Yine sardım gecenin efkarını demini
Kurulup döşeğine yorgansız yatar oldum
Sanki yetmezmiş gibi bitmeyen elemini
Ömrümden zayi sayıp son güne katar oldum 

Ben sustum o söyledi götürdü en derine
Sessiz cümlelerini koydu yerli yerine
Vebalini yüklerken bir aşkın kaderine
Çıkarıp darasını sözünden atar oldum

Ciğerlerim söküldü katran döktüm olmadı
Önümde boş kağıda yazdım yine dolmadı
Ben yürürken üstüne gölgesi kaybolmadı
Gittikçe peşi sıra ufkunda batar oldum 

Cennetten kovulmuşun hikayesi ne ola
Hangi günahı için çıkmış böylesi yola
İsimsiz olan ile yürümeden kol kola
Ruhumu pazarında bir pula satar oldum

Nasıl geldi görmedim çöllerde serap gibi
Bir yudum içecektim cennetten şarap gibi
Diz üstüne çökertip bozkırda harap gibi
Uzattı zehirini içmeden yutar oldum

Tutuyorum kalemi avuçlarım kanıyor
Gözlerim kan çanağı alev almış yanıyor
Öyle ki  savrulmuşum beni şair sanıyor
Oysa sönmüş ateşi kor gibi tutar oldum ...

                               Niyazi Tuncer / Kurtbey
                                      14 / 1 / 2017
( Avuçlarım Kanıyor başlıklı yazı Kurtbey tarafından 15.01.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.