“O takvâ sahipleri ki, bollukta da darlýkta da Allah için harcarlar; öfkelerini yutarlar ve insanlarý affederler. Allah da güzel davranýþta bulunanlarý sever.”  Âl-i Ýmran Sûresi: 134.

Kulaðýnda, kaþlarýnda, göbeðinde küpe görsek, hemen deyiveririz züppe… Göðüs dekolteli, mini etekli, aþýrý makyajlý bir kadýný görsek hemen deyiveririz “Bu kötü kadýndýr!” Uzun saçlarý, saç sakal birbirine karýþmýþ yüzü, içki içen, esrar çeken bir adamý görsek dinsiz, iblisin teki deriz! Kafasýnda takke, uzun sarýk, molla giyimli birisini adam öldürürken görsek, iþle Müslüman böyle katliam yapar deriz, bu görüntüyü esas alýr, samimi Müslümanlarý suçlar dururuz.   Biz hep insanlarý dýþarýdan nasýl görünüyorsak o görünüþleri ile deðerlendiririz. Ýçinde nasýl bir insan yaþar, öðüt verirsek anlar mý ya da bizi dinler mi, bu kiþi kimdir, konuþup tanýþ olalým demeyiz… Ön yargýlý olduðumuz için hemen bu kiþiler hakkýnda olumsuz hüküm veririz. Ne yazýk ki, çevremizde kötü bir olay olsa o yapmýþtýr diye de kesin fikirliyizdir. Biz sadece damgalarýz, koyunlarý ve inekleri damgalar gibi... Niçin konuþacaðýz, niçin öðüt vereceðiz, niçin onun için zaman kaybedeceðiz ki… Görünen köy kýlavuz istemez deriz.   

Sokaðýnda erkeklerle beraber olan kadýný doðal olarak istemezler, ona evlerini kiraya vermezler, görünüþte masum bir istek gibi görünsede. O kadýn kendini gizler, o sokaða yerleþir. Gel gör ki, foyasý ortaya çýkar. Bunu gören birisi, elinde davul olsa, çýðýrtkan bir þekilde herkese kim olduðunu haykýrýr. Ama bir fýrsatýný bulsa, o kadýna gider birlikte olabilmek için can atar da, maalesef. Gidip kadýna, gel seni evlendirelim, bu kirli iþi yapma, paraysa para kazanacaðýn iþ sahibi yapalým, yeter ki bu kirli iþten vazgeç… Gibi öðütler vermeyiz. Biz vermedikçe o da almaz. En azýndan bu öðüdü vermediðimiz için, öðütten sonra bu iþe devam edip etmediði sonucunu göremeyiz. Yaptýðýmýz toplumu düzeltmez. Sadece bu kirli kadýn bizim sokaðýmýzdan taþýnýr. Baþka sokaðýn ucubesi olur.  O gider baþka mahalleye ve iþini yapar. Zehrini akýtmaya, yuva daðýtmaya da devam eder. Ne bu pisliði önleriz, ne de topluma samimi bir katkýmýz olur. Kötülük devam eder. Sonra yaygara yaparýz, ahlaki çöküntü aldý baþýný gidiyor, yaðmur ve kar yaðmýyor, paramýz deðer kaybediyor, ekonomi çöküyor… Deriz. Çöktüren biziz farkýnda deðiliz. Eðer o sokakta, bu kötü kadýna kimse gitmezse bu kadýn nasýl yaþayabilir ki orada! Her þey bizimle baþlýyor ve bizimle bitiyor aslýnda.

Dinimiz, eðer bir kâfir bile olsa ve bu insan can çekiþirken kurtarmak mümkünse kurtarmamýzý emreder. Kiþiye hem iyiliði emredeceðiz, hem de kötülükten vaz geçmesi için de emredeceðiz, vazifemiz bu... Eðer verdiðimiz öðütlere cevap vermiyorsa bu vazifemiz bitecek. Biz insanlarýn amellerini temize çýkarýp cennet müjdesi verebilecek deðiliz. Ya da kusurlarýný döküp cehennem bileti kesecek de deðiliz. Cennet ya da cehennem biletini yalnýzca Allah verecek. Kim nasýl yaþamak isterse saygý göstereceðiz, biz saygý gösterdikçe onlarda saygý gösterecektir. Biz, yalnýzca kusurlarýmýzý görüp düzeltmekle ve Allah’ýn sevdiði kullar arasýnda nasýl olabiliriz onun gayreti içinde olacaðýz. Bir insan iþlemiþ olduðu geçmiþ günahlarýna tövbe ettiðinde ve bir daha tövbesindeki günahlarýna yaklaþmadýðýnda, tüm geçmiþ günahlarý Allah tarafýndan affediliyor. Buna en güzel örnek Ebu Cehil'in oðlu Ýkreme Bin Ebu Cehildir... Tövbe etmiþ, Peygamberimizden biat almýþ, komutan olduðu bir savaþta þehit olmuþtur. Nereden nereye deðil mi? Ne oldum deðil ne olacaðým demeliyiz daima. Bu yüzden küfre karþý ilmimizle ve sabrýmýzla karþýlýk vereceðiz. Bunun tersi bir ideoloji çok tehlikelidir. En azýndan aldýðým ilim böyle söylüyor. Aman bu konuda dikkat edelim. Eðer Ýslam’ý yaþamamýza izin vermiyorlarsa, artýk tek çare onlarla savaþmaktýr. Hoþgörü ve kardeþlik ancak, birbirimizi tanýyarak, dinleyerek, kötünün yaptýðý eziyete Bilal-i Habeþi gibi sabýr göstererek, duygudaþlýk yaparak gerçekleþebilir.

Birlik ve beraberlik lafla olmaz, bana necilikle de olmaz. Buna en güzel örnek, Peygamberimizin Medine’ye hicretidir.  Birisi Ensar olacak, diðeri Muhacir ama kardeþ olacak, hiç bir þeyi olmayan kardeþiyle her þeyini Allah rýzasý için paylaþarak… Allah nasýl bize her þeyi veriyor ve ikram ediyorsa, biz de Allah için vereceðiz. Biz verdikçe Allah daha fazlasýný verecek ama ancak bunu yaþayan bilir. Çoðunluðumuz, biz kazandýk, enayi miyiz ki kazandýðýmýzý baþkalarýna verip yedireceðiz deriz. Aslýnda vermedikçe, biriktirdikçe, yastýk altýna yýðdýkça, kaybettiðimizin farkýna varamayýz…  Lütfen unutmayalým veren el alan elden üstündür… Verelim! Selam ve dua ile...

Saffet Kuramaz