Yine sardım gecenin efkarını demini
Kurulup döşeğine yorgansız yatar oldum
Sanki yetmezmiş gibi bitmeyen elemini
Ömrümden zayi sayıp son güne katar oldum
Ben sustum o söyledi götürdü en derine
Sessiz cümlelerini koydu yerli yerine
Vebalini yüklerken bir aşkın kaderine
Çıkarıp darasını sözünden atar oldum
Ciğerlerim söküldü katran döktüm olmadı
Önümde boş kağıda yazdım yine dolmadı
Ben yürürken üstüne gölgesi kaybolmadı
Gittikçe peşi sıra ufkunda batar oldum
Cennetten kovulmuşun hikayesi ne ola
Hangi günahı için çıkmış böylesi yola
İsimsiz olan ile yürümeden kol kola
Ruhumu pazarında bir pula satar oldum
Nasıl geldi görmedim çöllerde serap gibi
Bir yudum içecektim cennetten şarap gibi
Diz üstüne çökertip bozkırda harap gibi
Uzattı zehirini içmeden yutar oldum
Tutuyorum kalemi avuçlarım kanıyor
Gözlerim kan çanağı alev almış yanıyor
Öyle ki savrulmuşum beni şair sanıyor
Oysa sönmüş ateşi kor gibi tutar oldum ...
Niyazi Tuncer / Kurtbey
14 / 1 / 2017
(
Avuçlarım Kanıyor başlıklı yazı
Kurtbey tarafından
15.01.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.