Bir yokluğun içinde sayıklıyor hayatım. 
Kanım çekilirken canım damlıyor sayfalarca. 
Acının rengini kirletirken bir kez daha ölüm 
Dizelere gözlerimin buğusunu bıraktım. 

Eziliyorum geceye damlayan gölgelerin altında.
Jilet keskinliği bürüyor zifiri karanlığı.
Satır satır keder saplanırken yüreğime 
Boğuluyor ruhum yalnızlığımın katında. 

Yaralarıma merhem diye sürdüm yıldızı,
Göğsüm yine soğuk ateşler içinde. 
Anladım ki o an, yaşamak değil bu,
Dağıldı kulağımda ölümün fısıltısı. 


                                                   Elif Çetinkaya 
                                               




( Ölümün Fısıltısı başlıklı yazı Şair Elfida tarafından 27.10.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.