Ahmet AYAZ

Gaziantepp Güneþ Gazetesi 07.10.2016

…………………………………………………………..

       Ben bir çiftçi çocuðuyum. Fakat devletin bir çok kademelerinde iþçilikten memurluða, memurluktan  idareciliðe kadar  görev yaptým. Çalýþan personel üzerinde de yeterli bilgim,  var denecek kadar tecrübeliyim. Fakat hiç bir kimseye  idarecilik öðretmek gibi de bir niyetimin olmadýðýnýn, bilinmesini isterim. Gaziantep Ýl Sosyal Hizmetler Müdürlüðünde Þef kadrosunda Ýl Müdür yardýmcýsý konumunda yaklaþýk olarak 11 yýl görev yaptým. Memur yetersizliði nedeni ile, hizmetli kadrosunda çalýþan, iki kiþiyi, il  onayý ile genel idare hizmetlerine aldým.  Bunlara genel idare iþlerinde  görev verdim. O zaman Ýl Müdürümüz Mehmet  Tunç bana defalarca teþekkür etti ve sordu.” Ahmet Bey; Bu   kadar personelin içinde sen  bu çocuklarý nasýl tesbit ettin” diye. Ben “Müdürüm ben bu dalda yetiþtim. Ben insanlarýn  tutum ve davranýþlarýný uzaktan da olsa, yeteneklerini  izlerim. Görmemiþ  gibi  davranýrým ama görürüm” dedim. Bana çok yetenekli ve mükemmel olduðumu  söyledi.  Ama, o ne derse desin, ben kendimi bilirim. Þimdiye kadar hiç bir kimsenin yergisine veya övgüsüne inanarak hareket etmedim. Her  insanýn bir bilgi alaný olur. Þunu bütün samimiyetim ile söylüyorum. Bana çalýþtýðým kurumlarda bir müdürlük görevi verseler, çok kolay ve olumlu bir þekilde yönetirim. Ama bir marketi idare et deseler, belki de bir ayda batýrýrým. Bir insan iyi bir öðretmen olur ama, iyi bir okul müdürü olamaz. Bir insan iyi bir doktor olur ama, iyi bir baþ hekim olamaz. Ýdarecilik baþlý baþýna bir yetenek ister.

       Ben Milli Eðitimin bir  kuruluþunda da görev yaptým. Bir gün  bir memurun  müdür görev yerini terk edip eve gittiðini görmüþ. Görünce, bir karalama yazý yazýp, odacýsýna vermiþ. Odacýsýna  þu yazýyý falanca memur yazsýn bana acele getir demiþ. Odacý aðabeyimiz rahmetli oldu.  Allah  rahmet eylesin. Bu durumu bir telaþ içerisinde bana söyleyince, yazýyý ben yazdým. Yazýyý müdürümüz aldýktan sonra, beni yanýna çaðýrdý. Bu yazýyý sen mi yazdýn dediðinde,  ben duraksadým. Bu yazý kütüphanedeki daktilonun yazýsý, gidebilirsin dedi. Baþka bir zaman bir toplantýda sizler biri birinizi severseniz, bana arkamdan küfür etseniz, ben sizi yine  severim dedi. Daha sonra da, benim o memurun açýðýný kapatmaya çalýþtýðýmý  gündeme  getirip, memnuniyetini  söyledi.

        Sözünü  ettiðim müdürümüzün eðitsel bir yönü vardý. Zaten öðretmen kökenli idi.  Ama, o tutum ve davranýþý, her öðretmende görmek de mümkün deðil. Bu eðitsel yön gördüðüm kadarý ile Gaziantep Üniversitesinin Çok deðerli Güvenlik Müdürü Hamza POLAT Beyde var. Benim tahminime  göre 60 kiþinin üzerinde,  Gaziantep  Üniversitesinde güvenlik görevlisi, görev yapýyor. Bunlarýn içinde olumsuz kiþiler de olabilir. Bunlarý idare etmek, üniversitede düzeni saðlamak, çok da kolay bir iþ deðil. Hamza POLAT’ýn bu güvenlik görevlilerine bir aðabey, bir kardeþ, bir dost gibi davranýþlarýna ben birkaç yerde þahit oldum. Bütün samimiyetimle söylüyorum. Hamza Polat beyin bir eðitimci özelliðini görüyorum. Güvenlik görevlilerinden bazýlarýna “Dýþarýdan gelen insana karþý , ses tonunuz, bakýþlarýnýz, davranýþlarýnýz, hal ve hareketleriniz  çok  önem taþýr” deyip,  daha bir  çok nasihat türünden davranýþlarýna ben yakýndan þahit oldum. Daha önemlisi de, kendi arkadaþlarýna verdikleri deðer olmalýdýr.Bunu da ben söylüyorum. Ben Hamza Polat  ve bunun gibi idarecileri caný gönülden kutluyorum. Allah kendilerini  dara düþürmesin, inþallah  bir yanlýþa düþmezler diye de, dualarýmý esirgemiyorum.

        Ýnþallah bir  gün Rektör Hocamýz  Prof. Dr. Ali Gür Beye de,  bir nezaket  ziyaretinde bulunurum. Ben  zaten üniversitemizin yabancýsý deðilim. Bir çok hocalarýmýz ile, idarecilerimiz  ile  merhabamýz vardýr. Ýnþallah her þey güzeldir. Biz de bu güzellikleri yazmaya devam ederiz diye  düþünüyorum.

          Bugünlük de bu kadar. Beni unutmayýn, sohbet köþemde sizler ile, yine buluþalým. En güzel ve mutluluk dolu günler, hep ve hepimizin olsun diyorum. Hoþça ve dostça  kalýnýz.