ÇOCUKLARIMIZI KANATLARINDAN TUTMAYALIM

Bir anne kuþ yumurtadan çýkan yavrusunu olaðanüstü bir ihtimamla büyütür. Zarar gelmemesi için hayatýný ortaya koyar. Aðzý ile besler. Yavrusunun talebine göre yiyecekler bulmaya gider. Biraz palazlanýnca uçmayý öðretme eðitimine baþlar. Yavrunun kanatlarýnýn hem güçlenmesi hem de uçmaya hazýrlanmasý için akla hayale gelmedik antremanlar yaptýrýr. Bu süreçte yavru kuþ annenin bütün eðitimine caný gönülden karþýlýk verir.

Belki kendisinin bu eðitimleri niçin aldýðýndan haberi bile yoktur. Bir müddet geliþtikten sonra, anne yiyecek aramaya gittiði vakit, yavrular yuvalarýnda kanatlarýný çýrparak eðitime kendileri devam ederler. Anne yiyecekle gelince, yuvadaki yavrular sevinç gösterilerini kanatlarýný çýrparak ve becerebildikleri kadarýyla deðiþik sesler çýkararak gösterirler.

Yuva genellikle güvenli olsun diye, ulaþýlmasý zor ve çetin yerlere yapýlýr. Annesiz eðitim sýrasýnda yavru kuþ yuvadan düþerse, muhtemelen hayatý son bulur. Uçmasýný iyice öðrenmeden asla düþmemelidir. Yavru kuþ günün birinde uçmayý iyice öðrendiðine kanaat getirdiði zaman, annesinin olmadýðý bir zamanda, (kendince en uygun zaman), yuvadan uçar. Bir daha da asla yuvaya geri dönmez.

Artýk kendi kanatlarýna, aldýðý eðitime ve yaptýðý antremanlara güvenecektir. Bundan sonra hayata kendisi annesiz devam edecektir. Yem bulmak, yýrtýcý kuþlar ve kedilerden korunmak, yumurta biriktirmek için yeni bir yuva yapmak, (nedense annesinin hazýr yuvasýný tekrar kullanmaz), gibi yaþama dair faaliyetleri anneden baðýmsýz kendisi sürdürecektir.

Hiçbir anne kuþun yavrusu yuvadan uçarken onun kanatlarýndan tuttuðu ve düþer korkusuyla müdahale ettiði görülmemiþtir. Ne yapacaksa yuvadaki geliþme sürecinde, en iyi ve kaliteli þekilde yapmýþtýr.

Ýnsanoðlunun bu konudaki uygulamasý biraz daha farklýdýr. Ebeveynler, bebeklerinin apalamaya baþlamadan önceki zamanlarýnda olaðanüstü dikkatli ve özenlidirler. Aman düþmesin, aman boðulmasýn, aman yavaþ tut, sakýn düþürme…

Apalamaya baþlayýnca yavaþ yavaþ kýsýtlamalar da baþlar. Biraz apalayýnca zararlý bir yere gidecek korkusuyla hemen kucaða alýnýr. Çocuk elindeki oyuncaðý gayri ihtiyari sobanýn üzerine atýnca, atmaaa diye ses yükseltilir. Yanlýþ bir yere elini uzatýnca eline hafifçe vurularak durdurulmaya çalýþýlýr. Yürümeye baþlayýnca, “dikkatli ol”, “sakýn düþme” emir nidalarý ortalýðý yýkar.

Çocuk herhangi bir ihtiyacý için aðladýðý zaman, “altýn temiz, karnýn tok, niye aðlýyorsun ki” sorusu biraz sert bir þekilde sorulur. Çocuðun ilgi ve þefkat istediði pek hesaba katýlmaz. Biraz sert bir þekilde kucaða alýnarak, sevip – okþamak ve koklamak yerine, çocuk kucakta yarým kalan iþlere devam edilir çoðunlukla.

Çocuk konuþmaya baþlayýnca, öðrenme süreci baþlamýþtýr ve sürekli, arka arkaya býktýrýcý sorular sormaya baþlar. Ebeveynlerin cevabý genellikle çok nettir: “Yine ne var oðlum? daha demin söylemedim mi? “Her þeyi de bugün mü öðreneceksin”, “bi susar mýsýn artýk”, “çocuk kýsmý uslu olur”.

Misafirliðe gidilirken tembih edilir. “Sakýn gittiðimiz yerde herþeyleri karýþtýrma. Çocuk öðrenme amacýyla mutlaka karýþtýracaktýr. O zaman da, ev sahibinin yanýnda; “ben sana ne tembih etmiþtim Haa..” Hatta eline hafifçe vurmalar ve çocuðun çýðlýk çýðlýða aðlamalarý.

Sofrada çocuk kendisi yemek isterken, dökecek korkusuyla hala annesinin yedirmeye devam etmesi. Sonra da çocuk kendisi bir fýrsat bulup kaþýðý doldurup aðzýna götürdüðünde hemen engelleme ve bunun karþýlýðýnda, çocuðun öfkeyle kaþýðý çorbanýn içine fýrlatmasý ve küçük kýyametin kopmasý.

Çocuk doymuþ görüntüsü vermesine raðmen, aç kalýr korkusuyla hala týkýþtýrmaya devam edilmesi veya yemek istemeyen çocuða yedirmek için kýrk takla atýlmasý. Sanki iki saat sonra savaþ var, yine yedir açlýðýndan ölecek mi?

Delikanlý olduklarý zaman bile, mutfakta hiçbir yetkinin verilmemesi, bakkaldan alýþ-veriþe dahi izin verilmemesi, harcadýðý paranýn kuruþ kuruþ takip edilmesi, her bir þeyde ikaz edilmesi, kýrk kere tembih edilmesi, (ama yeter artýk anladým dedirttirinceye kadar).

Üniversiteye okumaya gittiðinde dahi klasik tembihlerin her gün telefonla yapýlmaya devam edilmesi. Yapýp yapmadýðýnýn defa defa sorulmasý ve “Yaptým anne yeter artýk” cevabý geldiði zaman da, “bu çocuk beni niye azarlýyor ki” diye sýzlanýlmasý. Çocuklarýn ebeveynlerin gözünde bir türlü büyümemesi ve kontrollerinden çýktýðý anda, baþlarýna mutlaka olumsuz birþeyler getirecekleri halisünasyonu.

Kuþlar yuvadaki yavru uçuncaya kadar gerektiði yerde ve zamanda en etkin ve verimli eðitimi veriyorlar ve uçtuktan sonra asla yavrunun kanadýndan tutmuyorlar. Yavrularýnýn süzülerek uçmalarýný zevkle seyrediyorlar ve bir evlat yetiþtirmenin gururunu yaþýyorlar.

O halde bizler de kuþlarý örnek alalým. Yavrularýmýzýn yapma kudreti olmayan her türlü ihtiyaçlarýný zamanýnda zevkle giderelim. Onlarý yetiþtirip hayata hazýrlayalým. Kendilerinin yapabilme yeteneklerine asla müdahale etmeyelim. Bozarlarsa bozsunlar bizler onlarý incitmeden tamir edelim. Hata ve eksikleri öðrenme sürecinin olmazsa olmazý olduðunu asla unutmayalým.

Disipline ediyorum mantýðýna sýðýnarak, güvensizlik yapmayalým. Kendilerinin yapma kudreti olan her türlü iþlerinde onlara yetki ve sorumluluk verelim. Baþka türlü öðrenemezler. Hatalarýndan ve eksiklerinden dolayý kýzmak, rencide etmek, aþaðýlamak, baþýna kakmak, baþarýlý arkadaþýyla kýyaslamak yangýna benzin dökmekle eþdeðer olduðunu unutmayalým.

Esasen çocuklarýmýza karþý çok fazla sorumluluðumuz yok. Üç madde yeter:

Karþýlýksýz sevmek,

Her konuda örnek olmak,

Yeteneklerini açýða çýkarmak ve uygulamalarýna zemin hazýrlamak.

Gerisi teferruat.

Sakýn ha, uçmaya baþladýktan sonra hangi amaçla olursa olsun kanatlarýna dokunarak dengelerini bozup, kendi ellerimizle onlarý yere düþürmeyelim. Sadece uzaktan koruyup, kollayýp, süzülerek uçmalarýný seyretmenin zevkine varalým.

Selam, sevgi ve dualarýmla. Allah’a (cc) emanet olunuz.

06 Þubat 2017 Saat: 07.00 Antalya

Yrd.Doç.Dr. Süleyman COÞKUNER

Kaliteli Yaþam Uzmaný