ARDIÇ KUŞLARI  GÜNEŞİ GÖMERDİ
Kayboldu güneş bir dağın ardında,
Yüzünü külle yıkıyorlardı,
Dinlenmeler  tende
Taşlar gölgelerde,
Hep gizledi ışık zamanla
Nehirlerin aktığını.

Ağaçların  kabuklarında
Kökleri gizleyen yazıları koparıp,
Susmanın  başına koydu
Ruhta şimşek.
Yas tuttu,uykuyla uyanıklık arasında ürperti.
Ağrıyordu üstünden çığ geçen taç yapraklar,
Akkor harfler
Düşmekten korkuyordu.
Mutsuzluğa gagasıyla gülümseyen
Ardıç kuşları,
Kırk gün boyunca
Mürekkebe bırakılan
Şişedeki çığlıklarla
Vurulmaktan korkuyordu.

Ve kayboldu bir dağ,
Dolunayın ardından.
Konduğu ağaca şarkısını bırakan
Küçük kalpli kuşlar
En çok kanatlarından kanardı.

Sonra yağmurlar yağdı,
Ceviz yaprağına,
Uyudu bileklerimde,
Yoksul bir  çocuğun oyuncağını çağıran
Bir dudak  sesinde,
Bir daha hiç,
Uyanamadı bir dağın dizlerinden.
Süheyla Altinkaya Turan
( Ardıç Kuşları Güneşi Gömerdi başlıklı yazı Suheyla tarafından 8.03.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.