Göz göze geldiðimizde anlamýþtým onun bana vurulacaðýný. Kör olacaðýný... Lâl ve saðýr kesileceðini... Aþkýn gözü kördür iþte ispatý! Etiyle kemiðiyle bu dünyadaki varlýðýyla Ahraz karþýmdaydý. Ve benim ona Ahraz dememin sebebi de lâl ve saðýr olmasýydý bana karþý. Bu ilk ne zaman oldu diye sorarsanýz birazdan diyeceðim.

            Ahraz; lâl ve  saðýr demektir. Ahraz! Ah'ý kaldý raz'ý gitti. Zar attý aþka, mat oldu. Dünyalarý güzelliðiyle büyüleyen Ahraz! Allah senden bin defa razý olsun.  Setrim oldun bu aþkta. Sen nasýl bana kör oldunsa ben de senden baþkasýna kör oldum. Sen nasýl bana suskun oldunsa ben de senden baþkasýna suskun oldum. Þayet senin görmen için benim kör olmam lazým gelirse, duyman içi saðýr olmam ve konuþman için de susmam icap ederse emin ol bende buna razýyým. dedim kendi kendime. Beni duydu mu bilmiyorum ama sanki içimden geçeni hissetti.Bir yaþ döküldü yanaklarýna gözlerinde irice. Dayanamadým buna, aðladým.

            Aþkýn hallerini yaþýyoruz demadem, kafalar seyyarelerde, kalp tayyarelerde! Kalbime aðýr gelir Ahraz'ýn bu hâli ama olsun aslanlar gibi otursun olanca haþmetiyle yüreðime. Sancý olur, dinmez bir türlü, olsun ve dinmesin. Razýyým. Aðrý olur, geçmez. Olsun ve geçmesin. Bela olur, eksik olmaz baþýmdan. Varsýn eksik olmasýn. Baþa gelen çekilir iþte Ahraz da çektiðimdi bu dünyada. Sevdiðimdi. Olmazsa olmazýmdý. Bana lazýmdý. Azýmdý.

            Ah, razý olan ne de mutludur þimdi. Zarý aþka denk gelen... Kazanan aþkta ve kaybeden hayatta. Þimdi ne oldu da bu kýza böylesine ölümüne sustu, duymaz ve görmez oldu? Seni seviyorum dediðim gündü, evet evet o ilk gün! Bu böyle direkt ve beklenmedik bir anda yüze söylenecek bir söz mü? Hele karþýndaki sana vurgunsa ve bu vurgunluðunu dile getirecek denli cesur deðilse iþte aynen de böyle olur. Suçlu bendim. Sebep...Razýydým elbet cezama. Ýdamsa idam, terkse terk...

            Aþkýn gül bahçesinde serazat gezen ve aþktan yana azade olup her güle bülbül olabilen, karanlýðýn içindeki en kara lekeyi dahi görebilen, gül bahçesindeki tomurcuðun patlayýþýný bile duyabilen  o haþarý Ahraz, o dakikadan sonra beni duymaz, görmez ve bana konuþmaz oldu. Onun kalbine inen bir vurgundum Onun diline vurulan bir kelepçe, kulaðýna týkanan bir pamuk, gözlerine çekilen bir mildim artýk. Ona ses de bendim, göz de, kulak da! Ýþte altýný kýrmýzý kalemle çizdiðim kelimelerden olan ahraz da o an aklýma geldi. Bundan daha güzel bir isim olabilir miydi ona? Olamazdý. Ben de tuttum ona Ahraz dedim o gün.

            Aþkýn fýsýltýsý onun canýna bu dünyanýn en zehirli yýlanýnýn zehrini derk etti. Dünyanýn en saðýr edici melodisini fýsýldadý. En darbeci bakýþýný armaðan etti. Ýlahi aþk! Sen nelere kadirsin böyle! Sefan da cefan da baþ üstünedir, kalp içinedir. Þikayetimiz asla yoktur.  Sen adamý saðýr da edersin, kör de býrakýrsýn, dut yemiþ bülbüle de dönderirsin. Ahraz'ýn kalbine vakitsiz ve hesapsýz inen bu seni seviyorum kelime grubu onun sadece kalbine deðil bütün uzuvlarýna bir felç gibi indi. Gözleri kocaman oldu, yüreði göðüs kafesini kýracak gibi çarptý ve sesi titremekten acayip bir hale geldi. Can çekiþen birisinin hali gibiydi o an þahit olduðum. Nutku nasýl da tutuldu, gözleri nasýl da doldu, yüzü nasýl da kýrmýzý oldu. Allah'ým, sen aklýma mukayyet ol! Bir insana direkt seni seviyorum demekten daha büyük bir ceza olur muydu? Ahraz onun en net resmiydi bence, evet olurdu. Can çekiþen biriydi Ahraz. Aþkýn darbesini yüreðine yiyen...

            Götürülmediði doktor kalmadý. Ne o derdini anlattý, ne de doktorlar ona çare olabildi. "Aþk derdiyle hoþem el çek ilacýmdan tabip!" diyordu içten içe Fuzuli gibi.

            Öncesini hatýrladým. Nasýl da güzeldi bana, nasýl da su gibi bakýyordu, berrak ve dupduru... Kendimi onun bakýþlarýnda arýnmýþ hissediyordum. Ýçime tatlý bir serinlik yayýyordu onun her bakýþý. Ama yüreðimi bir yakýþý vardý ki onu dile getirmekten aciz kalýyorum. Ya þimdi!  Onun acý çektiðini hissediyorum artýk. Canýnýn çokça yandýðýný... Ýçten içe aðladýðýný.. Kahrettiðini...Aðýz dolusu kelimeleri vardý bana söyleyemediði, hani þöyle bir dile gelebilse eminim yýkacaktý bendeki bentleri bir sel gibi. Hiç durmadan konuþacaktý ve mütemadiyen ben de seni seviyorum diyecekti.

            Gitmediði doktor kalmayýnca hocalar da ziyaret edildi geleneðe baðlý olarak. Nefesi kuvvetli olana da götürüldü, sesi güzel olana da! Türbeler de son çare olarak akla getirildi ve tek tek ziyaret edildi. Lakin hiçbiri onu iyileþtiremedi. Tam da ümidin kesildiði bir gündü, vakit akþama evrilmek üzereydi. Güneþin battýðý yerden olanca heybetiyle bir Sufi çýkageldi. Nerden geldi, nasýl geldi kimse bilemedi. O gelince sandým ki ay doðdu. Yýldýzlar saf saf dizildi onun yolunda. Ahraz, dedi olanca heybetiyle. Direkt yüzüme dedi bunu. Bismillah, dedim kendi kendime. Ahraz'ýn konuþmasý, duymasý ve görmesi için tek bir þart var. Bir fedakârlýk, bir özveri ve bir vazgeçme! dedi. Nedir? dedim hemen. Sen! dedi, Onun bu körlüðünü, saðýrlýðýný ve sessizliðini üzerine alacaksýn. Kabul edersen hemen bunu gerçekleþtirebilirim. Ve vuslatýnýz da mahþere kalacaktýr. Olur, dedim hiç düþünmeden.   Sonrasýný hatýrlamýyorum. Her þey bir hayal gibiydi. Ahraz baþýmda bana sesleniyor gibiydi. Bana bakýyor, bana dokunuyordu. Hissediyordum ama bir tutulmuþluk vardý üzerimde, bir hareketsizlik ve derin bir sessizlik!  Ortada ne Sufi vardý, ne Ahraz'ýn sesinin dýþýnda baþka bir ses vardý, ne de Ahraz'ýn görüntüsünün dýþýnda baþka bir görüntü...

            Anladým ki kader bize bu dünyada hep kederden bir að örüyordu. O olduðunda ben yok oluyordum, ben olduðumda o yok oluyordu. Galiba gerçek aþk sevip de kavuþamamaktý. Görüp de dokunamamaktý. Sevip de diyememekti, deyip de duyuramamaktý.

            Sizin de  hiç sevdiðinize sesinizi duyuramadýðýnýz an oldu mu?

            Onu göremediðiniz...

            Ona dokunmadýðýnýz...

            Kaptan olmak böyle bir þey iþte, Papatya olmak da!

            Varken yok olmakta böyle iþte.