Geveze imlerimi sattým bu gece,

Derken ihlal edildi dizelerim

Dizemediðim imleri de yuttu þiir,

Aklýmda kalan hangi emare ise

Öldüðüme dair tutmadýðým güncede

Ýfþa ettim aþký

Ve boykot ettim ayyuka çýkan tüm sýrlarý.

Gönülsüz bir kelamda sýrýttým belli belirsiz:

Dudaðýma iliþen kelebeði yuttum yutalý

Geriye dönük çalýþtý sarkaç:

Kalan son yirmi dört saat:

Hangi akla hizmetle midemde saklý ömrüm,

Kifayetsiz bir meramda ýslýk çaldým belirsiz bir týnýya da

Dâhil ettim sessizliði

Ve takip ettim kayýp ayak izimi.

Mutlu muydum da mutsuzluða toz konduramazdým

Ya da aþký bir tek ben mi adam yerine koyup da

Yutkunmuþtum izafi bir lokmayý bölerken boðazýmda

Ve bölündüðüm her katrede yine bana dair bir yoksunluðu

Sahiplenmiþken ketum gölgeler

Yine de demir aldýðým sahipsiz sahilde

Sahiplenilmeyi bekleyen bir þiir kývamýnda

Dokundum usulca son beyite.

Kelebek misali ölümlü bir imgeye buyurdum

Fýsýldarken kulaðýndaki son heceye:

Adýn ne senin,

Dememe ne hacet kýrýldý kalem,

Gecenin sessizliðinde yarýna gebe þafaðý

Titretirken kâinat

Ve kanarken kandýrýldýðým hangi þaibe ise

Yüksünmeyi yok saydýðým son tefrikada

Adýmlarken hayatý pervasýz bir derviþ kýlýðýnda

Sattým satalý cüppemi insan pazarýnda

Ve ait olmadýðým bir sanrýda

Denk düþtüm kadere sorarken usulca:

Derdin ne ola ki benimle.

Mecazi bir sýrdý ifþa edildiðim,

Biraz dokunaklý olsa da çalmadýðým adsýz þarký

Sahiplenilmeyi bekleyen bir çocuk gibiydi

Yazdýðým her þiir.

Kayýp bir notanýn efkârý bürüdü bürüyeli gözümü

Kaybolmayý meziyet bildim

Derken açtým gözümü þiirin tam da ortasýnda

Ve sorup soracaðým tek soruyu muhatap bildi þiir:

Sahi çok mu geç kaldým o son þiire?