Yâd ediyorum, yarenlik ediyorum ve yoktan var ediyorum ardýna gizlendiðim köþe baþlarýnda bir yandan ifþa ediyorum yýllarýn gizeminde ýslýk çalan soru iþaretlerini ve yanýt bulamadýðým ne varsa kerelerce niyaz ediyorum muhtelif beyanatlarda sýrra kadem basmýþ kim kaldýysa geride ve asla kavuþamayacaðýmý bildiðim bu yüzden belki tüm kayýtsýzlýðým: nazire edercesine yanýlgý ve yenilgi yüklü yýlgýlara anlam kaybý her güdümlü seçenekte bin bir güçlükle ayakta kalmaya ahdettiðim.

Düþkün kýyýlarýmýn pervasýzlýðýnda düþ bildiðim umutlarýmýn kýyýsýnda ve derin bildiðim o sýð kýyýsý belki de tüm pervasýzlýðýmýn.

Nükseden anlýk bir neþe hele ki bu aþký payidar kýlan umut kýrýntýlarý yine de dokunurken o kýrýk mýzrap ve ben tüm kifayetsizliðimle yatak döþek uzanmýþken.

Mesafelerin ne kadar göreceli olduðunu son zamanlarda daha da iyi anladým ve insanlarýn bir o kadar uzaklardan el salladýðýný. Ola ki karþýlýk vereyim hemen karýþýyorlar yokluða. Ola ki içimde bir yere yerleþtireyim anýnda farkýndalýk kazanýp bu sefer ben elimine ediliyorum. Akla zarar. Sevmek ve sevilmek nasýl bu kadar ürkünç kýlýnabilmekte olmasý gerekenin ters istikametinde kaçmak düþerken paylarýna.

Somut ve olasý deðerler de yok sayýldý mý bu sefer nükseden büyük bir tedirginlik ve yorgun sözcükler tarafýmca tüketilmekten laçka olmuþ içerik analizleri. Neyin derdi de kime hangi amaçla hesap veriyorum?

Duyumsadýðým tekil þahýslar yine yetisiz varlýklarýyla uzakta silik bir nokta kadar belirsizliðe karýþmýþ.

Gölgesiz bir saðanaða sýðýndým yitip gittiðinden beri masumiyetin týnýsý. Masum imgeleri rahmet bildiðimden beri derin bir acýdan nasiplenmekmiþ hayatýn maruzat beyan etmediði güdümlü hayatlar.

Kerelerce aldatýlan bir düþten geriye kalan ve düþsel hiçbir açýlýmý olmayan o gerçekler kanatýrken…

Gerçek addedilen bir öfke yýðýný, donatýsý iken insan izlekleri.

Her bir karede, anlýk dokunuþu iflah olmaz aþk iken tek maruzatý, kayýp ve ölgün ruhlar acýdan beslenen. Yoksa büyük bir yanýlsamanýn eþiðinde, o acýdan sadece ben mi nemalanýyorum?

Beyanatlarýmda ne bir ikrar ne de isyan: Hâþâ, evren bunca yalýtýlmýþlýðý ile arz-ý endam etmiþken neyin tesellisi de muzdarip olduklarýmý bir bir ifþa edeceðim. Altý üstü, yaratýlmýþ olmanýn getirdiði þükür ile sadece hissedip, örüyorum günü birlik hezeyanlarý üstelik tek tek, hizaya çekiyorum vicdanýmýn açýk penceresinde seðirten yangýnlarýmý.

Ne çok insan adýný dahi bilmeden, anlýk bir öfkeye maruz kalýp iþkillendikçe, birbirini sýrtýndan býçaklayan. Sýrtýmý kollamaktan yorgunum ve iç sesim can çekiþtikçe, beyaz bir sayfaya dayýyorum bu kez sýrtýmý ve çalýntý bir ömrün hezimeti ile çalakalem yaþýyorum.

Uzun zaman oldu gidenlerin ardýndan göz pýnarlarým kuruyalý ve sadece benliðimin acýlarýna isyaným üstelik korka korka ve bir köþede sessizce yaþamanýn getirdiði bir rehavet iken çöreklenen.

Adý olmayan kadýn ve adamlarý kolluyorum bu sefer: Her bir yüzde yaþama kaygýsý belki de mecburi bir teslimiyet kader paye biçtikçe daha da depreþen.

Anlýk teamüller bile rahvan ve göstermelik bir izdüþümü hani olur da gerçeði teðet geçer bu kez düþ bellediklerim.

Kaygý sanýrým en muzdarip olduðum üstelik aklýnýza ne gelirse. Gerekçesi dahi olmayan yine de tescilli bir yalnýzlýðýn peyzajýnda iz sürdüðüm kýrýntýlar hatta üç beþ sakýncalý yönerge yine iç sesimin altýna imzasýný attýðý.

Gidenler gittiði ile kalsa ne iyi ama öylesine yaftalanmýþ olmanýn vebali bilemeyeceðiniz kadar aðýr bu yüzden kýrmak en büyük korkum ve sevmekten dahi korkar oldum. Oysaki en kolayý sevme dürtüsü üstelik yerli yersiz ve dokunmadan ve mahal da vermeden yerli yersiz tedirginliðe. Ýþte bu yüzden sessizce seviyorum ve soldurmadan o revnak cemalini sevgi çiçeklerinin. Koparmaya kýyamazken kokladýðým ne çok insan denen çiçek. Bazýlarý fazlasýyla dikenli olsa da uzaktan uzaða baktýðým o hayal yüklü gölgeler. Öylesine kolay ki ve bir o kadar da zor. Bataðýnda nefret ve isyan ile çürümüþ, aþaðýlanmýþ ne varsa asla engel de olamýyorlar sevginin büyüyüp evreni sarmasýna. Sarmalýndayým her daim ve içine düþtüðüm onca ikilemi görmezden gelip illa ki sevmeye deðecek birilerine rast gelmem en büyük tesellim.

Aþk teðet geçtiðinden beri nefreti, korunaklý bir dünyanýn yalýtýlmýþlýðýna sahip çýkan bir imgenin tezahüründe, gönüllü bir sevgi neferiyim. Bilmiyorlar ki bilemezler de zaten pek gerekte yok.

Ne kaþý ne gözü ama illa ki ruhu ve sahip olmadýðým ne ise, sýrtladýðým küfemde büyütüyorum ýslah olmaz hayallerimi. Aslýnda daha dün yemin etmiþtim hayal kurmayacaðýma ki nedenli nedensiz hep pekiþti hayal kýrýklarým ve beklenti yüklü egomu öldürdüðümden beri nasýl da mutsuzum.

Tek bir kelimeye hasretim oysa belki basit bir beden dili o da olmadý sahip olduðumu dilediðince insanlar pay edebilirim. Neye mi sahibim? Aslýnda hiçbir þey belki de Karun kadar zenginim. Ah, ben!

Ýþte gök aðlýyor üstelik durduk yerde eþlik ediyorum. Doyamýyorum aðlamaya bir o kadar sevip duyumsamaya. Ýflah olmazýn önde gideniyim anlayacaðýn biraz serkeþ hatta bir keþiþ kadar kaygan bir zeminde yürüsem de düþmeyi göze alýp koþmaktan geri durmayan.

Ýnsanlar soruyor çoða zaman aslýnda duyumsuyorum o soru zerreciklerini belli ki yüzüme söylemeyeceklerini fýsýldýyorlar birbirlerine ve asla da merak etmiyorum içinde ben geçsem de duymadýðým soru cümlelerinin.

Denemedim mi sanýyorsun? Neyi mi? Onlara benzemek hiç mi hiç zor deðil daha doðrusu öyle zannediyordum. Yeltendim kaç kez ve sarsýlan benliðim þart koþtu bu sefer:’’Bana ihanet edemezsin’’ diye.

Fazlasýyla hâkimim belki de yalnýzlýðýn pejmürde tantanasýna ki bir o kadar göreceli bir kavram dem vurduðum. Neye göre yalnýzým ya da bir ölçütü var da ben mi bilmiyorum? Ne çok soru, deyip uzaðýnda durduðum onca þýk.

Þýk durduðunu biliyorum aslýnda yalnýzlýðýn her ne kadar genelde görmezden geldiklerini görüp yaftalandýðýmý bilmek acýtsa da canýmý.

Benimki de laf mý þimdi?

Ne fark eder ki hele ki bu saatten sonra. En iyi tarafý kimseye zarar vermemenin getirdiði o rahatlýk ile vicdanýmýn saf tutmasý.

Gönüllü bir aþk arýyorum kendimi bildim bileli bu yüzden girdiðim her savaþta yüzüme gözüme bulaþýyor aþk zerrecikleri. Adý aþk ama ihtiva ettiði sonsuzluk. Her adamda ve her kadýnda payidar bir duygu lakin gelin de anlatýn üstelik gerekçelerini sunup.

O kadar yorgunum ki ve aklým da almýyor her gün yeni baþtan arþýnladýðým bu yolun nasýl olup da bitmediðine. Deneme yanýlma yöntemi aslýnda bu yaþam savaþý üstelik yerli yersiz bir zaruri yet kadar da akýl almaz.

Zaman tükendikçe biz türüyoruz ve büyük bir yanýlgý içerisindeyiz ömrün tükendiðine dair getirdiðimiz o inanç ile. Büyüyoruz ama eksilmiyoruz ve büyütüyoruz bir yandan içimizdeki o saklý hidayeti. Bir hutbede, bir gölgede, bir tohumda, bir bakýþta kýsaca her yerde varýz yoksun kýlýndýðýmýza meyletmiþken varlýðýmýzý defalarca yâd ediyoruz ve sakil bir devinimde kýsýlýp kaldýðýmýza sansak da ihtiva ettiði o þatafatý sindiriyoruz bir yandan. Ne ulvi bir coþku ve bitimsiz bir ahenk üstelik yansýyan yine biziz ve rahman bir aþký niyaz bilip tünediðimiz gönüllerde yer bulmak iken tüm arayýþým/ýz.