Pek çok kelime kullandık. Sinsice dedik haince dedik yetmedi kahpece dedik. Kelimeler bitince sözün bittiği yer dedik. Söz bitti ama terör bir türlü bitmek bilmedi. Tek bir şehit için yeri göğü yıkardık bir zamanlar şimdi nefeslerimizi tutup rakamı bekliyoruz. Onlarcasına öyle alıştık öyle alışmak zorunda bırakıldıkki 242 şehit hani bilgiolsun diye 62 polis 5 asker, 174 sivil diyorlar ama farkeder mi sivil de canımızdı polisde asker de. sivil de evinin yolundaydı polis de askerde . Ailelerine hatta çocuklarına gideceklerdi her gün her birimizin yaptığı gibi. hoca kılıklı Terörist ve yandaşları sinsice yaklaştı ülkeye . Bu ülke yıllardır bu tür belarla uğraşıyor. Yıllardır ateşin düşmediği ne şehir kaldı ne de kasaba. Edirneden hakkariye 81 ilin tamamında şehit şehitlik var. Onları ne zaman hatırlasak bu vatan toprağı için canlarını verdiler diyoruz ama onları sadece böyle kara günlerde hatırlıyoruz. Çünkü bir süre sonra 15 temmuz darbesinde 242 şehit verilen saldırıya dönüşüyor olay. Ne korkunç ki giderek terörle yaşamaya da alışıyoruz. Şehitlerin birer ismi olduğunu dahi hatırlamakta zorlanıyoruz. Ve şehitler değil rakamlar konuşulmaya başlanıyor. Akifler, Fatihler yerine 3 şehit 5 şehit 1 şehit denmeye başlandı. Gelinen son nokta da şehit haberleri bir yana şehit cenazeleri dahi birinci sayfalardan iç sayfalara taşındı. Hatta sonraları onlarca sütundan birkaç sütunlara küçüldü. Çünkü günlük beklenen hatta bilindik bir gelişmeye döndü. Sıra şehit haberlerine gelince televizyonu kapatan kanal değiştirdiğini söyleyen dayanamıyorum artık çok üzülüyorum diyerek. Ama orada daha birkaç gün önce hala etten kemikten olan daha birkaç gün önce yüreği atan fırsat buldukça ailesine sevdiğine telefon açıp iyiyim diyen o canlar artık nefes alamıyorlar. Ve o evlerde şehit ailelerinin evlerinde çok ama çok uzun bir süre yüzler gülmeyecek gülünecek bir şey olduğunda hatta tam da gülmeye başlamışken kayıpları gelecek akıllarına. Gülümsemeler yüzlerde solacak dayanamıyorum çok üzülüyorum artık diye o haberlerden kaçmaya başlamış olacağız belkide. En büyük tehlikede burada başlar çünkü herkes için insan hayatı sadece rakmlardan oluşmaya başlar. Ve o rakamların aslında bizler gibi nefes alan kalbi çarpan hatta yüreği daralınca korkan gerçek insanlar olduğu unutuluverir. Evet ateş düştüğü yeri yakar ama canların rakamlara dönüştüğü durumlarda ateş herkesin evine düşmeye başlar. İşte o zaman herkes yanar. tam da bu yüzden alışma Türkiye alışma. Unutma ve unutturma.
( Amansız Günün Baki Kahramanı başlıklı yazı Aşkın Maşuku tarafından 18.11.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.