Seni anlatamayan kelimelerde
Ömür kar beyazı düşüyor saçlarıma,
Umutların ötesinde sızılar,
Alfabemi tükettim yoluna,
Artık insafa gel…
Hiç kimseler gelmese de
Bari sen gel…
Elleri dualara dökülen kainat
Dudaklarında beş yüz yıl susmuş
Bu yüzden
Kim bilir talihsizliğini sevdanın
Sokağından geçmedikçe
Yanmadıkça yürekler,
Kim bilebilir...
Rıza göstermesen bile
Tövbenin kapısına
kalbimi kazdım
İnat etme öksüzlüğe
Göğsümüzden havalanırken sevda kuşları
Ne çok şeydir sevmek
bilebilene
Ne çok şeydir sevmek uğrunda
Her şeyini verebilene…
Yakında cıvıltıları nı duyarsın elbet
Söyledim fısıltı
kuşlarına
Moraran dudaklarım
Dağınık düşerdi uykularıma
Gözlerimin ağırlığı düştükçe omuzlarıma
Üzerime yürüdü gökyüzü
Kalbi çalınan zamanlarda
Aramaya tevessül edene yazık
Her mesele aşka dair
Beklemekle geçiyor
ömür
Yazık
Duaların içinde bulduğum huzur
Bari sen gel…
Hiç kimseler gelmese de…
Âdem Efiloğlu