Eser  ile  emekli  olduktan  sonraki  dönemimde,  çalýþtýðým  özel  akþam lisesinde  tanýþtým. O,  akþam  liselerinin  klasik  öðrenci  tipine  asla  benzemeyen  oldukça  deðiþik  bir  öðrenciydi  benim  için. Çünkü  diðer  öðrenciler  defter,  kitap  kalem  gibi  akseseuarlarý  kesinlikle  yanlarýnda  taþýmazlar,  yazýlý  sýnavlarda  bile sürekli  ‘’  Hocam  bir  kurþun  kalem  rica  edebilir  miyim?’’  diye  ricalarda  bulunurlardý  ve  onlar  için  biz  her  sýnavda  en  az  dört  beþ  düzine  kurþun  kalemi  bir  kutu  içine  koyar  ‘’  Çocuklar,  öðretmenler  odasýndaki  masanýn  üzerindeki  kutudan  alýn  kalemlerinizi’’ Der yahut  da  doðrudan  doðruya  ellerimize  kalemleri  alýp  sýnav  için  sýnýfa  öyle  gireken Eser,  okula  defter,  kitap,  kalem,  hatta bilimsel  dergiler  getirerek  diðer  öðrenci  arkadaþlarýna  çok  kötü  örnek  olurdu.  Yani  kýsaca  anlayacaðýnýz  gibi  Eser problemli  bir  öðrenciydi.  Acilen ýslah ve  derhal  rehabilite  edilmeye  ihtiyacý  vardý.  Çünkü  bir  özel  akþam  lisesinin  düzenini  bozmaktaydý.

Düþünün  bir  kere  Eser’e  ‘’  Hangi  sýnýftasýn’’  Diye  sorulduðunda  pat  diye  ‘’ Onuncý  sýnýftayým’’  Diye  cevap  veriyordu.  Oysa  bunun  farkýnda  olmamasý  gerekiyordu.  Çünkü  okulumuzda ‘’ Hocam !  Taksit  yatýrmaya  geldim,  muhasebeciyi  bulamýyorum’’  Diye  fellik  fellik  okul  muhasebecisini  arayan  öðrencilerimiz  içinde  kaç  tanesine  ‘’ Evladým  ne  muhasebesi,  ne  taksidi,  sen  mezun  olalý  bir  sene  oldu. ‘’  Dediðimizi  ben  de  unuttum.

Sonra  efendim  bu  Eser  denen  delikanlý  bir  Allah’ýn  günü  okula  telefon  açýp  ‘’  Hocam  bu  okul  neredeydi,  bana  adresi tarif  edebilir misiniz?’’  diye  sormamýþtýr. Her  Allah’ýn  günü,  hiç kimseye  sormadan  kendiliðinden  çýkar  gelirdi.

Bütün  bu  hatalarý  ve  düzen  bozucu davranýþlarý  dýþýnda  asýl  sinir  edici  tarafý  diðerlerinin  neredeyse tamamen  unuttuðu  ‘’  Ders  çalýþma’’ denen kavramýn  Eser’de  fazlasýyla  mecut  olmasýydý.  Hele hele de  Tarih  Dersine  bayýlýrdý. Hatta  zaman  zaman  ben  bile  unuturdum  hangi  konuyu iþleyeceðimizi  de  Eser,  sinir  bozucu bir  þekilde  ‘’  Hocam  bu  gün  Fransýz  Ýhtilalinin  Türk ve  Dünya  Tarihi  açýsýndan  önemini  ve  doðurduðu  sonuçlarý  iþleyecektik’’  diye hatýrlatmada  bulunur;  ben  dersi  anlatmaya baþladýðýmda  diðer  öðrenciler  ‘’  Hocam !  Fransa  ne ?’’  diye  gayet  mantýklý ve  aklý  baþýnda  sorular  sorarken  Eser,  bu  ihtilal  döneminde  Avrupalýlarýn  Fransa’ya  düþman  olmalarýna  karþýn  Osmanlýlarýn  niçin  dost kalmaya  özen  gösterdiði  gibi  gýcýk  sorular  sorardý.

Her  ne  kadar  ‘’Sana  ne  Eser.  N’etçen  elalemin  Fransa’sýný,  ihtilalini’’  deyip  terslesem  de  Eser  kafaya  koymuþtu  ‘’ Ben  de  Tarih  Öðretmeni  olacaðým’’  Diye.  O  kadar  söyledim  ‘’  Etme  oðul,  yapma…Kýyma  bu  genç  yaþýnda  kendine  ‘’   diye  ama  yok..Anlatamadým.  Neyimi  sevmiþti  bilmem  ille  kafaya  koymuþtu  Tarih  Öðretmeni  olacaðým  diye.

Okulda  onun  gibi  diðer  öðrencilere  kötü  örnek  olan  bir  de  Demet  adlý  kýz  öðrencim  vardý.  Bu  ikisi  illallah  ettirdiler: ‘’  Hocaaammm.  Boþsanýz  az  test  çözelim  mi?’’ Bir  özel akþam  lisesinde  boþ  vakitten  çok  ne  olabilirdi ki. ‘’  Eyi  madem.  Kendiniz  kaþýndýnýz’’  Diyerekten  bu  ikisiyle  bol  bol  test  çözdük,  bol  bol  birlikte  çalýþtýk.  Ama  bir  güzellik  uzmaný  olan  ve  ayný  zamanda  kendisi  de  çok  güzel  bir  kýz  olan  Demet,  Allahtan  okula  çok  sýk  gelemiyordu  da  diðer  öðrencilerimizi  fazla  etkileyemiyordu.  Ama  bu  Eser,  her  gün  okuldaydý.

Derken  Efendim Eser,  yanlýþ  hatýrlamýyorsam  11.  Sýnýfýn  2.  Döneminde  kendi  ikametgahýna  daha  yakýn  bir  akþam  lisesine  naklen  gitti. Öyle  olmakla  birlikte  bizim  okula  da  arasýra  ziyaretimize  geliyordu  ve  görüyordum  ki  Tarih  Öðretmeni  olma  arzusunda  bir  gram  bile  eksilme  olmamýþ.   Tüm  ‘’  Yapma  evladým,  etme  evladým ‘’  nasihatlarým  boþuna…

Nihayet  Eser  de  Demet  de  mezun  oldular  sonunda  ve  girdikleri  Üniversite  sýnavýnda  her  ikisi  de  Tarih  Bölümünü  kazandýlar.

Uzatmayayým,  Demet’ten  bir  daha  haber  alamasam da  Eser  ile  baðý  hiç  koparmadýk.  Fakulte  yýllarýnda  da  bir  iki  defa  Osmanlýca  metin  okuma  çalýþmasý  yaptýk  Eserle…  O  artýk  geri  dönüþü  olmayan  bir  yola  girmiþti.

Sonra Eser’i  face  booktan  takip  etmeye  baþladým.  Üniversitedeki  arkadaþlarýyla  bir  grup  oluþturmuþlar  ve  Anadolu’nun  dört  bir  tarafýna  giderek  buradaki  kasaba  ve  köy  okullarýdaki  fakir  öðrencilere  defter,  kitap,  okul  malzemesi,  giyecek  eþya  götürüyorlardý.  ‘’  Ülkem  Ýçin  Deðer’’Adlý  bu  proje  çerçevesinde  mesela  þu  bir  iki  gün  önce  elim  bir  yurt  yangýnýyla  gündeme  gelen  Adana’nýn  Aladað  ilçesine  bile  gitmiþlerdi. Çanakkale’den  Van ‘a,  Afyon’dan  Diyarbakýr’a  kadar  gitmedikleri  yer  kalmadý  neredeyse.

Daha  sonra  bir  gün  Eser’i  Dünyalar  güzeli  ve  þirini  bir  kýzla  birlikte  gördüm  yine  face  bookta.  Yani  yine   o  kadar  ‘’  Sakýn  ha  sakýn  yanaþmayasýn’’ dememe  raðmen  bu  sefer  de  tutturmuþtu  ‘’  Ýlle  de  dünya  evine  gireceðim’’  Diye. ‘’ Oðlum,  evladým,  bak  lafýmý  dinlemedin  Tarih  Öðretmeni  oldun,  bari  bekar  kal.  Bekarlýk  saltanatýn  ta  kendisidir’’  Desem  de  Eser  ‘’ Hocam,  Ben  Cumhuriyetçiyim’’  Diye  tutturdu.

Velhasýlý  kelam  niþanlandý Buket  adlý  bu  haným  kýzla.

Efendim,  niþanlanýncaya  kadar,  gördüðünüz  gibi  zaten  pek  de  aklý  baþýnda  olmayan  bu  garip  evladým, niþanlandýktan  sonra  iyice  tozuttu.  Yani  hani  sadece  kendisi  çekse  iyi.  Zavallý  niþanlýsýna  da  çektiriyor.

Neyse…Neler  çektirdiðini  anlatmaya  geçmeden  önce  bir  þeyi  daha  anlatayým.

Efendim,  Eser,  2015-  2016  Öðretim  Yýlý  baþýnda  bizim  okuldan  sonraki  gittiði  ve  mezun  olduðu  özel  Akþam  Lisesinde  Tarih  Öðretmeni  olarak  göreve  baþladý. (  Reklam  olmasýn  diye  okulun  adýný  yazmýyorum.)

Evet..Artýk  Face  booktan  devamlý  takibim  altýnda  olan  Eser, iki  yýl  kadar  bana  çektirdikten  sonra  þimdi  de  zavallý,  masum,  þirin  mi  þirin,  güzel  mi  güzel  bir  kýza  hayatý  zindan  ediyor.

Mesela  geçenlerde  kýzcaðýza  ‘’Evlendiðimiz  zaman  seni  saraylarda  yaþatacaðým’’  Demiþ. Sonra  niþanlýsýnýn  inanmayan gözlerle  baktýðýný  görünce kolundan  tuttuðu  gibi  alýp  Topkapý  Sarayýna  götürmüþ.

Gelin  kzýmýz  geldikleri  yerin  Topkapý  Sarayý  olduðunu  görünce  ‘’  eser,  bizi  burada  yaþatmazlar ‘’ dese  de Eser,  ‘’ Þöyle,  bir  gez,  dolaþ,  bana  beðenip  beðenmediðini söyle.  Gerisini  ben  hallederim’’  Deyince  çaresiz  altý  saat  Topkapý  Sarayýný  gezip  dolaþmýþlar.  Zavallý  kzýn  ayaklarýna  kara  sular  inmiþ.  Bir  taraftan  da  düþünüyormuþ: ‘’  Beðenmedim’’  dese,  koskoca  Topkapý  Sarayý,  nasýl  ‘’  beðenmedim dersin?  ‘’ beðendim’’  dese  Eser  kim  bilir  nasýl  bir  çýlgýnlýk  yapacak?  Sonunda  o  can alýcý  soruyu  sorarak  vaziyeti  kurtarmýþ.

O  soru  mu?

‘’Wi  fi  var  mý burada?’’

Evet..Bu  soruyu  sorduðunda  Eser  ‘’  Yok’’  diye  cevap  verince  ‘’ Wi fi  yoksa  olmaz’’  Diyerek  meseleyi  halletmiþ.

Neyse…Bunlar  basit  olaylar.

24  Kasým  malum  öðretmenler  günüydü.  Zavallý  gelin  adayýmýz,  öðretmen  olan  niþanlýsýna  soruyor:  ‘’Eser,  bu  gün  siz  öðretmenlerin  günü.  Sana  þöyle  güzel  bir  hediye  almak  istiyorum.  Ne  alsam  hoþuna  gider?’’  Eser  hiç  düþünmeden  cevap  veriyor:  ‘’ Hayatým…Bana  þöyle  kalem  parmaklarýn  gibi incecik  dolmalar  sarsan  yeter  de  artar  bile’’

Allahtan  kýz  çok  akýllý…Eser’in  ‘’Kalem  parmaklarýn  gibi’’  ve  ‘’ Dolma ‘’  sözlerindeki  þifreyi  anýnda  çözüyor.  Öyle  ya  bir  öðretmenin  bir  tencere  zeytinlaðlý  dolmayla  ne  iþi  olur  ki..Kalem  ve  dolma...Yani  dolmakalem..Evet..Eser’in  istediði  þey  dolmakalem  takýmý…Hem Buket  kýzýmýz  kendisi  de  öðrenciyken  az  mý  öðretmenler  gününde  öðretmenlerine  dolmakalem  hediye  etmiþti?  Ayrýca  Öðretmenler  Günü  demek  dolmakalem takýmý  demek  deðil  miydi?

Resimde  de  gördüðünüz  gibi  öðretmen  milleti  için  Öðretmeler  Gününün  vazgeçilmezleri  arasýnda  olan  ( bu  sefer  marka  adý  yazacaðýz  zira  zaten  okunuyor  resimden ) Scricss Dolmakelem  takýmý  alýyor. 

Eser  ilk  etapta  ‘’Aslan  niþamlým  benim.  Gerçekten  de  kalem  gibi  ince  olmuþ’’  Diyerek  dolmakelemi  yemeye  çalýþýyorsa  da  sonunda  bunun  dolma  deðil,  kalem  olduðunu  anladýðýnda  az  bozulsa  da bozuntuya vermiyor.  Kibar  çocuktur  ne  de  olsa.

Evet..Kýzcaðýza  çektirdikleri  bunlarla  sýnýrlý  deðil.

Önce  ‘’  Tarih  Öðretmeni  olacaðým’’  Diye  kafaya  takan,  sonra  tüm  uyarýlarýma  raðmen  niþanlanan  Eser,  þimdi  de  ‘’  Ben  Kanuniyim’’  Demeye  baþlamýþ.

Yahu  tamam,  sen  Kanuni  olabilirsin  de  zavallý  kýzcaðýza  niçin  Hürrem  muamelesi  yapýyorsun?

Mesela  efendim  tutmuþ  kýzcaðýza  mesaj  yollamýþ.  Sözde  aþkýný  dile  getiriyor:

Karþýnda ben pervaneyem,
Sen þem-i tabansýn bana...
Aþkýnla ben divaneyem,
Sen afet-i cansýn bana!

Cevr-u Cefa, Kahr-u Sitem,
Mir-i Vefa, Cür-ü Kerem...
Ben, ben deðil fermanýnem,
Sen þah-ý sultansýn bana!

Zülfüne gönlüm bestedir,
Ahým göðe, peyistedir...
Canan, Muhibbi hastadýr,
Sen derde dermansýn bana...