.
Dediler ki vazgeçmişsin sevdamdan.
Kıymetini bilemedim ay yüzlüm.
Bundan gayrı, sayma beni adamdan.
Utancımdan ölemedim ay yüzlüm.
 
Ah, anlatsa şu kaderin lâl dili;
O söndürdü murat denen kandili.
Mahpuslukta kanla yundum mendili,
Gözyaşımı silemedim ay yüzlüm.
 
Ricale dek varıp çağrı asmışsın.
Yırtmış zalim; tüm cihana küsmüşsün.
Boyun büküp kördüğümü kesmişsin.
Duvarları delemedim ay yüzlüm.
 
Döşeğimde yastık hasret kavurur.
Yorgan inler, yandığından dem vurur.
Çaresizlik meçhullere savurur.
Böyle olsun dilemedim ay yüzlüm.
 
Tren geçer yüreğimden son sürat.
Yolcuları zebanidir; yol sırat.
Kese biçe, nokta kaldı küsurat.
Bir gün dahi gülemedim ay yüzlüm.
 
Biliyorum, suskunluğum ham gümüş.
Nasibimde altın sözüm yok imiş.
Mazerete geçmese de bu hamiş,
“Affet beni; gelemedim ay yüzlüm.”
 
Mücella Pakdemir

( Ay Yüzlüm başlıklı yazı M.Pakdemir tarafından 15.03.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.