.
"Orda bir köy var, uzakta. O köy bizim köyümüzdür.
Gezmesek de, tozmasak da O köy bizim köyümüzdür."
 
Ahmet Kutsi Tecer'e ait olan bu þiiri okul kitaplarýnda okurken, bestesini büyük bir coþkuyla söylerken, "Ýstesek de terör belasý yüzünden gidip gelemediðimiz köy, kasaba ve þehirlerimiz vardý vatanýmýzda."
 
Aksine bizim gidip gelemediklerimizden büyük bir göç vardý batý þehirlerimize doðru. Ölümden kaçýyordu insanlarýmýz.
 
"Orda bir ev var, uzakta, O ev bizim evimizdir. Yatmasak da, kalkmasak da O ev bizim evimizdir."
 
Evi býrakýn, evin içindekiler de bizim deðildi. Çocuklarý daða kaçýrýlmýþ, Pkk ve Derin Devlet tarafýndan iþkenceye uðramýþ aileler, devlete, askere, millete kin baðlamýþtý. Ayrý bir devlet kurmanýn ham hayalleri içindeydiler. Kýrk bin þehit verdik. Yüz binlerce gazimizin hayatý söndü. Milyonlarca yüreðe ateþ salýndý.
 
"Orda bir dað var, uzakta. O dað bizim daðýmýzdýr. Ýnmesek de, çýkmasak da O dað bizim daðýmýzdýr." diyordu þiirin devamýnda.
 
O daðlar eþkýyanýn, vatan hainlerinin mekânýydý. Gönlümüz çekince inip, çýkamazdýk. Örneðin; caným 35 yýl önce Nemrut'tan güneþin doðuþunu seyretmek çekmiþti. Gezi turlarý yapan firmalarýn tur listesinde yoktu Nemrut. Ýnip, çýkamadým dolayýsýyla. O dað da bizim olmaktan çýkmýþtý anlaþýlan.
 
"Orda bir yol var, uzakta. O yol bizim yolumuzdur. Dönmesek de, varmasak da O yol bizim yolumuzdur."
 
Evet, oralarda yollar vardý mayýnlý. Sokaklar vardý hendek kazýlmýþ. Varýp da dönemeyen öðretmenler, mühendisler, ebeler, doktorlar, Mehmetçikler o yollarda þehit düþtüler. Eþkýyanýn kimlik kontrolü yaptýðý, geçen araçlardan haraç aldýðý, köstebek yuvasýna döndürülen, býrakýn halký, devlet ricalinin bile adýmlayamadýðý sýnýr ötesine uzanan korku yollarý.
 
Haritada bizim olan ama gerçekte bizim olmayan topraklarýmýz devletin güçlü yumruðu ile tam da bizim olmaya baþlamýþtý ki, þer güçler olanca gücüyle vatanýmýzýn genelinde faaliyete geçtiler.
 
Seçilmiþ ilk Baþbakanýmýz Adnan Menderes'in asýlmasýndan bu yana seçilmiþlere defalarca darbe yapanlar, milletimize demokratikleþmeyi, geliþmeyi çok görenler, hak ve hukuku yerkle yeksan ederek özgürlükleri kýsýtlayanlar, bizi küffara köle yapanlar, sað - sol, alevi - sünni, Türk - Kürt diye bu milleti bölmeye, parçalamaya uðraþanlar, bu defa üç - beþ aðacý bahane edip, Gezi ayaklanmasý, ardýndan 17 - 25 Aralýk operasyonu, Mit krizi, ekonomik darbe tertip ettiler. Olmadý 15 Temmuz kanlý darbe giriþimi yapýldý. Yine ardýndan ekonomimizi çökertme darbesi.
 
Bitti mi?
 
Çanakkale Savaþý bitti diyorsunuz öyle mi?
 
Ýngilizler gemilerini Çanakkale'den geçirmeye yeltenmeden tam 52 yýl önceden itibaren, hava koþullarýnýn gün be gün raporunu tutmuþlar. Rüzgâr hangi gün denizden karaya eser öðrenmiþler. Ýstatistiklere dayanarak gemilerden karaya doðru zehirli gaz salmýþlar.
 
Bir þeyi hesaplayamamýþlar yalnýz. Allah'ýn hesabýný. 52 yýl boyunca ayný gün denizden karaya doðru esen rüzgar, o gün karadan denize doðru esmiþ. Suphanallah.
 
Demek istediðim; düþmanýn vatanýmýzý iþgal hevesleri üç - beþ gün önceden kabarmýyor vesselam. Yüzlerce yýldýr süren planlarýndan asla vazgeçmeyecekler.
 
Amerika'sýyla, Avrupa'sýyla, Rusya'sýyla, Yahudi'si ve Ermeni'si ile topyekun saldýrdýlar ve 4 milyon km2 den fazla topraðýmýzý 4 yýl gibi kýsa bir süre içerisinde elimizden aldýlar. Sonrasýnda ise milletimizi kültürel ve ahlaki erozyona uðratarak, terörizmi baþýmýza bela ederek, kardeþ kavgalarý ve ekonomik baðýmlýlýkla yutulacak hap haline getirdiler.
Þimdi de kalan topraklarýmýza göz diktiler. Yani hapý yutmak istiyorlar.
 
Ecdadýmýz canlarýný feda ederek ellerinden geleni yapmýþlar. Ruhlarý þad olsun.
 
Biz ne yapýyoruz? Önemli soru bu.
 
15 Temmuz ile yakaladýðýmýz diriliþ ruhuna iyi sahip çýkalým ve yumruklarýmýz daima sýkýlý, baþýmýz dik, sýrt sýrta, el ele vererek küffara imkân tanýmayalým. Tehlike sürüyor.
 
Allah bizleri daima bir ve beraber eylesin, tefrikaya düþürmesin. Gafillere, münafýklara, kriptolara engel olmak, onlarýn ve dýþ düþmanlarýn tuzaklarýna karþý uyanýk bulunmak asli vazifemiz olmalý.
 
Devlet baþa, kuzgun leþe. Bu bir varlýk savaþýdýr. Vatan giderse, þeref gider, namus gider, periþan oluruz. Aklýmýzý baþýmýza alalým inþallah.
 
Mücella Pakdemir