Bilinmezin peþinde koþmak, bilinmezliðin anlamsýzlýk dolu olmadýðý savýnda kurtulsak...Bilinmezliðin bilinen ortaya çýkarýlan kavranýþýndaki kavrayýþý anlamakta ortaya çýkarmaktaki her an devamýnda bulunan anlamanýn mutluluk dolu kavranýþtaki güzelliði hayatýn anlamýný çözmek bilinmezi bilmekten geçer. Tabi bilinmezin peþinde koþacak bilinmezin ne olduðunu merak ederek ruhunu saracak, bilinmezi bilinen yapacak insana ihtiyacýmýz var. Güzel bir dünya hayal ederek yola çýkmýþ bilim kurgu dünyasýnda toplum olarak o kadar uzaðýz ki, ancak batýnýn bildiðini biliyoruz. Onlar yeni bir buluþla yeniliklerin peþinde koþarken bizler sadece arkalarýndan bakarak, onlara ulaþamamanýn, onlarý aþmanýn zorluðuna inanarak bir köþemizde pýsýrýk bir þekilde oturarak sadece izleyerek, yeni olan bir bilgileri varsa öðreniyoruz.

Bilinmez nedir sebep, öyle arz etmiþ Mevla.
Bir ülkede yaþarmýþ iki mecnun bir Leyla.

Belli ki Hakk düþürmüþ, yaralarý deride.
Melül, mahzun gezerler, ülkenin her yerinde.

Onlar Leyla dedikçe figanlarý artarmýþ.
Leyla bunu duydukça hep onlardan kaçarmýþ.

Ýkisinin de akan çeþmi kan ile yastýr.
Ýki mecnun bir Leyla, ne acayip bir iþtir.

Ahali kafa yorar, arar mana bulamaz.
Belli ki Leyla, mecnun, ne demektir anlamaz.

Vaktaki haber gelir zamanýn sultanýna.
Emir verir getirtir, mecnunlarý yanýna.

Ýkisinin de duyulmuþ cümle ahfada adý.
Sultanýn denemekmiþ, mecnunlarý muradý.

Huzura getirilmiþ boynu bükük ikisi.
Sultan bilmek istiyor gerçek mecnun hangisi.

Öyle soru sorulsun, cümle âlemde duya.
Böylece çýksýn artýk gerçek mecnun ortaya.

Ýki mecnun karþýda, bakmýþ onlara doðru.
Hemen aklýna gelmiþ orada kurnaz bir soru.

Demiþ: Leyla uðruna verir misin kolunu?
Böylece bilelim gerçek mecnun olduðunu.

Birinci mecnun demiþ: Kol gereksiz sultaným,
Leyla uðruna feda olsun varýmla, caným.

Bunca yýllar uðruna dökmüþüm, gözyaþýmý,
Kolumu býrakýn uðruna kesin baþýmý.

Ya sen mecnun, ya senin, sevdiðin uðruna,
Kesmiþ olsak kolunu gider mi ki aðrýna?

Ýkinci mecnun bastý feryat ile figaný.
Yalvarmasý sarmýþtý, huzurda dört bir yaný.

Yarataný seversen baðýþla gel kulunu.
Nolursun kesmeyin, o leylamýn kolunu!…
Ali Þahin Sahali

Ne benzerin vardýr ne de bir eþin

Sen misin ýþýðý ayýn, güneþin?

Bilmem aynalarla nedir ki iþin?

Gel kendini bir de bende taný sen

KURTOÐLU’M, ne olur insafa gelsen

Hayat “sevgi” demek, ah bunu bilsen

Vallahi sevdiðim yerimde olsan

Benden yaman sever idin seni sen

Âþýk Rifat KURTOÐLU

   Hayal etmekten de çok çok uzaðýz hatta yakýnýmýzda uzaðýmýzdan hiç geçmez çünkü hayal edecek peþinde düþecek insanýmýz hiç yok. Þöyle bir hayal edin denilse, hepimiz bir birimize bakarak ne olduðunu anlamaya çalýþýrýz. Þöylesine tüm toplumu içine katacak bir mutluluk ve özgürlük hayali kurun denilse, sadece kendimiz için bol paralý villalar apartmanlarýn bizim olduðu bir varsayýmla ilgisi olmayan gerçekleþince de bizi mutlu etmeyen bir hayal kurarýz. Bireysel olarak yaþamayý çok seviyoruz oysa bireysellikte insaný mutlu etmiyor, sadece hatta bencilce isteklerinizi de kapýsýný açarak bizi yalnýzlýða götürüyor. 

   Oysa bu hayalimiz tüm dünyayý ve insanlýðý da içine alsa mutlu bir geleceðe odaklanmýþ olsa tüm tarihi, geçmiþi þaþýrtacak bir mutluluðu düþünerek hayaller kursak, ömrümüzde ki dünyanýn mutluluðun ellerinizden kayýp gitmesine izin vermediðimizi, mutluluðu yaþamak için el ele gönül gönüle yaþadýðýmýzý göreceðiz. Ýþte o zaman anlayacaðýz ki gelecek tek bir insan için gelmiyor toplum için toplumun yaþamasý için geliyor ve gerçekleþiyor. Çünkü bu dünya bireysel olarak gelirken bir anda topluma millete ve ümmete dönüþtüðümüzün farkýna varmanýn güzelliðini bir anlasak, o zaman toplumun mutluluðu için çalýþarak yaþamý daha yaþanýlýr bir hale getirebileceðimiz gerçeði ile karþý karþýya kalýr ve bu yönde hayatýmýzý idame etmeye çalýþýrýz.

Mehmet Aluç