ÝKÝ TRAJÝKOMÝK  ÖYKÜ: 1- SANDIKTA TAÞINAN  PADÝÞAH  NAAÞI  2- DÝN  DERSÝNÝ  KÝM,  NÝÇÝN  ZORUNLU  DERS  YAPTI ?

Önce  sandýkta taþýnan  padiþah  naþýndan  baþlayalým.

Öncelikle  kim  bu  naaþý sandýkta taþýnan  padiþah?

Bu  padiþah  son  Osmanlý  padiþahý  VI.Mehmet  Vahdettin’dir.  Ancak  her  ne  kadar  ‘’Padiþah’’  diye  bahsetsem  de öldüðü  tarihte  yani 16 Mayýs 1924  tarihi  itibariyle  artýk  padiþah  deðildir.  Padiþah  olmadýðý  gibi  ülkesinin  topraklarýnda  deðil  Ýtalya’nýn  San  Remo  kentinde  Villa  Manolya  denilen konaðýnda  ölmüþtür.

1  Kasým  1922 de Saltanat  kaldýrýldýktan  iki  hafta  sonra 17 Kasým 1922 tarihinde  Ýngiliz Savaþ  Gemisiyle  önce  Malta  adasýna,  oradan da  Ýtalya’nýn  San  Remo  þehrine  gelen Sultan  Vahdettin burada  Villa  Monolya’da halen  bir  padiþah  gibi  yaþamaya  devam  ettiði  için  maalesef  sahip  olduðu son  servet  olan  50.000 Tl çok kýsa  sürede  suyunu çekmiþtir. Çünkü sabýk  padiþahýn  hâla Osmanlý  Saraylarýnda  yaþýyormuþ  gibi  seccadecibaþýsý, ibrikçibaþýsý,  peþkircipaþýsý, berberbaþýsý, arabacýsý vesair  bir  sürü  hizmetlisi, aynen  Osmanlý  sarayýndaki  gibi  bir  sürü  maiyet  erkaný vardýr.  Ýþte  bu  sebeple  haliyle kýsa  sürede  müthiþ  bir  borçlanma  içine  girmiþ  ve Ýtalya’ya yerleþmesinin  üzerinden  henüz   dört  sene  geçmiþ  olmasýna  raðmen  tam  anlamýyla iflas  etmiþtir.

Son  Osmanlý  Padiþahýnýn  ölüm  haberi  duyulduðu  anda  Villa  Manolya’ýn  önü  insan  kalabalýðý  ile  dolmuþtur.

Bundan  sonra  yaþananlarý  gelin  doðrudan doðruya olaya  þahit olan birinin  anlatýmýndan  okuyalým.

Son  Osmanlý  Padiþahý  Vahdettin’in maiyetinde  bulunan  Rumeysa Arebda  anlatýyor:

Sultan Vahdettin’in vefatýnýn sabahý, padiþahýn ikamet ettiði Villa Manolyanýn önü vefatý haber alan insan kalabalýklarý ile dolar, mahþer yerine döner. Rumeysa Haným ve diðer hanýmlar taziyeye gelen misafirlerle meþgul olurlarken, villa içinde bir kýyamettir kopar. Villaya polis nezaretinde gelen haciz memurlarý itirazlara, ayýplamalara raðmen cenaze evinin odalarýný ve eþyalarýný mühürlemektedirler. Bundan sonra yaþanan olaylarý Rumeysa Haným aþaðýdaki gibi anlatýr:

“Alt kattaki patýrtý gürültü devam ederken Hayreddin Aða odaya gelmiþti. Aðlýyordu:

“Efendimizin naaþýný haczettiler.” deyince cümlemiz þaþkýn aðaya baka kalmýþtýk. Allahým bu nasýl olurdu. Bu insanlarda vicdan diye bir þey yok muydu? Cenazeye de mi haciz konulurdu? Haykýrarak tekrar aðlamaya baþladýk. Derhal alt kata koþtuk ve kendi gözlerimizle tabutun haciz edilmesini gördük. Seniha Sultan oradan atýldý:

“Cest non humain que vous faites?” diye baðýrýyordu.

Seniha Sultanýn feryadý esnasýnda Müveddet Kadýn bulunduðu yere düþtü bayýldý. Memurlar zavallý kadýna acýmýþ olacaklar ki yardým etmeye çalýþýrken o vakit odada bulunan Tahir Bey yanýma gelerek sessizce:

“Aman, Efendimiz tabutta deðil, biz merhumu yan salona taþýdýk, memurlarý oyalayýn, yoksa bu gözü dönmüþler zatý þahanenin naaþýna haciz koyacaklar” demez mi?

Ben haliyle þaþýrdým, ancak verilen görev mucibince hiç düþünmeden Ýtalyan memurun koluna sarýldým ve:

“a cause de Dieu, ils l’aident, ils vont chercher vite un docteur!” dedim.

Bunlar pek heyecanlanarak dýþarýya koþtular.”

Bundan sonra, memurlar bir doktor bulup getirirler. Neredeyse San Remo ahalisinin tamamý villanýn önüne toplanmýþtýr. Baþkadýn Efendi tabutun üzerindeki haciz kâðýdýný kýzgýnlýkla yýrtýp yere atar. “Bu kirli kâðýdýn efendimizin tabutunu lekelemesine izin vermem!” diye baðýrmaktadýr. Rumeysa Haným hatýralarýný anlatmaya þöyle devam eder:

“Bu hadise memurlarý bir müddet oyalayacaktý. O esnada yan salonda olan efendimizin naaþý hizmetçi merdivenleri kullanýlarak alt kata indirilmiþ ve orada boþ bir odaya konulmuþtu. Haciz memurlarý bütün feryadýmýza raðmen tabutu tekrar mühürledikten sonra odadan ayrýldýlar. Daha sonra bütün Harem erkâný tekrar üçüncü kata çýkarýldý. Hayrettin Aða orada bize her þeyi anlattý. Cenaze alt kata indirilmiþ ancak kapýnýn önünde polisler nöbet tuttuðu için dýþarý çýkaramamýþlardý.

“Peki, þimdi ne olacak?” diye soran Nevzad Haným’a Hayreddin Aða þöyle cevap verdi:

Kadýnefendiler alt kata insin ve büyük salonda yüksek sesle aðlasýnlar, biz o esnada cenazeyi Faruk Efendinin getirdiði arabayla serseccadecinin þehirdeki evine götüreceðiz” dedi.

Villada bulunan kadýnlarýn bir kýsmý boþ tabutun bulunduðu odada toplanarak feryad-ü figan ederler. Burada bulunan Ýtalyan polisleri bu hengâme karþýsýnda þaþkýna dönerler. Rumeysa, Besime ve Nazife Hanýmlar ise Hayreddin Aða ile birlikte villanýn zemin katýna inerler. Bir masanýn üzerinde kefenli vaziyette bulunan Hâkanýn naaþý etrafýnda Faruk Efendi, Sami Bey, Tahir Bey, Ýbrahim Bey beklemektedir. Sami Bey kadýnlardan birisinin arka kapýdan çýkarak bayýlmasýný, diðer kadýnlarýn da nöbetçi polise giderek yardým istemesini söyler. Bayýlma rolünü Besime Haným üstlenir. Diðer kadýnlar nöbetçi polislerden, bayýlan kadýnýn üst kata çýkarýlmasýný rica ederler. Kadýnlar üst kata çýkana kadar, beyler Hâkanýn cenazesini Faruk Efendi’nin evvelden getirmiþ olduðu arabaya koyarak götürürler. Bu suretle Vahdettin Hanýn cenazesi haczedilmekten kurtarýlmýþtýr.

Bundan sonra cenaze serseccadeci Ýbrahim Beyin þehirdeki evine götürülerek orada yeni bir tabutun getirilmesine kadar bekletilir. Yeni tabut, þüphe uyandýrýlmasýn diye, baþka bir isim adýna sipariþ edilmiþtir. Sultan Vahdettin Hanýn kaçýrýlan naaþý Þam’a götürülerek orada, Sultan Selim Camisinin avlusuna defnedilir

Villaya taziyeye gelenler, içi boþ tabutun bulunduðu salonda taziyelerini sunarlar. Bu durum, borçlarýn Sabiha Sultanýn mücevheratlarýnýn satýlarak ödenmesine kadar, bir ay boyunca devam eder. Hacizli tabut, 1926 Haziran ayýnda düzmece bir cenaze alayý ile villadan kaldýrýlýr. Cenaze töreninde Faruk Efendi, Ulviye Sultanýn eþi Ali Haydar Bey ile kadýn efendileri götüren arabanýn yanýndaki Mazhar Aða’dan baþka hiç kimse bulunmaz.

Cenazenin  Villa  Manolya’dan  kaçýrýlmasý  olayýný  gazeteci  Refi Cevat  Ulunay  ise  kendisinin  ölümünden  çok  sonra  2002 de  yayýnlanan  ‘’ Bu  Gözler  Neler  Gördü’’  adlý  hatýralarýnda  anlatmýþtýr. Bu  anlatýma  göre Padiþahýn  ölüm  haberinin  alýnmasý  üzerine  ondan  alacaklý  olan bakal,  manav  vesaire  güruhu  Villa  Manolya  önüne  gelmiþ, baðýrýp  çaðýrýyorlardý. Bu  arada þehzade  Ömer  Faruk  efendi  Nice’de  bulunan  Son  Halife  Abdülmecit  Efendi  ile  telefon  görüþmesi  yapýp  durumu  anlatmýþ,  Abdülmecit  Efendi  ise  parayý San  Remo’da  bulunan  Sakallý  Reþit  Paþa  aracýlýðý  ile  gönderdiðini,  cenazeyi  Þam’a  onun  taþýyacaðýný  söylemiþti.

Refi  Cevat  Ulunay  daha  sonra  þöyle  devam  eder:

Ýki-üç saat sonra da Sakallý Reþid Bey lazým gelen parayý hâmilen Villa Manolya’ya geldi.

Tahir Bey, Ertuðrul Efendinin hocasý Mahir Beyle Sami Beyi, Hayreddin Aðayý, seccadecibaþýyý, ibrikçibaþýyý aðalar dairesinde toplanýp baðýrmaya devam eden bakkal, çakkal güruhuna gönderdi.

-Bu adamlarý avutunuz, o müddet zarfýnda biz cenazeyi kaçýralým.

Berberbaþý istasyona koþturdu. Tek atlý bir yük arabasý bahçenin açýlmaya açýlmaya kol demiri paslanmýþ kapýsýnýn önüne getirildi.

Sandýðýn tabut olduðu belli deðildi, içinde bir ölü yattýðý da malum olmuyordu.

Tahir Bey:

-Bir cenaze nakledildiðini belli etmeyin. Ýçinde öteberi olan bir tahta sandýðý Cenova’ya gönderiyoruz zannetsinler. Onun için yalnýz iki kiþi tutup indireceðiz.

Adamlara yakalarýný yýrtarak yüksek sesle aðlamalarý emredildi. Sandýðý baþýndan Þehzade Faruk Efendi, ayak tarafýndan da Tahir Bey tuttu. Bahçe kapýsýndan çýkarýldý, arabaya konuldu. Arabanýn arkasýnda Sakallý Reþid Bey, bozuk kaldýrýmlar üzerinde haldýr huldur, istasyona doðrulduk.

… Ýmparatorluðun bu inkýrazý karþýsýnda yüreðim burkuldu ve içimden baðýrdým:

-Koca Kanuni! Gel bak, kurduðun imparatorluk ne oldu?”

******************************

Gelelim  ikinci  trajikomik  olaya.

Günümüzde  en  çok tartýþýlan  ve  hatta  Avrupa  Ýnsan Haklarý mahkemesine  kadar  taþýnan  önemli  bir  sorunumuz  vardýr:  Zorunlu  din  dersi.

O  halde  gelin çok  kýsa  olarak  Cumhuriyet  döneminde  din  dersinin  durumuna  bakalým.

Türkiye’de

1924-1927  Yýllarý  arasýnda  Din  Dersi ilkokul  ve  ortaokulda  zorunlu  dersler  arasýnda  iken  liselerde  din  dersi  yoktur

1927-1948 Yýllarý  arasýnda  Din  Dersleri  tüm  ilkokul,  ortaokul  ve  liselerde  müfredattan  tamamen  çýkarýldý.  Yani  bu  dönemde  din dersi  diye  bir  þey  yok.

1948- 1982  Yýllarý  arasýnda  Din Dersi  ilkokul,  ortaokul  ve  liselerde seçmeli  ders  olurken  Ahlak  Bilgisi  Dersi  zorunlu  ders  oldu.

1982-2012- Din  Dersleri  ‘’  Din Kültürü  ve  Ahlak Bilgisi  Dersi’’  olarak  ilkokul, ortaokul  ve  liselerde  zorunlu  ders olarak  okutulmaya  baþlandý.

2012-  Günümüze  kadarki  yýllar  arasýnda  ise  zorunlu  olan  Din Kültürü  ve  Ahlak Bilgisi  derslerinin  yanýnda  seçmeli  dersler  olarak  ‘’ Temel  Dini  Bilgiler,  Hz.  Muhammed’in  Hayatý,  Kur’an-ý  Kerim’’  Gibi  dersler  kondu.

Hem  öðretmenlik  yaptýðým  yýllarda,  hem  de emekli  bir   öðretmen  olarak  bir  özel  okulda görev yaptýðým  bir  kaç  senelik  zaman  zarfýnda öðrencilerime  zaman  zaman  sormuþumdur  ‘’ Din  Derslerini  kim  zorunlu  hale  getirdi’’  Diye…Bu  soruyu sorduðum  genç  kuþaðýn  yaklaþýk  tamamýnýn  cevabý  ‘’  Recep Tayyip Erdoðan ‘’  olmuþtur.  Genç  kuþak  neyse  de  ben  yaþta  koca  koca  insanlarýn  pek  çoðu  bile  Din  Derslerini  zorunlu  hale  getirenin  þu  anki  Cumhurbaþkanýmýz olan  Recep  Tayyip  Erdoðan  olduðunu  zanneder. Aslýnda  böyle  zannetmekte pek  de  haksýz  sayýlmazlar.  Çünkü  her  nedense  onun  dönemine  kadar  hiç  kimsenin  aklýna  ‘’ Zorunlu  Din  Dersi  de  ne  yahu?  Ben  Müslüman  deðilim,  çocuðum  da  Müslüman  deðil. Ýslamiyeti  öðrenmek  de  istemiyorum’’ demek,  bunun  için  AÝHM e baþvurmak  gelmemiþken  onun  döneminde  ‘’Zorunlu Din Dersine  Hayýr’’  Kampanyalarý,  yürüyüþ  ve  mitingleri tertip  edilmiþtir.

Oysa  1982  Anayasasý  ile  gelmiþtir  zorunlu  din  dersi… O  anayasanýn  24. Maddesi  der  ki:

……… Din kültürü ve ahlâk öðretimi ilk ve ortaöðretim kurumlarýnda okutulan zorunlu dersler arasýnda yer alýr. ……….

Yani  kýsaca,  Din  Derslerini  zorunlu  ders  yapan  Recep  Tayyip  Erdoðan  deðil,  Kenan  Evren’dir.

Kenan  Evren’den  Recep  Tayyip  Erdoðan’a 

1 Kez  Bülent  Ulusu,  2 Kez  Turgut  Özal, 1 Kez Yýldýrým  Akbulut, 3 Kez Mesut  Yýlmaz, 1 Kez  Süleyman  Demirel, 3 Kez  Tansu  Çiller, 1 Kez  Necmettin  Erbakan, 2 Kez  Bülent  Ecevit  baþkanlýðýnda  olmak  üzere  toplamda  on dört  hükumet  gelmiþ  gitmiþtir.

Ýmam  Hatip  Liselerini  bitme  noktasýna  getiren  Tansu  Çiller  ve  Mesut  Yýlmaz  bile  anayasanýn  bu  24.  Maddesine  dokunmamýþken  bu  maddenin  kaldýrýlmasýný  Recep  Tayyip  Erdoðan’dan  istemek, gelip  geçen  14  hükumet  döneminde  ‘’ Zorunlu  din  eðitimine hayýr’’ demeyi  akledemeyenlerin  bu  dönemde  nihayet  uyanmýþ (!)  olmalarýný  anlamak  da  en  azýndan  benim  açýmdan  oldukça  zordur.

Neyse…Gelelim  Kenan  Paþa  Din  Dersini  neden  zorunlu  dersler  arasýna  soktu,  sokmakla  da kalmadý  bu  hususu  anayasanýn bir  maddesi  yaptý?’’ Sorusunun  cevabýna…

Kanal  A Genel  Yayýn  yönetmeni  Alper  Tan’ýn  bir  tv prormanýnda  Sarp  Kuray ile  konuþmasýndan  pasajlar…Sarp  Kuray  anlatýyor:

"Kenan Evren din dersinin nasýl zorunlu hale geldiðini bir akademisyen arkadaþa anlatmýþ o da bana anlatmýþtý. 1982 Anayasasý hazýrlanmýþ Cumhurbaþkanýnýn masasýnda duruyor iþte o okuyacak ve onay verecek. O aþamada beklerken Kurban Bayramý geliyor. O zaman Kenan Evren zannediyorum köþkte kurban edilmek üzere 3 tane koyun almýþ, birisi kendisine diðeri eþine diðeri ise kýzý ve damadýna... Kurban namazý kýlarmýþ kesmeden önce. Kurban kesiliyor. O sýrada damat ortalýkta dolaþýyor. ( Bu  damadýn Mit üyesi damat  Erkan  Gürvit  mi  yoksa TKP  üyesi  olan  damat Maksut  Göksu   mu  olduðu  belirtilmemiþ.)  Kenan Evren damadýna "Haydi sen de vekaletini ver senin de kurbanýn kesilsin" diyor. Ama damat oralý olmuyor ortalýkta geziniyor. Sonra Evren tekrar soruyor "vekaletini verdin mi" diye... Damat, "Efendim bugün pazar ve noterler kapalý’’ diyor. Yani kurban kesmek için verilecek vekaletin noterden alýnacaðýný zannediyor. Evren ‘’Peki sen abdest al da namazýný kýl da gel’’ diyor. Damat  bu sefer de "Ben abdest almayý bilmiyorum" diyor. Evren bu olay sonucunda gidip kendi eliyle anayasaya yazýyor." ……… Din kültürü ve ahlâk öðretimi ilk ve ortaöðretim kurumlarýnda okutulan zorunlu dersler arasýnda yer alýr. ……….’’

Bu  tabii  ki  absürt  bir  hikaye…

Esas  itibariyle Kenan  Evren’in  amacý  oldukça  farklýdýr. Bu  amacýn gerekçesi  içinde  yukarýdaki  hikayeye  benzer bir  þeyin payý  var  mýdýr  yok  mudur  bilinmez  ama  her þeyden önce  Kenan  Evren  1982  yýlýnda  cereyan  ettiði  söylenen  bir  olaydan  çok  daha  önce Din  ve  Ahlak derslerinin  zorunlu  dersler  olarak  okutulmasýný  düþünmekteydi zaten. Þöyle  ki:

Kenan Evren, 24 Temmuz 1981 yýlýnda Erzurum’da yaptýðý konuþmada, din öðretiminin gizli yollarla yapýlmasýna güvenilmemesini, din öðretiminin bundan sonra devlet okullarýnda zorunlu olarak okutulacaðýný ilân etmiþtir. Anayasada yer alacak olan bu durumu þöyle ifade etmiþtir:

“… Çocuklarýný devletin okullarýna göndermeyip, gizli yerlerde Kuran kursu açan cahil kiþilere teslim eden anne ve babalara sesleniyorum.”Bunu yapmaya hakkýnýz yoktur. O çocuk ileride sizin yaþýnýza geldiðinde, size belki lânet edecektir. Bu vebal altýnda kalmamanýz için, çocuðunuzu devletin okullarýnda okutunuz. Kýz erkek ayýrýmý yapmadan okutunuz. Artýk yeni aldýðýmýz bir kararla, ilk ve ortaokullara, liselere mecburi din dersi konacaktýr. Bu suretle çocuklarýmýz din bilgisini bu okullarda alacaklardýr. Bugün batýlý ülkelerin çoðunda okullar din dersi vermektedir. Laikliðin dinsizlik demek olmadýðýný muhtelif vesilelerle dile getirmiþtim. Okullarýmýza mecburi din dersi koymakla laikliðe aykýrý davranmýþ olmayýz. Atatürk de “dini cehlin elinden alýp ehlin eline vermek gerekir” demiþ ve Tevhidi Tedrisat Kanununu çýkarmýþtýr. Bunun içindir ki, okullarýmýza din dersi koyacaðýz, ama müsaadesiz Kuran kurslarýyla da amansýz mücadele edeceðiz.”

 Evren, 12 Eylül 1981 tarihinde radyo ve televizyonda yaptýðý konuþmasýnda, alýnan bu kararý bir defa daha ilan etmiþtir:

 “… Kiþinin, ailenin ve toplumun ihtiyacý olan din öðretimi ve eðitimi düzenli bir þekilde, devletin denetimi ve gözetiminde, ilkokul, ortaokul ve liselerde 1982-83 öðretim yýlýndan itibaren zorunlu ders olarak okutulmaya baþlanacaktýr.”

Yani  bence  olayýn  1982deki  bir  kurban  kesme,  vekalet, namaz  kýlmamayý  bilmeme  olayý ile  uzak  yakýn  bir  alakasý  yoktur.

 
RESÝMLER

1-Sultan Vahdettin’in tabutu köþkün salonunda bekletiliyor.

 2-Sultan Vahdettin’in tabutu köþkün arka bahçesinden kaçýrýlýrken

 3-Sultan Vahdettin’in tabutu Þam’da Yavuz Selim Camiinde Bekletilirken. 
4- Sultan  Vahdettin’in  mezarý ( Soldaki.)

Diðer  resimler  de  ‘’Zorunlu  Din  Dersine  Hayýr ‘’  Kampanyalarýndan  bazýlarý.