Umudu Kollarıma Takıp Gezemiyorum
Damla damla hüzünler düşerken kirpiğimden
Güneşi gözlerimle yakıp süzemiyorum
Kanadı kırık kuşlar uçarken yüreğimden
Mutluluğun resmine bakıp çizemiyorum
Yitik hayallerimle gezdiğim yollarımdan
Bana dönemiyorum kaybolan yıllarımdan
Büyüttüğüm çiçekler kopunca dallarımdan
Umudu kollarıma takıp gezemiyorum
Ay ışıksız dolanır görünmüyor tek hâle
Ruhum bukalemun mu? Dönüyor halden hale
Öyle karışığım ki dolanmışım meçhule
Düğümlenen kalbimi çekip çözemiyorum
Gözü yaşlı sonbahar kime sormuş ağlıyor
Sazım türküleriyle tele vurmuş çağlıyor
Aleviyle yangınım kalbi sarmış dağlıyor
Canda canı kül edip yakıp ezemiyorum
İçtikçe dertlerimi gamla kederle yasla
Gel de şimdi beyazı siyahlarla kıyasla
Bir sarhoş olabilsem diyorum ama asla
Yudum yudum gönlüme akıp sızamıyorum...
Gülseren MORKAN
DOST KALEM : M.ÜNALAN şairime sonsuz teşekkürler
Damlasada hüzünler yitse de hayallerim
Bu sevdanın yüzünden boş kalsa da da ellerim
Sana bir ömür boyu saadetler dilerim
Akıl başta yine de takıp tozamıyorum..
(
Umudu Kollarıma Takıp Gezemiyorum başlıklı yazı
Gülseren tarafından
17.02.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.