Yalnızca Erciyes’i bilirim dağ olarak. Her ereğinde inişleri ve sivrilişler ile Mimar Sinan’ın İstanbul’a verdiği nefes olmuş kart postallara bakınca… İstanbul’un yedi tepesinin her köşesinden hissedilir bu aşk mimaride, özlemimde.


Ekinlerin soluk alış verişinde süzülür son noktada karlı dorukları. 

Sanki çocuklar uçurtma uçurur gibi, 

Sanki gökyüzünde martıların gagalarında bir külah dondurma taşıması gibi, 

Sanki bir annenin başında örtüsü nur olur bakınca 

Çocukluğumun bakir doğallığında hatıralarım canlanır hüzünle nereye gitsem… 


.../Sevgilimdir sanki!


Moskova’da ıslak mendilime yansır gözyaşlarım

Alplerden inen kar sularıdır aşağılara akan

Kâbe’den bir selamdır kıbleye yansıyan

Özlemdir neyse,

Gitsem nereye…

Keşke Mimar Sinan olsaydım Ankara’da

AVM’lerden, gökdelenlerden Erciyes görünürdü

Tarihi yeniden yazardım Kızılay meydanında

Ata kule onun doruğu

Esen yelleri nefesim soluğum

Olurdu…


Saffet Kuramaz

( Erciyes’le Büyüdüm Ben başlıklı yazı safdeha tarafından 18.01.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.