Mahrem bir gölge mi belledin hüznü,

Körüklü yolculuðumun ucu kýrýk süsü

Tüm bellediðimin takdiri ne ise.

Aykýrý düþ/üþler biriktiriyorum:

Mealinde gizem yorgunluk zaten

Tefrikasý yüreðin.

Mabedinde kan gövdeyi götürüyor

Heybetli cümlelerin:

Kani olduðum düþ perimin ihtilali kadar da derbeder

O tebaasý yitik þehirler:

Yitik nizamlarýn pergelinde tutuklu ekseni

O batýl düþlerin yüreðinin kýnýnda

Esef yüklü dominant bir tümce

Yine Kabil’i yitik bir seyirde

Mütereddit bir gölge kadar da iflah olmaz yetilerim.

Damgalý gölgelerin mürþidi üç beþ kelam,

Sayacý zaten bozuk yüreðin ritminde

Tutuklu kaldýðým bir düþ’ün hazin mabedi:

Aþký aþkla yýkayan bakir tümcelerin nezdinde

Yana yakýla ektiðim zerrecikleri yine

Yâd ettiðim dünlerden miras

Ve akýbetini bilmediðim niyazýmda saklý iken

Esrikli düþlerimin kayýp güncesi.

Tanrý unuttu unutalý bakir gölgeleri

Ne çok safsata indinde þeytanýn,

Kanayan yaralarýn merhemi saklý yine

Makberin kayýp siluetinde

Doðrayan dogmalar kadar da

Þekilsiz bir týnýda rehin verilesi

Ölümlü imlerin.

En aykýrýsýndan bir aþk ýsmarla

Rüþtünü ispat eden sonra,

Dilinde tüttür yanýk bir türkü

Mevla’ma dönük yüzümde

Görmez misin hikmetini yolsuz kalmýþlýðýmýn

Yok iken aslý astarý.

Bir düþ doður sonra,

Kanlý ellerinin soðukluðunda

Aklanýrken yüreðin kiri

Bir çocuk büyüt bu kez:

Ýçinde makber bellediðin ýssýzlýkta çoðal

Ve çoðalt hükümranlýðýnda aþkýn

Giyin nefretin rengini

Ve isli bir yorgan döþek misali

Göm dibine kadar insanlýðýný.

Tayfasý yüreðin ki indinde aþk;

Varlýðýnýn hezimeti yine debdebeli bir aþka

Düþmüþken yolu,

Tehir et son sözünü

Ve karala sen de adýmý sanýmý

Yok sayýldýðým yetmezmiþ gibi

Tufanýnda varlýðýn

Karýþtýðým hoyrat bir güncede

Yâd et gönlün isyanýný

Ve en aykýrýsýndan at son bir nara:

Görünmezliðimi tescille hadi sen de

Ve yan gel yat sen de

Aralýksýz esen rüzgârýn nefesini yuttukça

Gönülden kaygýlý bir þarkýya da düþ þehrini yalnýzlýðýn

Ve kaybol sen de

Çýkmadan can,

Sonrasýnda canan dediðim de yalan be sevgili,

Hele ki el üstünde tuttuðum bir gölgeden de

Kaptýmsa nem,

Es gürle biteviye.

Sanrýlarýn gölgesinde yetim düþmüþlüðü

Lanet bir tekerleme kadar da

Nizama dönük yüzü

Yine çetrefilli bir aþka ümit baðlayýp

Ortasýndan kestiðim düþ rehberim:

Ant içip ölmelere doyamadýðým,

Son bir kez demektense

Sonlara müptela iken bu yüreðin neferi

En gizemli lehçeyi de katýk etmiþken düþlerine

Varsýl bir yörüngede mabedimi ýskalayan

Saðanaðý gök kubbenin:

Yine de andýðým her bir tefrikada

Yanýna çentikle yâd ettiðim ölümlü güncemin

Küpeþtesinde son bir izle adeta

Yanýk þarkýlarýmýn unuttuðum sen izlekli

Bir rötuþ ile bilemiþken yüreðin çeperini,

Düþkün bir kýyamda

Kýyamadýðým gönül muhabbetim

Yine sonlara aç bir yürek,

Sevgi iken kursaðýmdaki tek lokma.