Hüzün çöktüğünde
güle, laleye
Silkinip kabrinden çıkar şehitler.
Kahramanmaraş’tan Çanakkale’ye
Bir baştan bir başa akar şehitler.
Sanmayın keserler
dünyayla bağı.
Hep görürler dalgalanan bayrağı.
Toprağa basınca düşman ayağı
Kim bilir, ne acı çeker şehitler.
Er olan kalır mı bu yolda dışta?
Çarpışır durmadan tipide, kışta.
Yemen, Dumlupınar, Sarıkamış’ta
Mehmetçikle süngü takar şehitler.
Susadıkça su verirler selviye.
Kabrimiz gölgesiz kalmasın diye.
Ay ile yıldızı solmasın diye
Bayrağı kevserle yıkar şehitler.
Duada tutalım ellerimizi.
Gafil sanmasınlar hallerimizi
Şevkten kopan gönül tellerimizi
Görünce boynunu büker şehitler.
Toprağa su gibi kanını verir.
Ömrünün en mutlu anını verir.
Vatanın uğrunda canını verir.
Şehit olmak ister tekrar şehitler.
Ezanlar tül gibi sararken arşı,
İnler Gelibolu, Aynalı Çarşı.
Okunurken hele İstiklal Marşı
Doğrulup, ayağa kalkar şehitler.
Şehit ölmez, bizim gibi diridir.
O, belki de içimizden biridir.
Yerde, gökte asırlardan beridir
Burcu burcu
cennet kokar şehitler.
Rabbim, bu makamı bize de vere.
Alnı açık varmak için mahşere.
Bir zeval gelir de düşerse yere
Kaldırır, sancağı diker şehitler.
Edirne’den görür Kars kalesini,
Sakarya’da duyar Nil’in sesini,
Girne’deki zafer meşalesini
Ta Kocatepe’den yakar şehitler.
Yanık Ozan, vatan millet yaşıya
Al sancağı om
uzunda taşıya.
Seyit Onbaşı’yla karşı karşıya
Maveradan bize bakar şehitler.
2013 Sakarya
Muhammet AVCI
