Online Üye
Online Ziyaretçi
Ben her zaman geç kalırım, sevgi üzerine bir yazı yazmayı düşündüm ama olmadı.
Şartlar elvermedi 14 şubat gününe.
Aslında takvimle ifade edilen belirli günlere karşıyım neymiş sevgililer günü, anneler günü, babalar günü...Oldu olacak amcalar dayılar, teyzeler, halalar günü de olsun...
Para tuzağı sektörel günler, sevgililer günü.
Sevginin günü olmaz ki sevgililerin günü olsun...
Sevenlere senede bir gün değil her gün...
Günümüz şıpsevdilerinden bahsetmiyoruz, Bir gün değil, ayları değil, yılları alan eski köklü sevgiler bizim konumuz...
Sevgi bir kez girdi mi gönüle, çıkarmak ne mümkün...
Kavuşmak hayali ile geçer yıllar...
Ayırsa da bazı ayraçlar, engelleseler de...
Unutmak ne mümkün...
Bilhassa ilk aşk denilen ilk sevgiler...
Ağarsa da saçlar o ilk sevgi yaşar ilk gün heyecanı ile aynı kalpte...
Erk sahibi kişiler her yere emirler verirler de gönüllere geçmez emirleri, hatta kralların diktatörlerin bile.
Yer, mekan, uzak, yakın fark etmez seven gönüllere...
Çünkü hep yanında hisseder sevdiğini...
Şarap misali yıllandıkça güzelleşir ve değer kazanır sevgiler...
Öykülere konu olur bazen...
Üzerinden elli yıl geçmesine rağmen unutamadığı ilk aşkının derin sevgisinden övgüyle bahseden kadını bilirim.
"Bir kez eli elime değmedi ama o bakışları, bakışmalarımızı unutamıyorum" deyişi nasıl da içtendi.
"Kader" ayırmış onları, kaybetmişler birbirlerini.
İletişimleri kopmuş, aramışlar ama nafile...
Ne yakışıklısını bulabilmiş genç kız, ne de güzelini bulabilmiş yakışıklı...
Yılların acımasızlığı bir yorgan olmuş iki taze yüreğe ve bir fırtına savurmuş ikisini de uzak diyarlara...
Başka yerlerde, başka kişilerle yaşanılan hayatlarla biri büyük baba olmuş diğeri de büyük anne...
Onlar yaşlanmışlar ama sevgileri hep "genç" kalmış...
Sevgi böyle bir şey,
Hele hele,
Kadın severse...
Hayatında bir kez sever,
Ama,
Gerçekten sever...
Selam ve sevgiler,
Yurdagül Alkan.