarýna gitmiþ acelece düzeltmiþti.

—Hoþ geldin Naile. Hayýrdýr? Bu ne güzellik?

—Senin için süslendim.

Þemsi þaþýrmýþtý. Bakýþlarýndan eþine yeniden âþýk olduðu anlaþýlýyordu. Oturmasý için masasýnýn önündeki koltuðu gösterdi. Hal hatýrý önce Naile sormuþ, Þemsi de zannettiðinden çok daha ilgili davranmýþtý. Birlikte içtikleri kahve sýrasýnda Þemsi gözlerini Naile’den hiç ayýrmýyordu. Arada, konuþacak bir þey yokmuþ gibi sessiz olsalar da giren çýkan dahi ortamý bozmamak için odayý hemen terk ediyordu.

—Mahallede ne var ne yok?

—Herkes iyi.

—Komþu Tülay Haným nasýl?

—Ýyi, sineklerle uðraþýyor, dün onun evine de bizim eve de sinek girmiþti. Tahmin edersin ki bir sürü iþ çýktý bana.

Þemsi gülümsemiþti. Hem çýkan iþleri tahmin ediyor hem de Naile’nin “bizim ev” diye bahsetmesine seviniyordu. Demek ki Naile terk edildiðini kabul etmiyor, evliliklerinin bittiðine inanmýyordu. Naile öðle yemeðine gitmeyi teklif etse, Þemsi gelir miydi acaba? Bu kez lokantada garsonlardan kaþýk, çatal deðiþtirmesini istemeyecek, evliliði hatýrýna titizliðinden ödün verecekti.

—Bana yemek ýsmarlar mýsýn bugün?

—Olur, dedi Þemsi. Hemen çýkabiliriz, ben þefime bir söyleyip geleyim. Bekler misin iki dakika, hemen geliyorum.

Naile’nin yüzü gülüyordu. Beklemez miydi hiç? Bütün gece eþini tamamen kaybettiði korkusundan uyuyamamýþ bir kadýn, bu kadar ilgiye karþýlýk deðil iki dakika saatlerce bekleyebilirdi. Þemsi ile arasýný düzeltebilirse çok iyi olacaktý. Onun odadan çýkmasýyla, çantasýndan çýkardýðý aynaya baktý, gayet güzel görünüyordu. Þemsi, þefin odasýna kapýsýný týklatarak girmiþti. Önce durumu anlatýp müsaade istedi. Anlayýþlý adamdý þef. “Bir saatliðine Nazým ilgilensin senin iþlerinle,” demiþti. Ardýndan Þemsi izin isteyerek telefona sarýldý.

—Alo, Sevgi Haným, merhaba. Nasýlsýnýz? Ben Þemsi, postaneden arýyorum. Evet, iyiyim. Teþekkür etmek için aradým. Çok iyi rol yapmýþsýnýz, eþim geldi biraz önce, birazdan yemeðe çýkýyoruz. Tülay Haným ve senin hakkýn ödenmez doðrusu. Evet, o da beni dün aradý. Temizlikçiye toplattýðým o kadar sinekten sadece birini eve sokabilmiþ; ama “Bir sinek bile yetti” dedi. Senin de titizliðinden bahsetti, harika oynamýþsýn. Tamam, geliþmeleri haber veririm. Görüþmek üzere. Sað olun.

Telefonu kapattýðýnda þef konuþulanlarý anlamaya çalýþýr gözlerle Þemsi’ye bakýyor, Naile ise eþinin odasýnda heyecanla onu bekliyordu.

(Ne Mutlu Canýna isimli kitaptan)