Umudu Kollarıma Takıp Gezemiyorum

Damla damla hüzünler düşerken kirpiğimden 
Güneşi gözlerimle yakıp süzemiyorum 
Kanadı kırık kuşlar uçarken yüreğimden 
Mutluluğun resmine bakıp çizemiyorum 

Yitik hayallerimle gezdiğim yollarımdan 
Bana dönemiyorum kaybolan yıllarımdan 
Büyüttüğüm çiçekler kopunca dallarımdan 
Umudu kollarıma takıp gezemiyorum 

Ay ışıksız dolanır görünmüyor tek hâle 
Ruhum bukalemun mu? Dönüyor halden hale 
Öyle karışığım ki dolanmışım meçhule 
Düğümlenen kalbimi çekip çözemiyorum 

Gözü yaşlı sonbahar kime sormuş ağlıyor 
Sazım türküleriyle tele vurmuş çağlıyor 
Aleviyle yangınım kalbi sarmış dağlıyor 
Canda canı kül edip yakıp ezemiyorum 

İçtikçe dertlerimi gamla kederle yasla 
Gel de şimdi beyazı siyahlarla kıyasla 
Bir sarhoş olabilsem diyorum ama asla 
Yudum yudum gönlüme akıp sızamıyorum...

Gülseren MORKAN

DOST KALEM : M.ÜNALAN şairime sonsuz teşekkürler

Damlasada hüzünler yitse de hayallerim
Bu sevdanın yüzünden boş kalsa da da ellerim
Sana bir ömür boyu saadetler dilerim
Akıl başta yine de takıp tozamıyorum..

( Umudu Kollarıma Takıp Gezemiyorum başlıklı yazı Gülseren tarafından 17.02.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.