MERHABA GÜNEÞ

     Ilýk ýlýk içimizi ýsýtan, altýn rengi parýltýný bizlere sunan gülüþünün masumluðu aþkýna sýmsýcak selâmlýyorum seni. Hoþ geldin güneþ! En beðenilen þarkýlarýn nakaratýnda, taptaze çam balýnýn sarý renginin bal gibi kývamýnda saklýsýn þu an. Gözlerden akan yaþlarýn günahlarýmýzý birer birer dökmesi gibi sen de ýþýðýnýn her bir sarýmsý dalgalanýþýyla yürekleri birer birer ýsýttýn. Toprak seninle sýcacýk oldu, meyveler ballanýp olgun kývamýna geldi. Sen gelince kar taneleri memleketine göç etti, yaðmur da bir süreliðine çöllere çekip gitti. Kursaðýma dolan özlem, boðazýmda düðümlenen duayla Rabbim seni bana kavuþturdu. Bir tatlý bakýþý nakýþ nakýþ, yüreklere dua ile iþleyen sýcacýk muhabbetler güneþteki o sýcaklýkla bir oldu. Güneþin gülen yüzü; kalbi ýlýk, yüreði pak, adam gibi adam dediðimiz insanlarý þair yaptý. Boðazýmýza takýlýp da yutkunamadýðýmýz her bir harf, türkü tadýnda güneþ gibi parýldadý. Besmelenin kalplerde dalgalanýþý, þahadetlerin vatan aþkýyla ýsýnmasý güneþ gibi doðdu. Ne kelimelere sýðýyordun ne de yüreklere. Sen ki güneþ oluþunla, ýþýðýný dört bir yana armaðan ediþinle altýn deðerinde bir nimettin.