Online Üye
Online Ziyaretçi
Ben masallarda rastlanılan iyi kalpli çocuk değilim
Sürekli insanların soyuna ağıtlar dökerim
Kan kusar mürekkebim
Size bakîr kalan sözcüklerin en paçavra halini söyleyebilirim
Kaç nota kaldı ayrılık adına çalınan
Ve daha kaç umut kaybolacak sokak lambalarının ardından
Bir çay verin bana
Bir de diazem
Tepemde kül serpiştirilmiş bulutlar
Avuçlarımda adı konulmamış intihar
Ve mevsimine küsmüş yapraklar var
Celladıyım bütün şiirlerin
Mutluluğun tasviri ancak böyle yapılır
Acuze bedenimle
Meneviş bir diyarda
Savaş açtım zeusun tanrısına
Bulutlara gömdüm mitolojik kahramanları
Yedi cüceler bile büyüdü
Güneş ile beraber küstü bütün mutlu sonlar
Satır aralarından çıkmaz sokaklara vardım hep
Uçurumdan düştü kalemim
Ve ben artık cellatların katiliyim