Uzak düþmek belirsizliðin konuþlu sezisinden.

Yer etmesi en ýlgýt teselli midir yoksunluk addedilenden ziyade yokluðun makber ve tereddütsüz isyaný iken kepenk indiren hem de belli mi olur, demenin ötesinde belirli bir noktada hedefe kitli bir sýðýnak hem de yýðýnak iken misli acý tüm dokunuþu ile kaderin tek cümlede boykot ettiðimiz hükümranlýðý iken tüm canlýlarýn sýðýndýðý o Ýlahi Ýzlek yine varlýðýn beyan ettiði varlýksýz ve sýfatsýz iç çekiþlere yüklenmek yüklendiðinde de öte yüksünmeden ayný nakaratý pelesenk etmiþken hem de ihbar edilesi bir raddede tüm tezat ve maðdur sakýncalarý bertaraf ederken.

Bir müspet bir menfi.

Bazen siyah bazense pür-ü pak ama her halükarda tezat iklimlerin iþ birliði hem de yüreðe en derinde konuþlu.

Bir aryadan üreyen gam’lý notalar

Bir nota’dan türeyen o þarký.

Bir þarkýdan çok öte belki de takýlý kýrýk plaðýn o serkeþ iðnesine mimledikçe büyülü feryat.

Hâsýl olan týknefes bir coþku olmalý.

Sonsuzluðu rahmet bellediðime kani, arþýnladýðým hayat aðacý; belki kýblemde belki sarnýcýmda ama elbette dediðim tek imge.

Sür-git hegemonyasýna isyan biriktiren fanilerden mi olmalý ya da çatýk kaþlý bir rüzgâra emanet etmek mi ýssýzlýðý?

Iþýldayan nicedir ve ýþýyan, ýþýltýsýný yüreðe boca eden yetmedi karga tulumba istiflemek iken tüm mecalsizliðini evrenin tek kalemde yok sayan.

Hayli yaþlý ve yorgun hem de biteviye yaþanan sürgün hayatýn mihrabýna diktiði o sancaktan da nasibini almýþken.

Tüm düþünce özürlü ahkâmlara asýlýyorum ve sensin en fevri var oluþ sebebim.

Astýðým bayraðýn kaný iken yüreðime akan, feryat figan iken olmazýn oluru bir tümcede baðdaþ kurmuþluðumuz…

Akýn eden, arz eden, anlam sunan, anlamsýzlýðý anlam addeden, anlama lüksünü çok gören belki de boykot etmekle hayatý eþ deðer sessizliðimin dokunaklý tezahürü iken içime akýtmadýðým gözyaþý.

Densiz mi yerli yersiz mi yoksa ikisi de ayný kapýya çýkan bir misafir endamý ile kendini naza çeken bir ikilemden doðan sancýlý aþklarým mý?

Sarkaç kýrýlalý çok oluyor.

Aþka düþeli dünyanýn yine çok eskilerden bir hikâye.

Günü birlik aþklar ise ortalýða düþmüþ ben en sakil gölgeye rast geliyorum güneþ uykuya çekildiðinin ertesi.

Bornozunu giymiþ gök kuþaðý mahcup bir edayla sesleniyor arkasýndan kara bulutlarýn:

‘’Çok yorgunum ve tüm neþemi çaldý insanoðlu!’’

Bariz.

Hicap yüklü.

Akla zarar.

Ama gerçeðin ta kendisi…

Âþýklarý boykot eden üç beþ kýrpýk yýldýz da veriyor aðzýnýn payýnýn sözüm ola aþk dediðin…

Bonkör nidalarý belki de pespaye karanýn en acýmasýz sanrýsý.

Tümden gelen coþkularý tuþ eden baðnaz bir önyargý ile muþtalarken evren ve insan silsilesi yine birbirine iken gücü yeten kim ise…

Bir derya.

Bir nokta belki de.

Varlýksýz bir mesnede yýðdýkça efkârý, çekildikçe köþesine beyhude sevgi kadar da anlýk tokalaþmasýný yüreðin yüreklerle hayli gaddarca bir nüansta mimlediðimiz benlik katsayýsýna anlam yükleyen senli-benli kovuþturmasý bilinmezliðin öteleyen deðil örselenen ikrarý: Kâh satýlmýþ bir cümlede kâh yaftalanmýþ bir vecizede en dokunaklý terennümü heba etmek kadar da sona kurulu saatin kalan vakti iken tüm çýrpýnýþýmýzla geciktirmek yine meçhul sonu.

Merak ediyorum doðrusu hele ki üstü kapalý geçtiðin hatta ötesini de söylesem mi?

Boþ ver, dediðini duyar gibiyim. Öncesizliðin tufanýnda hangi yergi ise kulaðýna gelen ve hangi yargý ise cümle âlemin istiflediði yoksa iþkillendiði mi demem lazým?

Bak, gördün mü daha ilk karþýlamamýz ve gelmiþ nelerden dem vuruyorum. Sahi rahatýn nasýl, yerinde mi? Ya konuþlandýðýn ama konuþamadýðýn?

Gölgelere hitap ettiðin aþikâr aslýnda ihbar ettiðim bir gölge iken sana yarenlik yapan bil ki; ne ilk olacak ne de son hele ki serzeniþ addettiðin bil ki yüreðimin tek sýðýnaðý.

Gitmelerle bozmuþ insanlar bense göreceli saðanaklarda ýslanmayý bekliyorum aslýnda ahdettim hem de ne uðruna?

Sona meyleden bir günce olmadýðý meydanda aslýnda göze battýðým da yoksa çeperinde yüreðin dosta meylettiðim o sýcak dokunuþun tezahüründe mi büyütüyorum onca çapul imgeyi? Çekirdek çýtlatýr gibi insanlar: Ola ki aðzýmdan çýktý artýk ben bile unutmuþken saniyeler içerisinde ihbar ediyorlar hem de beni bana ama duyduðum o tok sesini ihanetin de hiç mi hiç sindiremezken.

Ne var ki bunda, dediðini duyuyorum ve bil ki asla da pýþpýþlamýyorum günahlarýmý ve günahlarýný gömmeni diliyorum hem de tek iz býrakmasan da Tanrý’nýn anýnda bulacaðý. Ardýç kuþu gibiyim yoksa soytarý bir imde mi takýldým yine? Çaðrýþým yapan duygularým… baþýma ne geldiyse onlar tek sorumlu.

Ýç çekiþlerine lehim yapýyorsun da olmazý bir anlamsýzlýk bil ki olur bildiðin ne ise hem de tedarikli olmaný gerektirecek fazlaca bir neden olmasa da.

Dünlerde takýlý kalmak belli ki en derin yara hem kehanet filan da deðil hissettiklerim: Aklýn yolu bir hem kim demiþ üryan bir düþ’ten mi ürer bunca cehalet? Ürer hem de nasýl keþke, demeye meylettiðim bir dokunuþu sorgulayan hangi aklý evvel tantana ise pek de oralý deðilim hani… dediðime bakma sen yine de.

Rahmet okumam gereken o kadar çok ölü’m var ki arkasýndan ve de ölüm’ün ta kendisi. Patavatsýz bir düþ’e geçirdiðim soluk bir maske olsa da elimdeki cümleler hem de payidar bellediðim bir iç dökümün en silik telaffuzu olmuþken tedirgin iç sesimden bukle bukle uzanan tüm önyargýlarý ihlal eden en maðdur izlekte saklanmýþlýðýmý maruzat belleyen.